W A L N O T E N

De week voordat wij vertrokken begonnen de noten te vallen. Die eerste noten zijn nooit de beste maar goed te eten, een buurman die er veel van weet laat ze gewoon liggen. Onze huisoppassers hebben een paar emmers geraapt en in de zeven te drogen gelegd, maar ik vond het ongepast ze ook nog te vragen de noten te verkopen. En zoveel bleek er in die maand ook niet gevallen. Nu pas, na veel wind en regen zijn ze naar beneden gekomen en hebben we al meer dan zestig kilo geraapt. Vandaag heb ik de eerste netjes met anderhalve kilo noten aan de dijk te koop gezet. De eerste afnemer was een Turkse meneer met (volgens eigen zeggen) slechts vijf tanden in de mond die in Brakel woont, hier niet ver vandaan. Hij had al zakken vol met noten in de auto staan. Zijn broekzak zat vol met bundels euro's waaruit hij een briefje van vijf haalde om de twee netjes die hij kocht te kunnen betalen. Hij zat(zit) in de auto-branche.
Ik vroeg wat hij met al die noten ging doen, zijn antwoord was simpel en voorspelbaar: 'opeten'.
'Ja dat doen wij ook, in brood, taart, sla bij de borrel en gewoon als tussendoortje', zei ik. Maar hij had nog een ander recept: noten pellen, op een bakplaat in een dun laagje water met wat zout over de noten. Volgens hem een heerlijke lekkernij om je vingers bij af te likken.
We gaan het maar eens proberen.

In de grote zak op de foto zit 15 kilo, de kleintjes bevatten anderhalve kilo.

>.<