Z O R G V L I E D
+
+
Marion wilde begraven worden op Zorgvlied, daar ligt ze nu ruim twaalf jaar in een graf voor twee. Een graf voor één persoon bestaat niet voor een haalbare prijs, behalve als jijzelf kiest of de nabestaanden kiezen om samen met een vreemde in één graf te gaan. Vreemdgaan na de dood zou Youp zeggen.
Als rechthebbende krijg ik sinds een jaar het 'bulletin Zorgvlied', een periodiek dat er steeds beter uit gaat zien, maar ook steeds meer gaat lijken op een blad voor volkstuinders.
Aanbiedingen voor vaste beplanting: randbeplanting haag of liggend, drie vaste planten-arrangementen: Dordogne,Bordeaux en Provence. Zomer- en winterwisselgoed. Ook kan je je opgeven voor dauwtrappen op hemelvaartdag of je aanmelden voor de 'Dag van ons park Zorgvlied'.
Ik denk dat het een goede zaak is dat een begraafplaats zichzelf etaleert en meer wil zijn dan alleen een dodenakker. Voor veel mensen is het bezoeken van een graf het bezoeken van een dierbare, anderen doen het uit plichtsbesef of omdat de omgeving dat verwacht. Een prettige, goed verzorgde omgeving kan dan helpen.
Ik ben niet zo'n graf bezoeker, voor mij is de dood een logisch gevolg van het leven, al komt het vaak te vroeg. Mijn dierbaren zitten in mijn hoofd en komen zo nu en dan boven borrelen, dat zijn belangrijke momenten. Als ik van de A2 de Ring-West oprij zeg ik Marion altijd even gedag, daarvoor hoef ik niet af te dalen naar Zorgvlied.
Dat graf voor twee personen is gehuurd voor twintig jaar, daarvan liggen er al twaalf achter ons. Over acht jaar moet ik beslissen of ik de rechten wil behouden. Dat is geen simpele beslissing. Ikzelf kies voor crematie dan is dat graf niet nodig, tenzij anderen vinden dat Marion's graf in stand gehouden moet worden, zal het geruimd worden.
Overigens liggen er al twee personen, want ik heb de urn met de as van Marion's moeder in de kist gelegd voordat die definitief dicht ging.
Op de steen staat een geheimzinnige E die dat aangeeft.
Ik besef dat dit een gevoelig onderwerp is, maar schroom niet je uit te spreken.
Zeker in dit geval stel ik commentaar zeer op prijs.
+
Het onderwerp heeft teveel kanten om er in enkele regels op te reageren.
BeantwoordenVerwijderenth.
Je schrijft zeer openhartig over een kennelijk voor velen zeer gevoelig onderwerp, gezien het aantal reacties. Zoals je weet heb ik er geen moeite mee dat je volgens plan bij je geliefde Marion komt te liggen, als je dat wilt. Jouw graf zou ik waarschijnlijk net zo weinig bezoeken als jij het van haar, daar heb ik net als jij geen boodschap aan. Zelf ben ik een luchtteken en heb geen wens om in de koude, donkere aarde opgesloten te komen te liggen, maar wil liever dat mijn as door de lucht meegenomen wordt. Maar toen mijn nog jonge dochter te kennen gaf het erg te vinden, niet de graf van haar moeder te kunnen bezoeken, had ik daar ook begrip voor. Wat kan het mij tenslotte deren? Ik ben niet sentimenteel, dood is dood. Dat maakt het dan ook makkelijker, vind ik, net als bij orgaandonatie rekening te houden met de wensen van de geliefde nabestaanden.
BeantwoordenVerwijderenL.
Tot vandaag heb ik erover nagedacht voor ik reageer :-)
BeantwoordenVerwijderenHet hangt m.i af van de leeftijd van de nabestaanden, en zo ook van de leeftijd van de gestorvene.
Mijn zusje had kinderen van 1, 3 en 7, en vooral /mede voor hen onderhouden we het graf. (Dat overigens gekocht is door haar en haar man.)
Eigenlijk net als L. hierboven zegt. Ik moet er niet aan denken dat de kinderen van mijn zusje straks naar dat graf gaan en een overwoekerd geheel, of helemaal niets zouden vinden.
Dat zou voor mij reden zijn.
Mijn zusje heeft zelf ook tegen een vriendin ('Fien' in mijn weblog) gezegd: "neem wel een gewoon graf hoor, want als je kinderen niets hebben om naartoe te gaan, is dat zoveel extra droevig."
Vandaar.. dat ik waarschijnlijk die grafrechten wel zou opbrengen.
Zelf geloof ik ook meer dat het er toe doet hoe je in het LEVEN met elkaar omgaat, - na de dood, dat is daarna, dan kun je alleen nog terugkijken, -en wààr je dat doet maakt niet uit.