New house arrived today!

Tijdens ons verblijf in N.Z. kocht een nicht van L. dit huis en het omliggende land. De buitenkant zag er redelijk uit, maar van binnen was het een puinhoop. Een timmerman had al opdracht gekregen de binnenboel er uit te slopen. Toen wij vertrokken was hij al een eind op weg. Volgens Hollandse normen was het een huis groot genoeg voor een gezin met vier kinderen. Volgens de nicht mocht het wel wat groter worden. Wij zouden er in dat geval een stuk aanbouwen, in N.Z. koopt men dan een ander huis en plakt dat er tegenaan. Vandaag kregen we een mailtje met deze foto's met als onderwerp:

New house arrived today!

De beugels op het dak zijn om takken en kabels over de vracht te leiden.

T E K O O P

VOLVO 850

Niet dat ik denk onder m'n lezers een koper te vinden, maar om te melden dat 'plaats maken' meer inhoudt dan kompost verplaatsen. Het is en blijft een fantastische wagen, maar twee auto's kunnen we niet behappen. Hij staat op Marktplaats, maar ik ga hem net als m'n pompoenen aan de dijk te koop zetten. Vroeger, nog niet zo lang geleden schreef je met viltstift op een kartonnetje wat je wilde hebben en plakte dat achter het raam. Nu maak je zittend achter het scherm een tekst en print je een bijna professioneel uitziende 'flyer', stopt die in een hoesje en plaatst dat achter de ramen van de auto.
Het afwachten is het zelfde gebleven. Ooit verkocht ik mijn eerste echte grote auto ook langs de straat, een Ford 17M d.m.v. een papiertje achter het glas. 200 gulden bracht hij op, betaald door drie jonge Canadezen die er Europa mee wilden 'doen'.
De Volvo moet meer opbrengen en kan nog zeker 100.000 km mee. Europa, Rusland en China moet zeker lukken.

$

K O O K W O R K S H O P


*


T A P A S

Een groot kok zal ik nooit worden, te weinig gevoel voor vaststaande verhoudingen en te veel eigen initiatief volgens deskundigen. Bovendien moet je niet bang zijn en koketeren met het kokkerellen. Maar soms heb ik er zin in en zal het resultaat mij worst zijn. Een instelling die niet altijd begrepen wordt. Begrijpelijk als er weer eens iets te donker van kleur geworden is. Maar nu trek ik de stoute schoenen aan en ga op cursus, of liever gezegd ik ga meedoen met een workshop TAPAS maken, in een dorp verderop alwaar mijn APPLE dealer nieuwe mogelijkheden onderzoekt. Hij is een KOOKSTUDIO begonnen!
Als ik het geduld heb om aandachtig toe te zien en mijn geheugen mij niet in de steek laat ben ik over een maand in staat u te verwennen met de meest exotische TAPAS.


+

G H A N A

Armband en katapult.

(Klik en bewonder )

Vandaag kregen wij van vrienden die afgelopen winter naar Afrika waren, twee prachtige geschenken.
Een armband van gerecycled glas en voor de jager een katapult van hout met rubber. Het stukje waar de steen in moet is van leer, de bevestiging van het rode spul aan het hout is dunner, waarschijnlijk van een fietsband. Het rode elastiek is zichtbaar gesneden uit een dikker stuk, maar voor mij niet duidelijk wat......
Morgen ga ik kijken of ik er één van de veel te talrijke duiven mee kan raken.

De kralen voor de armband zijn gemaakt van tot zijn fijn poeder gestampte flessen en daarna opnieuw gesmolten en in mallen van klei uit een termietenheuvel gegoten. Alleen al om dit te mogen zien moet ik beslist een keer die kant op.

Maar of ons HUUSKE dat haalt?

$

D U I V E E I

Deze foto is niet van mij , maar geleend uit WIKIPEDIA.

De meeste vogels, maar zeker duiven ruimen hun 'rotzooi' op. Ontlasting van de jongen en eierschalen worden ver van het nest 'gedropt'.
Afgelopen nacht heeft het hier behoorlijk geregend. Op ons landje (andere kant van de dijk) zag ik dit halve duiveei liggen. Gevuld met roodgekleurd regenwater. Die schaal moet meteen na het uitkomen van het jong gedropt zijn, het bloed was nog niet opgedroogd. Ik zou mij kunnen voorstellen dat dit een lekkernij voor ons egeltje zou kunnen zijn, maar dan moet hij/zij wel de weg over!

+

B E Z O E K

Behalve platgereden op de wegen, zie je egels zelden overdag. Ze komen meestal pas in de schemering tevoorschijn. Dit egeltje kwam ineens het gras op, kennelijk op weg naar de de drinksteen van Gerard Höweler. Hij was zeer mak, ik kon de camera zelfs op de rand van de steen leggen. Even later liep hij zelfs door het water, helaas te snel voor een foto. Ik heb even gedacht dat hij ziek of gewond zou zijn omdat ik er vorige week bij het houthaksel opscheppen een op/in/aan de hooivork had. Die heb ik toen op een schaduw plekje neergelegd, maar na een kwartier was hij daar weg.

*

Once Upon a Time.......

Van een goede vriend kreeg ik één jaar of meer geleden een 'werktekening' om een handig holster voor de snoeischaar te maken. Er zat ook een beschrijving bij over te gebruiken materialen en bevestigingen. Zijn plan omvatte de berging van drie stukken gereedschap, een stekschepje, een snoeischaar en snoeimes. Als materiaal gebruikte hij een oude leren schooltas. (Waar kom je die nog tegen?)
Wij vonden een holster voor de snoeischaar voldoende, ik maakte er twee van een leren lassers voorschoot,(waar kom.....) die al jaren bij mij aan een spijker hing. Meer dan dertig jaar geleden kocht ik op het Waterlooplein een doosje aluminium klinknagels, die kwamen nu goed van pas.

*

I S R A E L I D R E S S

Israeli Dress, 2005. Arduin & Lood 50x30x15 cm

Dit beeld van Ida Kleiterp was de reden waarom wij maandag vanuit Friesland over Amsterdam terug naar huis reden. Ida is een oude vriendin van Lindsey, al eerder kocht zij klein werk van haar. Deze jurk is een halve meter hoog en behoorlijk zwaar. Vanmorgen hebben wij haar een plekje in de tuin gegeven. Op een stuk stam van de vorig jaar gevelde populieren torent de Arduiner Israeli Dress nu boven het groen uit. Het beeld bestaat uit twee delen, tussen de delen meandert een strook lood, soms subtiel zichtbaar. Een genot om naar te kijken.

+

Kleipret

M A S S A G R A F

*

Ook in een nestkastje gaat het niet altijd goed. Dit nest zat in een driehoekkastje op ooghoogte op de ZUIDgevel van mijn werkplaats, maar onder de dakrand dus lang in de schaduw. De beste plaats voor een nestkastje is volgens de deskundigen op het OOSTEN. Tot gisteren vloog moe af en aan met voedsel en piepten de jongen. Een kleine week geleden zag ik de eerste vliegen rond het kastje. dat betekent altijd dat er een dood jong in zit. Vandaag heb ik moe niet meer gezien of de jongen gehoord. Aan het eind van de dag maakte ik het kastje open en zag een massagraf. Een paar weken lang zijn er jongen gevoerd die leefden op de kadavers van hun broertjes en zusjes. Of hebben ze op het laatst allemaal de geest gegeven?

*

B O U G I E

Voor noodgevallen of gewoon een gezellige avond in onze datcha, ligt er op een richel boven het raam een doos met restanten kaars. In Frankrijk heten die dingen bougie. Vorige week pas zag ik dat er een aantal sprietjes uitstaken en er mestsporen op de doos zaten. Er lag één merel ei in. Vanmiddag kwamen we terug van een ritje door Midden- en Noord Nederland en bij inspectie van de tuin moest ik constateren dat de spinnen beslag hadden genomen van de doos met het nest. Er lag nog steeds één ei in, moe heeft de rit niet afgemaakt. Wij wel. Na een derde nacht in ons Huuske doorbracht te hebben (dit keer bij nicht Ina in Friesland), daarna bij onze Visvriend een zak graan afgeleverd en een door L. gekocht beeld in Amsterdam opgehaald te hebben staat hij weer op z'n voorlopige plek.
Niet zo lommerrijk als op het plaatje, maar hij staat en wacht op demontage. Morgen gaat de bak erop.

*

Plekkie maken....

Soms moet je zorgvuldig opgebouwde zithoekjes weer afbreken om plaats te maken voor iets nieuws. Voor een vlakke parkeerplaats voor ons HUUSKE moesten we niet alleen de komposthopen verplaatsen maar ook ons zitje slopen. De Blauwe regen, Kamperfoelie en Clematici moesten er aan geloven. Alleen de Clematis hebben we een nieuw gegeven.
Even verder dan het bootje ligt, in het verlengde van de oude komposthoop moet de plek komen.
Ben benieuwd wanneer wij daar voor het eerst kunnen gaan staan en de unit van de auto halen.

*

Hard werken voor 2

.

De plek waar onze BIMOBIL nu staat is niet ideaal. Te klein en niet vlak genoeg. Bovendien staat hij daar eigenlijk in de doorgang van het huis naar de tuin. We hebben een alternatief, maar dan moet e.e.a. verplaatst worden. daar zijn wij gisteren en vandaag mee bezig geweest. Gisteren heb ik planken/latjes die er lagen, een nieuwe plek gegeven, vandaag was de komposthoop aan de beurt, of liever gezegd de twee hopen. (Eén hoop is ongeveer 18 kruiwagens.) Een verse- en een oude komposthoop. Normaal gesproken gaat de oude in het voorjaar over de tuin. Volgend voorjaar, maar nood breekt wet, vandaag dus maar. De verse hoop hebben we een nieuwe plek gegeven. Als de tuinbonen die er naast staan geplukt zijn is er plaats voor een tweede hoop, voorlopig gaat het nieuwe tuin/keukenafval op de verplaatste hoop. Na zo'n klus, incluis palen slaan en andere zaken sjouwen, zijn wij bekaf! Nog geen drie jaar geleden zou ik de dijk nog zijn gaan maaien, nu doe ik dat morgen maar!

.

O V E R - L E V E R S


+

Deze twee jonge mussen hadden vanmorgen gezelschap van nog wel tien broertjes en zusjes. Het krioelt er werkelijk van en niet alleen hegge-of grasmussen maar ook de dood gewaande HUISMUS is in grote getale aanwezig.
Dit jonge mereltje was bezig met evenwichtsoefeningen, de staart is nog niet volgroeid, waardoor de goede balans moeilijk te vinden is. Ik denk dat wij als mens-jongen het behoorlijk gemakkelijk hebben. Lopen en spreken leren wij snel en vijanden hebben we eigenlijk niet.

+

P R I L L E V E N

(in de kiem gesmoord)

Ik denk dat wij rond ons huis wel meer dan twintig nesten hebben. Van eend tot winterkoning. In de Hedera langs muur of stam, in struiken en bomen en natuurlijk ook in mijn nestkastjes. In één van die te koop staande nestkastjes is een pimpelmees aan het broeden geslagen, met resultaat. Elke keer als ik er langs loop hoor ik ze krijsen, totdat moe met een snavel vol voedsel ze tot bedaren weet te brengen.
Vandaag lag op 3 meter van het kastje dit dode jong, het lijf nog helemaal kaal maar de vleugels al behoorlijk ontwikkeld. Ik denk dat het uit het kastje komt, door pa of moe verwijderd. Maar die glibberige uitstulping doet erger vermoeden.



+

Z O R G V L I E D


+

Marion wilde begraven worden op Zorgvlied, daar ligt ze nu ruim twaalf jaar in een graf voor twee. Een graf voor één persoon bestaat niet voor een haalbare prijs, behalve als jijzelf kiest of de nabestaanden kiezen om samen met een vreemde in één graf te gaan. Vreemdgaan na de dood zou Youp zeggen.
Als rechthebbende krijg ik sinds een jaar het 'bulletin Zorgvlied', een periodiek dat er steeds beter uit gaat zien, maar ook steeds meer gaat lijken op een blad voor volkstuinders.
Aanbiedingen voor vaste beplanting: randbeplanting haag of liggend, drie vaste planten-arrangementen: Dordogne,Bordeaux en Provence. Zomer- en winterwisselgoed. Ook kan je je opgeven voor dauwtrappen op hemelvaartdag of je aanmelden voor de 'Dag van ons park Zorgvlied'.
Ik denk dat het een goede zaak is dat een begraafplaats zichzelf etaleert en meer wil zijn dan alleen een dodenakker. Voor veel mensen is het bezoeken van een graf het bezoeken van een dierbare, anderen doen het uit plichtsbesef of omdat de omgeving dat verwacht. Een prettige, goed verzorgde omgeving kan dan helpen.
Ik ben niet zo'n graf bezoeker, voor mij is de dood een logisch gevolg van het leven, al komt het vaak te vroeg. Mijn dierbaren zitten in mijn hoofd en komen zo nu en dan boven borrelen, dat zijn belangrijke momenten. Als ik van de A2 de Ring-West oprij zeg ik Marion altijd even gedag, daarvoor hoef ik niet af te dalen naar Zorgvlied.
Dat graf voor twee personen is gehuurd voor twintig jaar, daarvan liggen er al twaalf achter ons. Over acht jaar moet ik beslissen of ik de rechten wil behouden. Dat is geen simpele beslissing. Ikzelf kies voor crematie dan is dat graf niet nodig, tenzij anderen vinden dat Marion's graf in stand gehouden moet worden, zal het geruimd worden.
Overigens liggen er al twee personen, want ik heb de urn met de as van Marion's moeder in de kist gelegd voordat die definitief dicht ging.
Op de steen staat een geheimzinnige E die dat aangeeft.

Ik besef dat dit een gevoelig onderwerp is, maar schroom niet je uit te spreken.
Zeker in dit geval stel ik commentaar zeer op prijs.

+

R E G I S T E R

Er zit nog meer geschiedenis in mijn documentenmap, o.a. deze kopie van de kaart van het bevolkingsregister. (Overigens naar mijn weten het enige document dat met ons, verhuizende burgers mee verhuist.) Ik ben een keer of zeven van adres veranderd, waarvan drie met Marion. Van die drie staat er maar één op deze kaart. Het kan dus zijn dat Marion en haar moeder op nog veel meer adressen hebben gewoond.
Marion is in 1944 geboren in Lingen a/d Ems, Dld. Dat was toeval, haar moeder was op advies van haar vader (Marion's grootvader) op weg van Berlijn naar Amsterdam, omdat de kansen voor een moeder en kind in Amsterdam beter leken dan in Berlijn. Maar de trein kwam onder vuur van de geallieerden tot stilstand en Marion kwam te vroeg in een Duits klooster ter wereld, maar de aangifte gebeurde op Nederlands grondgebied. Ze was dus Nederlandse met een Duitse moeder.
Dat laatste is de reden waarom het eerste adres pas in 1948 genoteerd wordt. Een deel van de tussenliggende jaren brachten ze door in interneringskampen in het noorden van het land. De resterende tijd is voor mij een raadsel en zal dat blijven ook.

Het is vandaag 10 mei, de verjaardag van mijn vader en - hoe toevallig - ook die van Lindsey's vader. Maar ook de dag dat in 1940 de Nazis Nederland binnen vielen.

Gelukkig beseft men nu, na zestig jaar dat er een verschil is tussen Nazis en Duitsers.

Tussen volk en machthebbers.

$

M A R I O N

1944-1995

Mijn kartonnen 'harmonica map' uit de jaren 70 van de vorige eeuw, waarin ik al mijn belangrijke papieren bewaar was echt aan vervanging toe. Office Centre had niet wat ik zocht, maar de HEMA wel. Ik kocht daar vandaag twee moderne transparante 12 vaks documenten mappen.
Bij het overhevelen en sorteren van de paperassen kwam ik in een zorgvuldig gevouwen bruin papiertje een blonde haarlok en melktandjes tegen van Marion, ooit door haar moeder verzameld en na haar overlijden door ons gevonden. Ik had het eerder gezien maar was het totaal vergeten. Naast het bruine pakje lag een minuscuul blauw envelopje, voor MAMA, met daarin een uitgeknipt hartje waarop de tekst: dit is een zoen! Moeder en dochter zijn er niet meer, maar deze kleine herinneringen gaan weer terug in de map.

Voor later.


*
PS

Ik maakte de foto op de omslag van het blad KM (kunstenaarsmaterialen) .

B O L D E R K A R

Weet u het nog, de laadbak van de Pick-Up? Hij staat nog steeds op de aanhanger voor de deur bij L. Een plek om 'm te stallen (naast het Huuske) heb ik inmiddels vrijgemaakt. Maar hij moet van de aanhanger af en naar die plek gereden en later van de Pick-Up erop- en eraf gereden kunnen worden. Dat wil zeggen dat er een kar en een hijs gemaakt moeten worden. Igor de verkoper van ons huuske opperde iets te maken in de trant van een bolderkar.
Die kar heb ik vandaag gemaakt....van hout! En wel van het laatste hout dat ik nog had van het kinderbed van m'n randdochter! De wielen en de winch (voor de hijs) kocht ik voor niet meer dan € 55.- bij van Cranenbroek in Dongen, zo'n zaak waar je eigenlijk NIET moet kopen omdat de kwaliteit van de spullen niet zo best is. Maar voor zoiets als deze kar en de hijs die maar sporadisch gebruikt gaan worden, moet het kunnen.

*

± 28 jaar geleden.

Deze foto zal gemaakt zijn ergens tussen 1977 en 1978. Het is de dochter van een goede vriend die helaas niet meer leeft. Een maand geleden kreeg ik een mailtje van haar, ze is nu 32. Via mijn site Timbertreats waarin ik vertel over haar vader Willem, had ze hem en mij gevonden. Ik dacht dat ze geschrokken zou zijn van mijn verhaal, maar zij schrijft later:

Ik vond het trouwens niet erg om bepaalde dingen over het karakter van

mijn vader te lezen hoor, dat klopt gewoon. Ik was meer geraakt door het
feit dat iemand die hem goed gekend heeft zoiets ontroerends en waars over
hem schrijft.

Zij was nog jong toen hij stierf en zoals zo vaak voorkomt als volwassene op zoek naar haar wortels.
Toch leuk dat ik via TIMBERTREATS een klein puzzel stukje heb kunnen leveren.

()

+

Wij stonden met ons huuske bij vrienden voor de deur, in een zijstraat van de Amstel aan de rand van Ouderkerk. Wij hadden fantastisch gegeten; kwartel, kwarteleitjes en nog meer heerlijkheden. Na een korte wandeling langs de Amstel, zochten wij ons nieuwe bed op. Het slapen in ons nieuwe onderkomen ging beter dan we verwacht hadden. We hadden het zelfs veel te warm. Maar om zes uur brak de hel los, niet de straat waar wij stonden maar de Amsteldijk moest juist die morgen van nieuw asfalt voorzien worden! Om zeven uur zijn we maar opgestaan, en om half acht weggereden. Een half uur later hebben we in de vroege ochtendzon ergens bij Nes a/d Amstel langs het water koffie gezet en een boterham gegeten. Heerlijk! Daarna binnendoor via Gouda en Schoonhoven naar huis. Een gevoel van ongekende luxe en vrijheid.
Ik hoop dat we dat gevoel vast kunnen houden.

+

OPIUM & K S

Ons 'Huuske' staat al bijna een week werkloos op het erf. Tijd om er wat mee te ondernemen. Twee tentoonstellingen in Rotterdam wilden we graag zien. Opium in de Kunsthal en Kurt Schwitters in Boymans.
In Amsterdam wilden wij vrienden bezoeken, een prima gelegenheid om ons nieuwe kampeerbed uit te proberen.
Opium is een tentoonstelling/boek gemaakt door een bevriende klant van L. Op de dag van de opening gingen wij onze Bimobil halen, anders waren wij daar zeker heen gegaan. Het is een prachtige tentoonstelling over de geschiedenis en het gebruik van Opium. Foto's, tekeningen en prenten van gebruikers in Opiumkitten. Tientallen opiumpijpen en pijpenkoppen van diverse materialen. En niet te vergeten de prachtig gemaakte naalden, pijpenreinigers, lepels, mesjes en reiskabinetjes uit vervlogen jaren. Een kleine maar fijne tentoonstelling.

KS en de avant garde

Is van geheel andere orde, maar dat wist u al. Het is een overzichtstentoonstelling waar tijdgenoten van Kurt Schwitters bijgesleept zijn. Het genereert publiek maar voor mij hoeft het niet. Eerlijk gezegd geniet ik meer van de paar Merzbilder te zien in Hombroich dan dit spektakel. Het is mooi gedaan, te mooi.
Maar wel een 'must' die je niet mag missen.

*

+

+ NO BLOG TODAY... +

+

Dat was gisteren, vandaag stroomt er weer gewoon rood bloed door onze aderen.

In Amsterdam woont een verzamelaar van Citrusfruit-kist-frontjes met opdruk, maar dan alleen als ze van hout zijn. Dus geen board of karton. Zijn huis schijnt er vol mee te staan. De gangen zijn niet meer om door te komen. Ik ben toch wel blij dat L. zich vooralsnog weet in te houden, hoewel na de papiertjes nu ook al de stikkers op het fruit er aan moeten geloven. Ik denk dat ik professionele hulp moet inroepen als de stempels op het fruit als verzamelobject worden ontdekt. Dan zijn we bijna bij het verzamelen van tatoeages, ooit las ik een boek over een verzamelaar die om aan de tatoeage te komen de drager liet vermoorden.

Ik verzamel kistjes om er aanmaakhout in te bewaren en ook ik heb liever die van hout, maar dan omdat die langer mee gaan.

+