B A T T E R Y P A C K

Ik ben niet zo oud dat ik de trekschuit, paardentram of postkoets heb meegemaakt. Maar mijn grootmoeder had het over de A-tax (taxi) en zag een vliegtuig, voor het eerst boven Haarlem rondjes om de St. Bavo maken en dat is nog geen honderd jaar geleden! En honderd jaar of meer oud worden is voor de mens ook beslist geen uitzondering meer. Maar van alle technische ontwikkelingen die ik in mijn relatief korte leven tot nu toe heb meegemaakt, gaat de digitale wel het snelst. En juist die snelheid waarop tegenwoordig gerekend wordt en die voor mij bijna niet te volgen is, is voor jonge mensen - zeer jonge mensen- de gewoonste zaak van de wereld.
Digitale fotografie -beelden vastleggen zonder dat daar een lichtgevoelige emulsielaag voor nodig is- was twintig jaar geleden voor het grote publiek nog onbekend terrein. Nu maken we foto's met een 'telefoon' en filmen met een fotocamera.
De accu van 'onze' eerste digitale camera, de SONY Cyber-shot DSC-F717 (een jaar of zeven oud) was aan vervanging toe. De vraag was even of wij niet alleen de accu maar de hele camera moesten vervangen, want wat is vandaag 5.0 mega-pixel als een beetje camera met het dubbele pronkt? Maar ondanks het ontbreken van een paar schroefjes, veel stof en ruimte tussen de losse onderdelen, houden we van deze camera met z'n vele mogelijkheden, waarvan de meesten nog nooit door ons gebruikt.
We kozen dus voor een nieuwe accu, zochten en kochten hem op Internet, betaalden met iDEAL en maakte al de eerste foto's met de nieuwe accu, zonder daarvoor het huis uit geweest te zijn.
Voor mijn grootmoeder, mijn moeder maar ook Marion (1944-1995) een ongekende luxe en snelheid!

Vanmiddag reden we - in de polder - even achter een paard met wagen en overviel mij het gevoel van rust, het gevoel van zo kan het ook, ook nu nog!