In 1995 kwam de eerste PC bij ons in huis. Marion lag met een fikse hernia op bed en kon dus niet normaal werken. Een vriendin/collega van haar had net een PowerBook 165c aangeschaft en was daar razend enthousiast over. Het was een prijzig apparaat met een minuscuul schermpje. Toen de vriendin het meenam op zieken bezoek en Marion de mogelijkheden liet zien was ze verkocht. Wij wisten op dat moment niets van het verschil tussen een Mac en een Windows PC. Toen Marion overleden was heb ik haar 'APPELTJE', zoals zij het noemde gebruikt om bedank-brieven en uitnodigingen te maken. Dat kon ik niet zonder hulp, ik had nog nooit een PC aangeraakt. Ik ontdekte Apple Works en begon te schrijven. Ik begon te schrijven over Marion en haar moeder, omdat met Marion's dood een einde kwam aan de familie Herbst in Nederland. Ik noemde mijn opstel ' Moeder en dochter'. Door dat stuk tekst en het gemak waarin ik in Apple Works kon klooien wat ik wilde was mijn liefde voor de Mac ontbloeid. Daarvóór had ik alleen maar ambtenaren meegemaakt die steeds weer op cursus moesten om hun werk te kunnen blijven doen. Dat waren ambtenaren van de afdeling Kunstzaken van de Gemeente Amsterdam. Toen ik daar als adviseur BK binnen kwam, stond er géén één PC op de kamer. Zes jaar later was het scherm dominant aanwezig, elke ambtenaar had er één. Allemaal windows, allemaal DOS en allemaal op cursus.
In 1996, Lindsey en ik hadden elkaar ondertussen ontmoet kwam de iMac in ons blikveld. Wij besloten er allebei één te nemen via dezelfde leverancier, een kleine MacFan bij mij in de buurt.
Die iMacs met OS 8.5 deden het fantastisch, we hadden Internet en konden mailen. Echt grote technische problemen hadden wij niet. Toen kwam een paar jaar later de G4, 't schemerlampje dat ik nog steeds heb. Daar kwam OS 9 op en iLife 4. Het moederbord van de iMac van Lindsey gaf op een gegeven moment de geest. Gelukkig had ik de mijne nog staan en kon met hulp van onze 'wonderdokter' de borden verwisselen. Ik begon steeds meer van de 'techniek' van de PC te begrijpen. Lindsey heeft ondertussen al een paar jaar de G5 staan, nog zonder TIGER.
In 1996, Lindsey en ik hadden elkaar ondertussen ontmoet kwam de iMac in ons blikveld. Wij besloten er allebei één te nemen via dezelfde leverancier, een kleine MacFan bij mij in de buurt.
Die iMacs met OS 8.5 deden het fantastisch, we hadden Internet en konden mailen. Echt grote technische problemen hadden wij niet. Toen kwam een paar jaar later de G4, 't schemerlampje dat ik nog steeds heb. Daar kwam OS 9 op en iLife 4. Het moederbord van de iMac van Lindsey gaf op een gegeven moment de geest. Gelukkig had ik de mijne nog staan en kon met hulp van onze 'wonderdokter' de borden verwisselen. Ik begon steeds meer van de 'techniek' van de PC te begrijpen. Lindsey heeft ondertussen al een paar jaar de G5 staan, nog zonder TIGER.
Deze week overkwam mij weer precies het zelfde. Nog net niet 'gecrashed', maar er gebeurden 'vreemde dingen'. iTunes was verdwenen en opnieuw installeren lukte niet. Andere programma's stopten tijdens het gebruik. Het 'Schijfhulpprogramma' kwam niet verder dan halverwege de controle.. Ook de 'alles oplossende' Disk Warrior van de dokter kwam er niet doorheen. Met een half functionerende iMac kwam ik weer thuis. Op een externe HD, .Mac en CD/DVD schijfjes heb ik m'n files veilig gesteld en daarna de HD totaal gewist om vervolgens Tiger opnieuw te installeren. Wat een spanning......zal hij het doen, lukt de installatie of is de harde schijf echt kapot? NEE!
Hij is (nog) niet kapot, kan nog een poosje mee hoop ik.
Maar lastig is het wel, allerlei kleine dingetjes die je in de loop van de tijd geinstalleerd hebt ben je kwijt en moeten er opnieuw opgezet worden. Het voordeel van 'schoon' weer beginnen is dat je overbodige ballast kwijt bent. Voor mij is het een hele stap verder omdat ik het deze keer (bijna) alleen heb opgelost. De angst dat er iets mis kan gaan is verdwenen, omdat ik het principe steeds beter begrijp.
Hij is (nog) niet kapot, kan nog een poosje mee hoop ik.
Maar lastig is het wel, allerlei kleine dingetjes die je in de loop van de tijd geinstalleerd hebt ben je kwijt en moeten er opnieuw opgezet worden. Het voordeel van 'schoon' weer beginnen is dat je overbodige ballast kwijt bent. Voor mij is het een hele stap verder omdat ik het deze keer (bijna) alleen heb opgelost. De angst dat er iets mis kan gaan is verdwenen, omdat ik het principe steeds beter begrijp.
Gelukkig dat je alles nog hebt en de boel weer draait. Ik kan me de gespannen afwachting bij het eerste opstarten maar al te goed voorstellen. Bij mij is het precies andersom gegaan: bouwde ik jaren geleden nog vrolijk harde schijven, geheugen en grafische kaarten in, formatteerde en installeerde ik er lustig op los, nu staat het zweet me op de rug en moet ik mezelf moed inspreken voordat ik een ernstige ingreep aandurf. Zal de leeftijd wel zijn.
BeantwoordenVerwijderenHoi Berend.
BeantwoordenVerwijderenMac blijft het mooiste! Punt uit. Dit gezegd heb ik een paar weken geleden mijn ouwe PowerBook 150 aan een verzamelaar verkocht. Het deed het nog prima met system 7.1, 4 gray levels scherm, met Illustrator 3.2 geinstalleerd (maar dat was in het verleden millenium)... Hij was uit 1995! Alléén kon ik op de interne batterij niet meer rekenen: die was gewoon op de moederkaart gelasd (een beetje stom van Apple eigenlijk!).
Wat betreft jou system X 10.4, kun je wel via het net upgrade (wij zitten tegenwoordig bij 10.4.8). Vooral voor de veiligheid, zou ik dit je sterk aanraden.
Vive le Mac!