........VER van de BOOM?

In het voorjaar zat er wat wel vaker voorkomt, een bloem direct aan de stam van deze hoogstam sterappel. Meestal vallen die bloempjes er af. Deze is kennelijk bevrucht en is bezig een echte appel te worden. Het is heel spannend want de fruitbomen zijn aan het ruien, van de pruimen en kwee ligt de helft op de grond. Ik hoop dat dit een volhouder is.

MONSTER

Eens in de week maai ik de slootkant met de Flymo motormaaier. Ik ben dan bezig met een soort gehaktmolen, alles wat zijn kop hoger dan 2cm opricht vertelt dat niet meer na. Maar dit lijkt erger dan het is want de meeste diertjes, padden, kikkers, muizen en salamanders gaan voor het trillen en de herrie van de maaier aan de haal. Tot mijn verbazing kroop dit monstertje rond tussen het gras wat ik net gemaaid had. SPRINGLEVEND! Maar waarschijnlijk toch behoorlijk van de kaart want ik kon hem zo oppakken en aan L laten zien, die meteen de camera pakte. Pas na een paar minuten kwam er beweging in het salamandertje en heb ik het maar weer teruggezet. Het was een tedere ontmoeting.

Vriend Tim was hier afgelopen zondag weer en nam nu, zoals hij beloofd had, zijn boekje Drie Slechte Schaatsers en zijn nieuwste werk: Een Goede Morgen voor de Ezel mee. Voor Vellah had hij Het Gouden Ei meegenomen, verplicht leesvoer op het Barleus alwaar zij het links had laten liggen. Nu mag ze alsnog aan de bak.

Van Prof. Jorg vernam ik waarvoor de huisjes dienden: "Voor de Chinezen waren het voorraadschuurtjes gevuld met graan als de dooie eens honger zou krijgen."
Toch een soort schatkamer dus!

LEUKE DINGEN VOOR DE MENSCH.........

Bij ons bezoek aan Insel Hombroich zag ik o.a. dit prachtige, eeuwen oude Chinese altaar(?) kastje staan.
Daardoor geïnspireerd ben ik bezig aan twee kastjes voor buiten in de tuin. Het dak en het voorfront zijn uitneembaar. Er kan licht in, een kaars of olielamp of desnoods elektra. Maar het kan ook een schatkamer zijn vol met onbekende en/of onbegrepen prachtige gedichten.
Of een dagboek.
Ze zijn nog lang niet klaar, maar ik kon het niet laten ze te tonen.

Tuintroon

Deze TUINTROON maakte ik een paar weken terug,
hij heeft een week buiten te koop gestaan, zaterdag waren hier twee dames uit Nederhemert Zuid die de stoel wel wilden kopen, maar ze wilden eerst overleg met broers en zussen en zouden mij vandaag bellen. Dat telefoontje kwam al vroeg in de morgen; is hij nog niet verkocht? Nee? Dat kopen wij 'm.
"Voor onze zus in England", die haar zestigste viert begin Augustus. Voor zo'n gelegenheid had ik de troon bedoeld. Ik denk dat ik al twintig jaar het kanaal niet ben overgestoken, m'n troon gaat mij voor.
SOLD.

SchommelBANK: CALIFORNIA/VEEN.

Speciaal voor Jolie dit berichtje.

Dit is de bank uit het KARWIJ foldertje. Niet erg opwindend en bijzonder goedkoop.
De ombouw heeft de mevrouw nog staan, het gaat dus alleen om de bank.
Iets wat daar op lijkt ben ik aan het maken. De 'spijlen' van rug en zitting heb ik al gemaakt.
Ik denk dat hij eind volgende week klaar is.

VANDAAG 22 juni 2006

Druilregen, een aanmaning van de belastingen wegens het niet indienen van de aangifte 2005, (onze consulent beweert van wel) (consulent belt niet terug, belastingen nemen niet eens op.)
1 ei van de 4 mereleieren weg, tomaten groeien te snel, dode kip, stomme middenstanders die niet weten wat ze in de winkel hebben, (gelukkig geen huilende kinderen). Maar wel lekker gewerkt vandaag. Gisteren kwam een vrouw met een folder van KARWIJ, "kunt u zo'n schommelbank maken"? (Prijs totale bank euro 125.--) De ombouw hebben we, maar de bank niet.
Zei ze ook nog. Mevrouw als ik alleen de bank moet maken kost u dat net zo veel als het komplete ding bij KARWIJ!
'Doet u het toch maar!' was haar antwoord. Daar zit ik dus mooi aan vast.
L's nicht houdt ook een blog bij voor het thuisfront: http://nellytravels.blogspot.com/
Best leuk om te zien hoe een ander over ons plekkie denkt.

VERHIP............VIP!!!!!!

Ik weet zeker dat ze m'n blog niet volgt, misschien haar secretaresse. Maar ineens belde ze me op een avond - of ik al wist dat.....- Ja zei ik, ik heb het net op de site gezien. Krijg je dan geen uitnodigingen? Niet meer, maar het kan zijn dat ik te kennen heb gegeven ze niet meer te willen ontvangen. Maar je moet de tentoonstelling zien, we hebben vogelkooitjes laten maken en daarin presenteren wij het werk. Goh wat een leuk idee, zei ik daar was Marion ook mee bezig voordat ze besloot dat het lampionnen moesten worden.
Wij gaan de 5e weg, zei ze, de tentoonstelling is dan ingericht, maar daarvoor moeten we samen lunchen als je dat leuk vindt , ik zal m'n secretaresse een afspraak laten maken.
Gisteren kreeg ik een brief met PERSOONLIJK boven mijn naam, met daarin een Museumpas, code VIP.......
Nou heb ik al jaren een Museumjaarkaart, daarmee kom ik ook gratis in haar museum, maar een VIP was ik nooit, nu wel tot 31 december 2006.........

Fietsen met Tim

Een poosje terug had ik het er al over, dat er een echte kenner zou komen logeren. Gisteren kwam hij na een een tijdrit in de buurt van Zutphen gereden te hebben en zesde geworden te zijn, samen met een Nieuw Zeelandse nicht van L. naar Veen.
Vanmorgen reed hij eerst alleen een oefenritje van 35 km rond de rivier, daarna moest ik er ook aan geloven.
Niet alleen het verschil in materiaal is duidelijk, ook de kleding laat zien wie de ware kenner is. Over het postuur maar niet te spreken.
Hij was zo aardig mij de kop te geven, ik mocht het tempo aangeven. In het begin haalden wij een gemiddelde van 20 (hij heeft een tellertje) totdat mijn gemoed begon te protesteren en ik het wat rustiger aan moest doen. Uiteindelijk reden wij 19 km in net geen uur. Toch leuk voor een oude lul in fantasie kleding op een kinder fietsje.
Ik heb nog nooit wat van hem gelezen maar dat zal nu veranderen, ik kreeg 'De renner' en Lindsey 'De Grot'.

REFLECTIE

De messing eitjes zijn gepolijst, de vorige exemplaren had ik laten vergulden na het polijsten. Dit keer heb ik besloten ze iets minder aantrekkelijk te maken en te volstaan met het erop spuiten van blanke tectiel. Het ziet er wat minder aantrekkelijk uit maar past daarom ook beter bij de rest.
Maar reflecteren doen ze.

Tak,takje en eieren.

Vaak moet je dagen, nee weken wachten voordat er iets gereed komt of dat derden tijd voor jou hebben. Maar het kan ook snel: vanmorgen nog een los takje en een doos gouden eieren, om 10 uur bij Jaap om te lassen en vanmiddag heb ik alles kompleet. En oh wonder, vlak bij de bronsgieter, met de tak in m'n auto nog warm van het laswerk, loop ik tegen de zoons van de aannemer aan. Eind volgende week komt het slot van het RABOtak-verhaal, dan moet hij hangen.

Eieren2

TOEVAL of.......

Al een tijdje, hoelang weten we niet, zat een krielhen ergens in de tuin op een nestje eieren.
Nu net terwijl ik met m'n 7 gouden eieren bezig ben, zie ik vanuit een ooghoek 7 kleine scharrelaars die net uitgekomen moeten zijn. Ze zijn watervlug en verstoppen zich steeds, dus moeilijk te fotograferen.
Maar de gouden eieren hebben hun plekje gevonden, het ziet er prachtig uit. Eerdaags weer naar Jaap de bronsgieter om er weer een geheel van te maken. daarna de laatste klus, de montage aan de muur.

Eieren

De eitjes zijn klaar, vandaag ga ik ze aan het takje monteren.
Gaten boren en draad tappen. De eieren wegen 3 KG samen!

RABOtak deel3

De man die de 7 eieren uit messing staf zou draaien kwam maar niet over de brug, vandaag bleek waarom. Hij wilde ze maken met een CC (CadCam) draaibank omdat een ei uit de hand draaien niet te doen is. Daarvoor moest hij wachten tot een collega draaier die zo'n bank heeft daar tijd voor had. Als hij dat nou gewoon tegen mij gezegd had..... Maar goed ze zijn klaar en morgen gaan we ze aan het takje monteren.
Vandaag heb ik de grote tak met appel en bloem onder handen genomen, schoongemaakt en opgepoetst. Dat ziet er meteen al beter uit en is lekker werken met dit zonnetje.
Morgen de eitjes in beeld.

Frituur

Gisteren weer eens Vlierbloesem gefrituurd. Een struik aan de slootkant heeft dit jaar bijzonder grote bloemen.
Acht bloemen heb ik geplukt, wat genoeg bleek voor een maaltijd.
Een simpel beslagje van bloem, ei, melk, zout en peper. Niet te dun gemaakt. De bloem onderdompelen, uit laten druipen en dan de frituurpan in. Lekker knapperig bruin laten worden .Glaasje witte wijn erbij en genieten maar.

Van de bloemen kan je ook een heerlijke siroop maken.

Toch nog niet vergeten.

Op een enkele kleine presentatie na is het 10 jaar stil geweest rond Marion's werk, ik dacht al dat ze was vergeten.

Reiger

Uit het Brabants Dagblad van 6 juni.

Onderschrift Foto

Dat een blauwe reiger kikkers, mollen en ratten eet is bekend, maar natuurfotograaf Ad Sprang uit Vianen keek zijn ogen uit toen hij onlangs een reiger behoedzaam een jong konijn zag benaderen. De reiger haalde, toen het konijntje binnen stootsafstand was gekomen, krachtig uit waarna het luid krijsend en spartelend aan een oor hing te bungelen in de dolkvormige reigersnavel.
De vogel vloog vervolgens met het konijntje 50 meter verderop naar een slootkant waar hij het konijntje verdronk en tegen alle gevoel van proportie in, met weinig moeite naar binnen liet glijden.

Foto Ad Spang

Stiftung Insel Hombroich

Prachtige Chinese beelden, een collage van Kurt Switters en kleurige doeken van een mij onbekende schilder. (Er staan geen namen en /of titels bij het tentoon gestelde werk.)

Eén van de vele velden met wilde bloemen toont de weidsheid van het terrein.

Deze ruimte is een deel van de bovenverdieping van het Tadeusz Pavillon, te bereiken via trappen en een loopbrug. Het enige wat er nu instaat zijn twee confortabele fauteuils om in alle rust, door de glazen wand over het terrein uit te kijken.

Het Insel omvat een 16 tal gebouwen, de meeste zijn zeer strakke schitterend uitgevoerde ontwerpen van Erwin Heerich. Het bijzondere aan het museum is dat alle deuren openstaan en het weer dus vrij spel heeft, in de herfst waaien de bladeren naar binnen. Suppoosten zijn er niet. De toegang is € 15.00 incluis een lunch.

Toen ik er de eerste keer kwam was het terrein nog kaal en overzichtelijk, nog niet alle gebouwen stonden er. Nu zie je de gebouwen pas als je er voor staat. De kans om te verdwalen is dan ook zeker aanwezig. Als je er heen gaat neem dan bij de kassa een plattegrond mee.

A'DAM-SLOTERMEER

Na Zandvoort, Roterdam en Arnhem kwamen wij, ik dacht in 1958 in Amsterdam te wonen. Voor het eerst in 'nieuwbouw', een flat op de derde etage in Slotermeer, een woonvorm die ons onbekend was. Daarvoor woonden wij altijd 'begane grond' en hadden een tuin of iets wat daar op leek. In Rotterdam was die tuin zo groot dat papa er ook groente teelde. In Arnhem al een stuk kleiner maar Sonsbeek was naast de deur.
Pas veel later besef je wat zo'n overgang in jouw leven en dat van broers, zus en ouders betekend moet hebben. Jaren later besef je pas, omdat de herinneringen aan zo'n periode zeer uiteen kunnen lopen, dat jouw herinnering anders is dan die van broers of zus. De periode was dezelfde maar de beleving totaal anders.Voor mij was het het laatste station voor zelfstandigheid, toch heb ik daar 10 jaar gewoond voordat die zelfstandigheid ook werkelijk kwam. Maar van die 10 jaar weet ik mij maar bitter weinig te herinneren. Ik haalde natte voeten bij het vlotje varen, had een hekel aan welke school dan ook, maar was gelukkig als ik met Solex of tram de tuinstad mocht verlaten. M'n redding was de VCJC,(de vrijzinnig christelijke tegenhanger van de AJC) daar leerde ik andere mensen en een andere mentaliteit kennen dan ik in Slotermeer tegenkwam.
Ik ben dit verhaaltje begonnen omdat wij zaterdag een klant/vriend van Lindsey over de vloer hadden,die vroeg wat mijn achternaam was, toen ik dat vertelde bleek hij met Arjen op de HBS gezeten te hebben en Arjen stuurde mij de foto van de van Leeuwenlaan.
De cirkel blijkt weer rond!

19 juni 2005

Vandaag is het 4 juni, de zomer is begonnen. Bijna twee weken geleden kochten wij een nieuwe b.b.motor, een wat stillere 4pk 4 takt dan deze 5pk 2 takt . Pas gisteren heb ik 'm eraan gehangen en vandaag hebben we een rondje gevaren. Het was net te doen met een trui aan. Over twee weken is het 19 juni, de datum waarop wij vorig jaar in korte broek onder een parasol beschutting zochten op ons bootje en echt gingen zwemmen tussen de koeien. In twee weken kan veel veranderen, niet alleen in de politiek maar ook het weer. Even geen Rita of andere storende factoren, maar gewoon een lekker zonnetje, in huis en daar buiten.

TUINTROON

Deze tuintroon is m'n laatste timmerwerkje. Een stoel om lekker in weg te mijmeren.
Hij staat sinds gisteren aan de dijk en trekt al de nodige belangstelling.
Als het maandag mooi weer is en er veel volk langskomt raak ik hem misschien al kwijt.

Met Pinksteren is het 'koeiemelken' in Veen, de laatste jaren betekende dat brievenbussen opblazen en auto's in de fik steken of andere 'lol' trappen.

Ik haal m'n spulletjes naar binnen, je weet maar nooit.

Snijbietomelet.

Na de sla is snijbiet de eerste bladgroente uit de tuin dit jaar. Met wat ui en een pepertje in de wok is het de aanzet voor een verrukkelijke omelet. Zes eitjes geklopt, wat peper en zout er bij en smullen maar. Zo simpel dat ik het zelf had moeten maken. Heerlijk.

CREMATIE BALI

BLOGGER doet niet helemaal wat ik wil, ik krijg de foto's niet in de juiste volgorde, excuus.
In mei 1995 was ik met vrienden op Bali. Die boek uitgevende vrienden en fotograaf waren daar al tig keer geweest omdat ze bezig waren met meerdere boeken over traditionele en nieuwe kunst op Bali. Door hun contacten kwamen wij op plekken waar de gewone toerist niet komt. Deze crematie kwamen we toevallig tegen, Putti onze chauffeur vroeg of wij het wilden meemaken, de familie had geen bezwaar. Men vertelde ons dat het ging om de crematie van een 44jarige vrouw die een besmettelijke ziekte had en daarom 'snel' gecremeert moest worden.
Op de 2e foto is te zien hoe het lijk, vanaf het dorp gedragen door familie, het veld op wordt gebracht. De driepoot links op de foto is een hijs installatie met een vat benzine.
De derde foto laat zien hoe de vrouw op de gereedstaande brandstapel wordt gelegd.
Dan gaat het vat benzine omhoog (om druk op te bouwen denk ik)en gaat de fik erin.
De familie en andere dorpelingen hebben drank en voedsel meegebracht, ze kijken nauwelijks naar de verbranding maar nemen de laatste roddels door.
Twee jongens blijven bij het vuur en porren het zo nu en dan op. Zo'n totaal open verbranding drukt je met de neus op de feiten. Het doek waarin het lijk is gewikkeld is zo verbrand, dan zie je de contouren van het lichaam, hoor je de plofjes van het kokende lichaamsvocht en ervaart de laatste samentrekkiningen van de spieren als een afscheidsgroet.
Op de laatste twee foto's is goed te zien dat die twee jongens hun vak verstaan, met een stok schuiven ze de laatste resten in het vuur, zodat de familie niet te klagen heeft.
Dan begint het feest pas echt.
Deze plaatjes maakte ik met een geleend analoog cameraatje, onze fotograaf had een betere.