ZIEN en GEZIEN WORDEN

De Winterkoning laat zich weer zien, hij vliegt van tak tot tak op zoek naar eetbare waar, wij denken aan vetbollen hij nog lang niet of misschien toch wel. De staartmezen gaan héén langs de dijk en komen terug langs de sloot, althans dat denken wij. Ik zit op één van mijn plekjes, met een pilsje binnen handbereik in de late middagzon met een kleppet op tegen te felle zonnestralen te genieten van wat om mij heen gebeurt. De noten zijn bijna allemaal gevallen en verkocht, daar kan ik weer iets nuttigs voor de tuin van kopen. Het gevallen blad ligt stil op de grond, totdat een snel passerende auto een enkel blad doet opwaaien. Het blad stijgt een halve meter en daalt dan weer neer tussen alle anderen. Het gebeurt in een zucht. Dan vlak voor mijn voeten weer een beweging, ik denk een muis, maar het is weer een blad door een zuchtje wind op de andere zij gelegd. Het zijn de korte momenten van waarneming die het leven de moeite waard maken, zoals de duif en de kat na een druk toeristisch seizoen hun plekje weer hebben veroverd en mij zien, zie ik ze ook.

>>>.<<<