Dertig jaar geleden vertelden onze buren Bertha en Bertus ons dat als het 's nachts onweerde, wij ons aan moesten kleden en met de lichten aan gaan 'opzitten' tot het onweer voorbij was. Ik heb mij inderdaad wel eens aangekleed, maar ben nooit gaan 'opzitten'. Wij hadden in die jaren een nogal hoge TV antennemast naast het huis staan en ik was bang dat de bliksem via die mast de weg naar ons huis in kon vinden. Ook overlopende goten hebben mij 's nachts wel eens naar buiten gelokt en niet te vergeten de angstaanjagende geluiden die hoge bomen in zulks HONDEWEER kunnen maken. Ik ben ook wel eens tijdens noodweer in de bedstee gaan liggen die wij toen nog hadden. Afgelopen weekeinde was het weer eens raak. Onweer gaat ons voorbij of blijft 'tussen de rivieren hangen'. Het bleef hangen en maakte ons om een uur of drie wakker. We hoorden dat het dichterbij kwam en besloten de stekkers er uit te trekken. Naar buiten ben ik niet gegaan. Nog geen kilometer van ons vandaan is de bliksem ingeslagen in een boerderij die wij wel kennen. Het huis valt op door de ruim twintig identieke rieten mandjes met allemaal dezelfde plantjes van het seizoen. Op onderstaande foto zijn ze goed te zien. De bewoners hebben gedaan wat ons dertig jaar geleden door Bertha en Bertus is geleerd, ze zijn gaan 'opzitten' en hebben daarmee hun huis gered!

Warm, zwoel, drukkend en nat, typisch hondsdagenweer volgens de deskundigen. Niets nieuws, komt elk jaar voor. Laat het over je heen komen en geniet ervan.

<***>