W A A R O M ?
Over een dag of tien knalt iemand uit de pot,valt flauw of pleegt zelfmoord. Wat moet je met 27,5 miljoen euro? Eén miljoen is al te veel om op te eten, laat staan 27,5! Ik moet toegeven dat ik best hoop die winnaar te zijn, het zou een paar problemen oplossen, maar zal ook weer onrust geven. Ik doe al meer dan twintig jaar mee met dit soort loterijen en win wel eens een paar tientjes, maar winst heb ik nog nooit gemaakt! Maar die grote klapper: je weet maar nooit! Sinds een half jaar probeer ik via internet mijn automatische deelname te beëindigen, maar dat valt niet mee! Je kunt nergens op de site van de Staatsloterij kenbaar maken dat je de overeenkomst wilt beëindigen! Alleen de nu toch wel achterhaalde 'rode kaart' (intrekking machtiging) schijnt te werken. Daarvoor moet je naar het loket van de bank of het postkantoor, maar die hebben wij niet meer bij ons in de buurt, wel 'service punten', maar die schatjes achter de balie zijn van na de 'rode kaart' en weten niet waarover je het hebt (!?)
Een poosje terug werd aan de deelnemers van de loterij gevraagd wat voor veranderingen zij mogelijk doorgevoerd zouden willen zien. Eén van de antwoorden die je aan kon kruisen was: minder grote prijzen voor meer mensen. Uit de media heb ik begrepen dat dat de wens van velen was. Vooralsnog negeert de Staatloterij die wens van velen en gaat gewoon door met die absurd hoge prijzenpot. Het is de hebzucht, de onbegrensde graaicultuur waar we allemaal aan meedoen die de organisatoren van de loterijen doet besluiten ons dat stuk vetspek voor te houden. Maar waarom stellen ze ons dan die vraag, doen ze alsof we iets te zeggen hebben? Sinds kort trekt de notaris alleen maar uit de verkochte loten, laat ik nu altijd gedacht hebben dat dat altijd al gebeurde, het is toch een STAATSLOTERIJ? 'De staat' moet ons voorbeeld zijn, op de staat moet je kunnen vertrouwen. Niets is minder waar. De staat dat zijn wij zelf al is dat voor velen moeilijk te geloven. De staat is de straat met zijn mooie en minder mooie kanten.
Een poosje terug werd aan de deelnemers van de loterij gevraagd wat voor veranderingen zij mogelijk doorgevoerd zouden willen zien. Eén van de antwoorden die je aan kon kruisen was: minder grote prijzen voor meer mensen. Uit de media heb ik begrepen dat dat de wens van velen was. Vooralsnog negeert de Staatloterij die wens van velen en gaat gewoon door met die absurd hoge prijzenpot. Het is de hebzucht, de onbegrensde graaicultuur waar we allemaal aan meedoen die de organisatoren van de loterijen doet besluiten ons dat stuk vetspek voor te houden. Maar waarom stellen ze ons dan die vraag, doen ze alsof we iets te zeggen hebben? Sinds kort trekt de notaris alleen maar uit de verkochte loten, laat ik nu altijd gedacht hebben dat dat altijd al gebeurde, het is toch een STAATSLOTERIJ? 'De staat' moet ons voorbeeld zijn, op de staat moet je kunnen vertrouwen. Niets is minder waar. De staat dat zijn wij zelf al is dat voor velen moeilijk te geloven. De staat is de straat met zijn mooie en minder mooie kanten.
€€€
€€
€
€€
€
Geen opmerkingen:
Een reactie posten