BP schrijft...
Hoe lang mogen we leven?
De avond over dementie in ons multiculti centrum werd beter bezocht dan wij verwacht hadden. Bijna alle stoelen waren bezet. Heel veel grijze permanentjes en strak achterover gekamd dun oudemannen haar, maar ook veertigers en vijftigers, 'kinderen van' die graag wilden weten waaraan zij toe waren. De geriater die de avond verzorgde deed het bepaald niet slecht. Hij kon goed luisteren maar ook uitleggen dat de medische wetenschap wel tijdelijke oplossingen (medicatie) heeft, maar geen eensluidend antwoord kan geven op de vragen zoals die ook in de zaal gesteld werden: hoe ontstaat dementie, (weten wij niet) is het te behandelen, (nee, vertragen kan wel met medicatie) is het te genezen, (nee) is het erfelijk? (soms) En waarom begint dementie bij sommige mensen al rond hun vijftigste en hoe kan het dat anderen honderd worden zonder noemenswaardige aftakeling? (geen idee)
Heel zeker was hij over de rol van de partner van een patiënt. Voor de patiënt maakt het over het algemeen niet uit hoe ver hij /zij 'heen' is, daar is die zelf niet bewust van. Daarentegen zijn de veranderingen voor de partner, die ze wel bewust meemaakt, een zware last. Volgens de geriater is een bezoek aan de huisarts voor de partner vaak teleurstellend omdat er aan de patiënt op dat moment meestal niets te merken is. Naar de partner wordt dan niet voldoende geluisterd. Hij adviseerde om dan om een 'second opinion' te vragen of een doorverwijzing naar een geriater.
Dementie is een verzamelnaam voor kwaaltjes die zich bij het ouder worden kunnen manifesteren. Tot nu toe vallen onder die term een zestal vormen van ziektebeelden die te benoemen zijn. De ziekte van Alzheimer is daar de bekendste van. Maar, zei hij heel nadrukkelijk, dat is wat wij nu weten. Over tien jaar kan dat heel anders zijn.
Agnosie, 'zonder kennis', staat eigenlijk veel dichterbij, ik herken het beeld, ik voldoe eraan. Ik zal het niet ontkennen, maar besef ook dat zolang ik het zelf herken, ik besef dat ik ouder word.
Heel zeker was hij over de rol van de partner van een patiënt. Voor de patiënt maakt het over het algemeen niet uit hoe ver hij /zij 'heen' is, daar is die zelf niet bewust van. Daarentegen zijn de veranderingen voor de partner, die ze wel bewust meemaakt, een zware last. Volgens de geriater is een bezoek aan de huisarts voor de partner vaak teleurstellend omdat er aan de patiënt op dat moment meestal niets te merken is. Naar de partner wordt dan niet voldoende geluisterd. Hij adviseerde om dan om een 'second opinion' te vragen of een doorverwijzing naar een geriater.
Dementie is een verzamelnaam voor kwaaltjes die zich bij het ouder worden kunnen manifesteren. Tot nu toe vallen onder die term een zestal vormen van ziektebeelden die te benoemen zijn. De ziekte van Alzheimer is daar de bekendste van. Maar, zei hij heel nadrukkelijk, dat is wat wij nu weten. Over tien jaar kan dat heel anders zijn.
Agnosie, 'zonder kennis', staat eigenlijk veel dichterbij, ik herken het beeld, ik voldoe eraan. Ik zal het niet ontkennen, maar besef ook dat zolang ik het zelf herken, ik besef dat ik ouder word.
Hij zei het niet met zoveel woorden, maar het komt er op neer dat wij (in het rijke westen) gewoon te oud worden. Een eeuw of meer geleden gingen we dood voordat de kwaaltjes zich openbaarden. Maar nu storten wij ons in de 'zorg', of liever de 'zorg' stort zich op ons. Wij leven te lang. En niemand vraagt ons of wij dat willen. Zeker de politiek niet.
Ja, ik denk het ook wel eens, als iemand jong van hart en geest vlak na z'n (haar, onze buurvrouw) 84ste verjaardag overlijdt: hoe vreselijk het is, hier is heel veel leed-van-geestelijke-aftakeling bespaard. En dan is 84 een hoge leeftijd — al schijnt het anno nu zelfs gemiddeld te zijn voor vrouwen. Als ik kon kiezen.... Maarja, je hebt gelijk: we hebben weinig te kiezen. En nabestaanden kun je/kunnen we (men) zo'n bungelende lus gewoon *niet* aandoen, het is te traumatisch :-/ Dan liever een tijd zorgen voor een oud mensie dat er zelf toch geen weet (leed) van heeft.
BeantwoordenVerwijderenOverigens denk ik wel dat er ièts, een paar factoren zijn die 'meehelpen' aan dementie. Mijn Oma had een moeder en zussen die moeiteloos 98 werden, nauwelijks dement werden, de brieven van mijn Overgrootmoeder heb ik nog. Toch was mijn Oma zelf dement op haar 70ste, en leefde ze haar laatste jaren als het ware in coma. Ze was in de jaren ervoor zo'n 30 keer onder narcose geweest, na een zwaar brandongeluk op haar 56ste. Met m'n Oma in gedachten, zou ik zelf narcose als het even kan vermijden. Net als pillen als valium, die een zusje van mijn opa dagelijks gebruikte. Zwaar dement voor haar 70ste, anders dan haar zus en broers.
Maarja, ook dat is absoluut geen garantie.
Zolang je nog zo'n prachtige weblog weet bij te houden BP, met zoveel scherpe en rake waarnemingen, analyses, herinneringen, samenhangende anecdotes, zit het ECHT wel goed met je brein BP!
Goh, nu dat je 't zegt, Jolie...
BeantwoordenVerwijderenMijn moeder, die rond haar tachtigste aan 'seniele dementie' leed, was verzot op slaappillen (mogelijk ook aan Valium). Die kreeg ze jarenlang, in de tijd dat daar nauwelijks controle op uitgeoefend werd, in grote hoeveelheden voorgeschreven.
Een van de redenen dat ik graag naar die voorlichtingsavond wilde, was het idee dat dementie erfelijk zou kunnen zijn, iets dat niet of nauwelijks het geval bleek te zijn. De mogelijkheid dat herhaalde narcoses of overmatige pillengebruik van belang zou kunnen zijn, daar had niemand het over.
Zoiets ijkt me de moeite waard om serieus te onderzoeken (voor de specialisten dan).
Schrikbarend L, wat je vertelt over je moeder, dat bevestigt het vermoeden.. Misschien hebben die pillen wel een hele groep mensen onnodig een grotere kans op dementie gegeven.. Jammer dat ze daarover niets zeiden.. (ik ga NU even googlen.. Zou het bij medici bekend zijn?) (Hmm, wat vervelend, het is nauwelijks Googlebaar door de nare 'geneesmiddelenverkoopsites', zelfs met "dementia, brain damage valium use" word ik telkens doorgeleid naar irritante russische verkoopsites :-/)
BeantwoordenVerwijderenik hoop ik elk geval dat er nog heel veel onderzoek naar gedaan zal worden, inderdaad ook hiernaar..
Interessant om te lezen! Ik was laatst op een avond waar men de geschiedenis van het ziekenvervoer en zittend ziekenvervoer besprak. Een heel ander onderwerp en echt iets waar je normnaal nooit bij stil staat. Moet je maar eens opzoeken.
BeantwoordenVerwijderen