GROOT VERDRIET
Stel: je woont op twee hoog in een grote stad en je hebt een achterbalkon met een niet al te geweldig uitzicht, maar de top van een Zwarte els, die met z'n wortels in de begane grond staat, maakt alles goed omdat er in die top heel veel leven is en er dus voor jou - als bewoner van twee hoog - veel te beleven valt. Vogels, van klein tot groot, komen door die boom ook bij jou op het balkon eten en nestelen. De boom is zo belangrijk dat hij letterlijk een onderdeel van jouw werk en leven is.
Op een dag kom je thuis van boodschappen doen en ontdekt dat er tegen alle afspraken in rigoureus met de kettingzaag te keer is gegaan. Niet alleen de top is weg, van de boom rest slechts een stompje.
't Is 18.45 nu, ik hoor de uil, maar hij kan geen gebruik meer maken van de Zwarte Els en mij 't genoegen doen door even als een grote kat in de top te zitten. Het is in-droevig.
Bertolt Brecht zegt in "Der kaukasische Kreidekreis": De dingen zijn van wie er goed voor zijn", dus eigenlijk was het mijn boom.
De benedenburen in wier grond de Zwarte els wortelde (van een tuin is - met slechts tegels - geen sprake) hadden te kennen gegeven dat ze "die vervelend vervuilende boom" kwijt wilden. "Dat wordt mijn dood, ik teken bezwaar aan" zei de met de boom intens gelukkige man van twee hoog. Tot dan hadden zij als buren niet veel, maar wel een normaal contact. De jonge, hard werkende tweeverdieners met kinderen van de begane grond begrepen niets van de 'groen-beleving' van die eigenzinnige oude kunstenaar boven hun hoofd en vroegen, zonder hem in te lichten, een kapvergunning aan. Die vergunning kregen zij en de zagen deden hun werk.
Die prachtige Els is weg en dus ook alle vogels, incluis de uil die de stumperds van beneden waarschijnlijk nooit gehoord, laat staan gezien hebben.
Groen hoort bij de mens, ook in de stad. Het maakt het leven niet alleen aangenamer maar ook gezonder volgens Jolanda Maas, die op 20 februari promoveert aan de Universiteit Utrecht.
En dat is een waarheid als een koe die ik niet zal tegenspreken.
't Is 18.45 nu, ik hoor de uil, maar hij kan geen gebruik meer maken van de Zwarte Els en mij 't genoegen doen door even als een grote kat in de top te zitten. Het is in-droevig.
Bertolt Brecht zegt in "Der kaukasische Kreidekreis": De dingen zijn van wie er goed voor zijn", dus eigenlijk was het mijn boom.
De benedenburen in wier grond de Zwarte els wortelde (van een tuin is - met slechts tegels - geen sprake) hadden te kennen gegeven dat ze "die vervelend vervuilende boom" kwijt wilden. "Dat wordt mijn dood, ik teken bezwaar aan" zei de met de boom intens gelukkige man van twee hoog. Tot dan hadden zij als buren niet veel, maar wel een normaal contact. De jonge, hard werkende tweeverdieners met kinderen van de begane grond begrepen niets van de 'groen-beleving' van die eigenzinnige oude kunstenaar boven hun hoofd en vroegen, zonder hem in te lichten, een kapvergunning aan. Die vergunning kregen zij en de zagen deden hun werk.
Die prachtige Els is weg en dus ook alle vogels, incluis de uil die de stumperds van beneden waarschijnlijk nooit gehoord, laat staan gezien hebben.
Groen hoort bij de mens, ook in de stad. Het maakt het leven niet alleen aangenamer maar ook gezonder volgens Jolanda Maas, die op 20 februari promoveert aan de Universiteit Utrecht.
En dat is een waarheid als een koe die ik niet zal tegenspreken.
OOO OO O
onze linkerbuurvrouw hoopte dat de 5 meer dan 100 jaar oude kastanjes aangetast waren door de kastanjeziekte, onze rechterbuurvrouw huilde bij het horen van een mogelijke ziekte en het vooruitzicht dat ze gekapt zouden worden !
BeantwoordenVerwijderenGelukkig doen ze het goed / niet slecht.
th.
Dat is in- en in-triest. Was hij zo bekend geweest als Anne Frank, dan waren er waarschijnlijk hele comites opgericht om de boom te behouden. Helaas. Jong zijn betekent niet dat je groen niet meer kunt waarderen, zeg ik uit ervaring. Maar misschien ben ik een uitzondering, omdat ik opgroeide aan het park...
BeantwoordenVerwijderenEls....
BeantwoordenVerwijdereneen boom, een meisjesnaam, een priem maar ook de naam van een bitter dat in Limburg wordt gedronken. ( Els la Vera )
Laten we zo'n bittertje nemen op wijlen Els met gevoelens van plaatsvervangende intense schaamte.