BP schrijft...
Ga je mee de HEMA in?
Ga je mee de HEMA in? Het is een zin waar heel veel in verscholen zit. Het zou de titel van een Van Straaten kunnen zijn.
Ga je mee de HEMA in? Ik hoorde het een vrouw zeggen terwijl ikzelf met ons rode boodschappenkarretje, zwaar van het citrusfruit, met mijn rug naar de ingang van die HEMA stond. Ik dacht dat ze mij aansprak, maar het bleek haar man te zijn die na een meter of vijf, met sigaar in de mond en pet op volgde. Hij mompelde iets onverstaanbaars en knipperde met zijn ogen, ik, zag hem denken: "moet dat nou?"
Op zo'n moment zie ik het leven van die mensen als een film aan mij voorbijschieten.
De man was altijd naar zijn werk, vertoefde onder collega's. De vrouw bestierde het huishouden en als ze tijd over had ging ze met vriendinnen 'de stad in' . Dan komt er een moment, wel of niet vrijwillig dat de man het huis niet meer uit hoeft. Thuis zitten is ook niet alles en vissen is niet bepaald zijn hobby. Mee de stad in met 'de vrouw' is dan een optie, misschien komt hij wel oude makkers tegen om een praatje mee te maken. Dat 'winkelen' vindt hij maar niets, een winkel binnengaan alleen maar om te kijken of te kopen wat je eigenlijk helemaal niet nodig hebt is aan hem niet besteed. Hij wacht liever buiten op een bankje genietend van zijn sigaar en mijmerend over verleden en toekomst. Tot de dag aanbreekt waarop hij niet meer achter haar aan sjokt, maar haar een arm geeft om zo samen de HEMA in te stappen voor een bakkie en een Bossche Bol.
Ga je mee de HEMA in? Ik hoorde het een vrouw zeggen terwijl ikzelf met ons rode boodschappenkarretje, zwaar van het citrusfruit, met mijn rug naar de ingang van die HEMA stond. Ik dacht dat ze mij aansprak, maar het bleek haar man te zijn die na een meter of vijf, met sigaar in de mond en pet op volgde. Hij mompelde iets onverstaanbaars en knipperde met zijn ogen, ik, zag hem denken: "moet dat nou?"
Op zo'n moment zie ik het leven van die mensen als een film aan mij voorbijschieten.
De man was altijd naar zijn werk, vertoefde onder collega's. De vrouw bestierde het huishouden en als ze tijd over had ging ze met vriendinnen 'de stad in' . Dan komt er een moment, wel of niet vrijwillig dat de man het huis niet meer uit hoeft. Thuis zitten is ook niet alles en vissen is niet bepaald zijn hobby. Mee de stad in met 'de vrouw' is dan een optie, misschien komt hij wel oude makkers tegen om een praatje mee te maken. Dat 'winkelen' vindt hij maar niets, een winkel binnengaan alleen maar om te kijken of te kopen wat je eigenlijk helemaal niet nodig hebt is aan hem niet besteed. Hij wacht liever buiten op een bankje genietend van zijn sigaar en mijmerend over verleden en toekomst. Tot de dag aanbreekt waarop hij niet meer achter haar aan sjokt, maar haar een arm geeft om zo samen de HEMA in te stappen voor een bakkie en een Bossche Bol.
Is dit de "echte Bosche bol" uit den Bosch ? Het is goed dat ik daar niet vaak kom want ze zijn te lekker om er geen te nemen (of een met z'n tweeën -- ja, die man die meegaat ! -- omdat hij toch wel groot is).
BeantwoordenVerwijderenDat is net zoals voor mij de kroket of het broodje bal van slagerij Dungelman uit den Haag (bijna naast het paleis); je moet dan wel de ouderwetse kroket nemen, die is het lekkerst.
Mooie typering van dat echtpaar !
th.
Uit berichten die je van anderen hoort, blijken vooral mannen aan dit soort van 'winkel-fobie' te lijden. Zelfs wanneer ze nieuwe schoenen of kleding nodig hebben, willen mannen vaak niet mee de winkel in. Wat dat betreft is de internetwinkel (van H&M bijvoorbeeld) een uitkomst: meerder maten of kleuren bestellen, alles op je gemak thuis passen en gewoon terugsturen wat je niet wilt.
BeantwoordenVerwijderenIk ken vrouwen die zo aardig zijn alles voor hun man zelf te gaan kopen omdat hij weigert mee te gaan 'shoppen'. Maar zoals uit dit verhaal blijkt, zijn er ook kordate vrouwen die voor een andere oplossing kiezen. Die lopen gewoon de winkel in, waarna de man moet volgen. Dat werkt!
'Ga je mee de HEMA in'
BeantwoordenVerwijderengaat niet over winkelen maar over de verhouding tussen mensen als er na 'tig' jaar grote veranderingen in het samenleven ontstaan.Een andere invulling van het dagelijks leven, wat ooit oh zo zeker leek.
Mea culpa, ik raakte op een dwaalspoor. Bij het horen van dit soort flarden heeft men de neiging er de eigen invulling aan te geven...
BeantwoordenVerwijderenVan die bekende gevoelens van onzekerheid, 'ontheemd' zijn na een lang werkleven buitenshuis hebben Niels en th. in ieder geval geen last, zo te zien.