K I J K E N
Beide opmerkingen van Jolie op mijn vorig blog doen mij goed. Zij ziet en begrijpt al heeft ze niet altijd de tijd 'zorgvuldig' te lezen, maar dat is haar vergeven. Het is 'lekker' te voelen dat er mensen zijn die zien waar je mee bezig bent of was. Ik kreeg eens van een 'collega' te horen die slechts één keer iets van mij gezien had dat mijn werk pastte in het rijtje 'dertien in een dozijn'. (!?) Gelukkig zijn er tijdens mijn werkzame leven ook professionele 'kijkers' geweest die zinvolle opmerkingen wisten te maken en beter dan ik zelf zagen dat er een'rode draad' in mijn werk zit.
Ans van Berkum is zo iemand, ze kwam hier over de vloer omdat Marion een belangrijk iemand was waar ze over moest schrijven, dat heeft ze meerdere keren gedaan. Toen ik haar eens vroeg over mij iets te schrijven hoefde ik haar weinig te vertellen. Ze had zeer goed om haar heen gekeken en aan enkel woord genoeg.
Ans van Berkum is zo iemand, ze kwam hier over de vloer omdat Marion een belangrijk iemand was waar ze over moest schrijven, dat heeft ze meerdere keren gedaan. Toen ik haar eens vroeg over mij iets te schrijven hoefde ik haar weinig te vertellen. Ze had zeer goed om haar heen gekeken en aan enkel woord genoeg.
>>>>>>><<<<<<<
Zoals Ans van Berkum jou en je werk beschrijft, kunnen wij het niet en we zijn óók geen professionele kijkers, maar.... aan jou én je werk hebben we nooit getwijfeld !
BeantwoordenVerwijderenth + j.
Alleen een onbenul (of wellicht een jaloerse collega?) zou zo'n domme opmerking kunnen maken. In ieder geval slaat deze venijnige 'put down' helemaal nergens op. Als er iemand is die een eigen, onmiskenbare identiteit in zijn werk heeft, dan ben jij het!
BeantwoordenVerwijderenL.
Goed gezien, treffend geformuleerd door Ans van Berkum. Een terechte eerbetoon door iemand die - aan de vele hits op Google te zien - niet de minste is in haar vak.
BeantwoordenVerwijderenL.
Zo'n opmerking illustreert precies datgene waaraan ik me zo vreselijk heb gestoord in "academie-wereldjes." In de Lutmastraat klonken een aantal docenten ook zo denigrerend over allerlei werk. Soms droom ik er nog van, zo vreselijk kwam het op me over. (Een klasgenootje, met negens voor zijn schilderwerk, pleegde zelmoord en schreef erover in zijn afscheidsbrief.) Kortom: er heerst nergens (?) zoveel relnichterige jaloezie (met excuses aan alle relnichten voor het ijdel gebruik van hun titel) als onder kunstenaars.
BeantwoordenVerwijderenEn.. een mooie recensie van je werk! Het waren andere tijden ook, besef ik me als ik het lees, helaas heb ik ze niet van dichterbij meegemaakt..
Sorry van mijn niet-altijd-zorgvuldig lezen, ik streef er zeker (juist) naar, maar afgezien van het feit dat het beeldscherm lastiger lees, word ik om de haverklap weggeroepen "maaaaahaaaaam.... flasja melkie...." "maaaaaham... kun je met mij puzzel maken?" "Maaaahaam.... niet naa je compoetoe kijken... mijn benen zijn koud!" enz enz. enz.. Soms staat je site hier ùren in beeld zonder dat ik een stukje uitgelezen "krijg." ;-) Gelukkig kun je het me vergeven ;-)
De 'collega' waarover ik het heb was een mede docent waar ik mee moest samenwerken. Hij vond zichzelf een belangrijk kunstenaar en liet dat blijken ook. Hij ging bij beoordelingen altijd voor mij staan en zijn mening stond altijd loodrecht op de mijne.Ik ben daar één keer ongelooflijk kwaad over geworden in het bijzijn van de studenten, daarna ging het een tijdje beter.
BeantwoordenVerwijderen