B L O G G E N
Wat is er nou zo leuk aan het maken van een blog, waarom vind ik het leuker dan het schrijven van een dagboek, sterker nog waarom schreef ik nooit een dagboek en leef mij nu uit in een bijna dagelijks blog?
Het antwoord is verbluffend simpel en voor de hand liggend. De digitale techniek vind ik leuker dan ik ooit gedacht zou hebben. Die biedt een - voor een simpele digi-ziel als ik ben - al niet bij te benen hoeveelheid mogelijkheden. Het kunnen spelen met plaatjes, teksten, kleur en bewegende beelden en dat alles dan ook nog direct beschikbaar maken voor de hele wereld is iets waar beeldend kunstenaars nog geen twintig jaar geleden alleen van konden dromen. Ik zie het maken van een pagina dan ook bijna als het maken van een beeldje en geniet ervan. Niet elk beeld is een succes, maar dat hoeft ook niet, heb ik ooit geleerd. Soms zou ik willen dat ik er meer van begreep en er dus meer mee kan doen, maar eigenlijk ben ik blij dat dat niet zo is. De beperkingen binnen BLOGGER bevallen mij wel. Voorlopig zijn een plank en een spijker voor mij genoeg.
Toen ik de foto van mijzelf in diepe slaap van L. op mijn scherm kreeg - ik wist niet dat die gemaakt was - moest ik meteen aan werk van Lucian Freud denken, maar ook dat ik 'm moest gebruiken. Maar mijzelf zo te etaleren zou ook niet door iedereen in dank worden afgenomen, dus maakte ik een zwart balkje over mijn intieme delen, maar dat zag er net zo beroerd uit als vroeger de 'afgebalkte' tepels op de foto's bij de oude Amsterdamse nachtclubs met hun pikante dansshows, naast de Phonobar op het Thorbeckeplein. Zonder tekst kon de foto ook niet, tekst op de foto leek de oplossing, maar net als bij het balkje maakt het mensen alleen maar nieuwsgierig.
Lucian Freud, Nude With Leg Up 1992Vandaag is het Marions sterfdag, zij heeft mij door haar ontdekkingen op het Appeltje, op dit pad gebracht. Jammer dat ze latere ontwikkelingen niet meer heeft mogen meemaken. Ik denk dat ze er prachtige, waardevolle, nieuwe dingen mee zou hebben gedaan. Het bloggen had ze vast opgepikt, ze zou zichzelf nog meer bloot gegeven hebben dan ze al deed.
Kommetje Marion 1992
*
*
Jij durft wel, zeg!
BeantwoordenVerwijderenMooie vondst, dat plaatje van Lucian Freud; de overeenkomsten zijn frappant. Toen je erover vertelde kon ik me dat wel indenken, maar zo komt het vusueel heel dichtbij.
Je uitleg over waarom het bloggen je zo blijft boeien vind ik verrassend en verhelderend, fascinerend om te lezen. Marion had er iets totaal anders van gemaakt, maar zou vast trots geweest op jouw verrichtingen. 'Simpele digi-ziel' ammahoela!!
moeilijk om reageren nu je het waarom van het bloggen én de sterfdag van Marion én de naakte foto's in één geheel plaatst.
BeantwoordenVerwijderenwij herinneren ons: Marion genoot van hetgeen zij kon met haar Apple. Jij doet dat ook en kán er ook veel mee.
th.
@ thea, het was beslist geen van te voren beraamd plan, ik was al begonnen op een kladje aan een tekst over het waarom van het bloggen, daar kwamen de opmerkingen over open en bloot 'overheen'en Marion's sterfdag bovenop!Voor mij waren het puzzelstukjes die bij elkaar pasten, maar ik kan mij voorstellen dat dat niet voor iedereen zo is.
BeantwoordenVerwijderen