bp schrijft...

AAAOOOWWW...

Gisteren was het, op de dag af, zes maanden vóór de dag dat ik 65 jaar hoop te worden. Ik had al van vrienden vernomen dat er zes maanden van te voren een envelop in de brievenbus zou vallen, maar dat de SVB zó stipt was had ik niet kunnen bevroeden.
Een vriendin in Amsterdam vertelde mij dat zij na het krijgen van dat SVB bericht overstelpt werd met 65+ aanbiedingen, zoals een jonge moeder dozen kan vullen met folders en monsters voor de pasgeborene.
Ik ben benieuwd hoe het er hier in de provincie aan toegaat.

Er zijn in een mensenleven een paar zaken door de overheid vastgelegd: de geboorte aangifte binnen drie dagen, leerplicht tot 16 jaar (?), voorheen dienstplicht, (nog wel) AOW bij het bereiken van het 65e levensjaar en tenslotte moet er ook nog aangifte van overlijden gedaan worden.
Als je niet officieel aangegeven bent, besta je niet en als er geen aangifte van overlijden gedaan is/kan worden, blijf je (op papier) bestaan. Een reden waarom heel veel oorlogsweduwen en partners van slachtoffers van moord nooit hebben kunnen hertrouwen.

Wat de overheid betreft, begin ik dus eerdaags aan m'n eindronde en die gaat ze goed geld kosten want mijn lief heeft bepaald dat ik minstens tachtig moet worden. Dat is vijf jaar meer dan het gemiddelde, als ik de statistieken mag geloven.

Een mens is zo oud als hij/zij zich voelt, of liever gezegd zoals zijn/haar omgeving het ervaart. Voor mijn buurjongen van veertien ben ik een oude lul, mijn buurvrouw van tachtig vond mij een jong ding en zelf kan ik alleen maar zeggen dat het gevoel van dag tot dag verschilt.