Z E L F P O R T R E T

Het is waar, de problemen komen bij het ouder worden als vanzelf, je hoeft er niets voor te doen. Het behoort bij de cyclus van geboorte en dood. We mogen even meedoen, maar eens loopt het af. We zijn ons ervan bewust maar willen het niet weten.
Het zelfportret van de jonge Rembrandt straalt voor mij die wetenschap uit. Anderen noemen het een verbaasde blik.
Als ik naar mijzelf kijk zie ik een man die wel wil, maar niet meer kan wat hij vijf jaar geleden nog kon. Op zich niet vreemd, een ouder lichaam kan minder dan een jong lichaam, maar het gaat veel te snel!
De middag voordat ik naar het ziekenhuis moest sprak ik mijn buurman Frank, ik moest iets aan hun tafel doen. Hij vertelde dat hij een paar TIA'S had gehad, de volgende morgen zou onderzoek naar de oorzaak volgen.
Terwijl ik in het ziekenhuis lag voor mijn poliepen kreeg hij de klap die hij niet had verwacht. Hij is nu half verlamd, als hij er al bovenop komt duurt dat maanden. Zijn overbuurman, een huisschilder, aangetast door de oplosmiddelen is voor de laatste keer thuisgekomen. Onze buurman-over de sloot-die al jaren 'spoelt' krijgt vandaag een nier van een naamgenoot uit het dorp. Voor beiden een riskante onderneming!
Ik heb jarenlang met asbest en andere rotzooi gewerkt, Lindsey idem dito, misschien hebben we geluk. We zien wel waar het schip strandt.
Tot dan is ons motto: 'geniet zo lang je kan.' Het is afgezaagd, maar oh zo waar!

+