+


NO BLOG TODAY...


+

Boerenvernuft of jongenswerk?

Je komt het over de hele wereld tegen, kisten, kratten, bakken of andere zaken 'waar iets in kan' met wielen, wieltjes of iets wat daar voor door moet gaan eronder. Over de hele wereld werden en worden soms nog 'kogellagerkarretjes' gemaakt. Ooit zag ik op T.V. een reportage over jongens ergens in Zuid Amerikaans land, die met ware doodsverachting op zo'n plank met kogellagers tegen het verkeer in de berg afraasden. Ze deden dat pas na de nodige hoeveelheid lijm gesnoven te hebben. Als ze het niet overleefden hadden ze in ieder geval een spannend maar kort leven gehad.
Ik woonde rond mijn achtste levensjaar in Arnhem, mijn ouders hadden een huis aan de Amsterdamsestraatweg, een weg die redelijk stijl naar beneden loopt (althans in onze kinderogen). Mijn vader had aan een autoped een kistje en een derde wiel gemaakt. Het was dus een autoped met zijspan geworden. Met dat ding en mijn jongste broertje in het bakkie suisde ik de weg af. Dat waren spannende ritjes. Helaas moesten wij daarna naar boven lopen. Zo'n plank met kogellagers (sturen met een touwtje) heb ik ook gehad, maar die lol was van korte duur, de gammele constructie was niet bestand tegen het te schielijk nemen van bochten.
Een zware last is te verplaatsen mits er wielen onder zitten. Bij boeren op het erf zijn daar talloze voorbeelden van te zien. Soms bij een 'mechanisatie bedrijf' gekocht of laten maken, maar vaak ook zelf in elkaar geknutseld.
De wieltjes onder de kar op de foto zijn in verhouding tot de bak veel te klein, toch zal de maker zijn doel bereikt hebben: het kunnen verplaatsen van een last.
De kar stond ergens in Nieuw Zeeland.

+

MET ENIGE TROTS.....

....kondigen wij u aan: 'Ons Husky', wij noemen het 'ons Huuske'.(Een Oranje Grap.) De plek die ik maakte blijkt groot genoeg en dankzij de 4WD kunnen wij erin maar ook weer uit komen. Een groter probleem is de bak van de L200, hij is groter dan ik dacht en een echt goede plek heb ik er niet voor. Maar tijd komt raad.
We zullen er met volle teugen van genieten.

+

De kleur van hout.

PURPERHART/PURPLEHEART

Soms zitten er leuke verrassingen tussen het 'kachelhout' dat ik gratis ophaal om mijn kleinmeubelen en nestkastjes van te maken. Deze keer zaten er balkjes Purperhart bij, van die balkjes die de planken van een pallet bijeen houden. Zware bruin-grijze onooglijke balkjes, totdat je ze over de schaaf haalt. Het hout wordt veelal gebruikt voor vloeren. Een echt goede bestemming heb ik er nog niet voor, als iemand een idee heeft hou ik mij aanbevolen.

+

LOGGING TRUCKS

In Nieuw Zeeland heten ze 'logging trucks', de vrachtwagens die boomstammen vervoeren. Je komt ze om de haverklap tegen, geladen of niet. Als ze geen stammen vervoeren gaat het achterste assen-deel bovenop de truck mee terug. Het is een vak apart. Wat ik niet wist, of er mij niet bewust van was is, dat ook in de Ardennen met die trucks af-en aan gereden wordt.
Vanaf onze hooggelegen riante campingplaats zagen we ze veelvuldig langskomen in de verte. Enige logistieke logica was er niet vanaf te zien, leeg heen en anderen weer leeg terug! Voer voor de heer VOS. Op weg naar huis kwamen we langs een bedrijf waar de stammen heen gaan, gesorteerd, gekort opgeslagen en verder verkocht worden.
We genoten en maakten een plaatje.

*

PS

De site over logging trucks is heel leuk om te zien!

*

KLEIN ROST

Wij wilden er een paar dagen tussen uit, nog een keer van onze Holtkamper genieten. Op internet vond ik een 'camping bij de boer' "Klein Rost" geheten op een steenworp afstand van de Luxemburgse grens. Er stond slechts één caravan van Hollanders die zo ze vertelden er 6 maanden staan en zo'n beetje de rol van beheerders op zich genomen hadden. "Zoek maar een plek en ga om zeven uur naar het huis om de boer te ontmoeten." Maar de boer was eerder bij ons boven op z'n quad, dan wij beneden op het erf. Na ons kwam er nog een Belgisch echtpaar, lekker rustig dus. Voor het eerst hebben we een hele dag op een camping gezeten en alleen maar gelezen en genoten van het uitzicht.
De boer heeft DIKBILLEN, vleeskoeien, waar minder werk aanzit dan aan melkvee. Alle kalveren komen via een 'keizersnee' (op deze site staan foto's) omdat de dikbil geen ruimte heeft voor een normale bevalling.

KOOLZAAD

Koolzaad, wat moet ik er meer over zeggen dan dat het elk jaar weer prachtig is om te zien. En elk jaar is er meer te zien sinds het ook voor bio-brandstof wordt gebruikt.
Maar ook de bermen doen mee met de pret, stond er vroeger zo nu en dan een plukje, nu staat er net zoveel aan de rand van de weg als op het land.
Aan de andere kant van de dijk is de agrarisch ondernemer (zo noemen zij zichzelf) bezig de aardappelen in de grond te stoppen en meteen in één handeling door aan te rillen. Vroeger gebeurde dat in meerdere stappen.
Het levert een prachtig patroon op.

*

OLYMPUS FE-190

Na mijn zeer smakelijke maar niet fotogenieke culinaire uitspatting, de baron met ontbloot bovenlijf die geen baron is, nu het echte nieuws.
Al maanden roep ik: 'zou het niet handig zijn, naast de wat fors uitgevallen SONY F717 een wat handzamere camera aan te schaffen'. Echt nodig hebben we zoiets niet maar voor op reis is het wel handig.
Gisteren kreeg L. een aanbieding van Bol.com op haar scherm en vroeg is dit wat? Vanmorgen kwam de dame van TPG het doosje brengen. Overtoom is er niets bij.
De camera heeft geen zoeker dat is best even wennen, maar hij doet het prima! Ook de macro is fantastisch, net zo fantastisch als het bier dat wij meenamen uit Frankrijk.

Heel iets anders, maar ook fantastisch is Anthony and the Johnsons, ooit van gehoord?
Ik hoorde voor het eerst van hem toen ik op weg was naar ons HUUSKE, het zal mijn 'gemoed' geweest zijn, ik hou van vreemde stemmen. Nu net bij het bezoeken van zijn site kwam er een gezicht bij de stem, had ik beter niet kunnen doen.

(Ik ben er nog niet achter hoe ik via Blogger muziek kan laten horen, anders kreeg u een voorproefje,
maar advies is welkom.)

*

What's in a name?

*

Het begin van mijn puberen vond plaats in Arnhem, op de Montessorischool waar mijn vader werkzaam was. Op die splinternieuwe school zaten nogal wat kinderen van (in onze ogen) 'dure' ouders. Vaak met moeilijke achternamen. Wij spraken dan van 'baron van hier tot gunder'. Dat ikzelf behebt was met zowel een dubbele voor-als achternaam drong toen niet tot mij door. Mijn vader was een boerenzoon, mijn moeder een afstammeling van roofridders. De adel stond ver van ons. Later heb ik begrepen dat de adel toen al tanende was, de adel bestond immers bij de gratie van het volk. Het volk waarvan gepikt, geroofd en 'belasting' geheven werd.
De nazaten van die rovers hebben het nu moeilijk, hun bezit moeten ze verkopen, verkwanselen of te gelden brengen. Soms moeten ze zelfs hun eigen gras maaien of op de trekker plaats nemen.
Vanmorgen stond ik op de dijk, niet mijn dijk, van de omgeving te genieten.
Buurman Frank komt langs, stopt zijn koets en zegt : en" Baron van Veen tot Andel en Wijk en Aalburg" bevalt u deze morgen?
Ik mag niet mopperen niet mopperen niet mopperen, was mijn antwoord. Te beduusd te ontdekken dat ik na zestig jaar de ridderslag alsnog ontvang.

Joan Armatrading

Mijn lief is naar Amsterdam, naar Paradiso. Samen met de goede oude vriendin waarmee wij ook Bob D. zagen optreden hoopt zij vanavond te genieten van een concert door Joan Armatrading.
"Er zijn eieren en er ligt nog een prei in de kelder". Haar zorg gaat ver.
Mijn idee was een hout-over pizza te halen, die zijn soms best lekker. Ik dacht er aan toen ik al weer thuis was van het boodschappen doen, het stond niet op mijn briefje! Zo gaan die dingen als je wat vergeetachtiger wordt.
Maar er was een prei en er zijn altijd eieren.
+
Snij de prei in ringen en was ze.
Fruit de ringen in wat olie en boter lichtbruin, doe er een scheutje Ketjap Asin bij.
Klop de eieren (6 kleintjes in mijn geval) met een beetje peper en zout.
Strooi wat geraspte kaas over de prei en hussel.
Doe de geklopte eieren in de pan en strooi daar ook wat kaas over.
Dek af met deksel met gaatjes.
Schuif het resultaat als de eieren gestold zijn op een voor verwarmd bord.

Eet het op en geniet.
+

Vijgenboom.

Op 14 mei 2006 ontdekte ik de eerste vijgen aan ons prille boompje.
Er zaten toen zeven vruchtjes aan de takjes, waarvan er slechts één de eindstreep haalde. Dit jaar zijn de vruchten meer dan een maand eerder op de maat van toen. Ik heb er nu 36 geteld.

*

BOEREN TIMMERWERK

Ons huuske moet als we niet op pad zijn ergens staan. De mensen die weten hoe wij wonen, weten ook dat we redelijk veel grond hebben om een Husky te stallen. Het probleem is echter dat je er niet kunt komen. De enige plek die in aanmerking komt zonder al te veel sloopwerk te hoeven verrichten, is de plek waar onze HOLTKAMPER COCOON staat/stond. Maar de Husky is een stuk hoger dan het afdak waar de COCOON onder stond. Daar moest dus wat aan gebeuren. Een boer past z'n ruimte aan naar behoefte, tilt een dak gewoon op, zet er wat 'oud hout' onder, slaat kromme spijkers weer recht, maakt van korte stukjes, lange stukken hout en heeft binnen een mum van tijd wat hij beoogde.
Dat doe ik dus ook. Tot nu toe heeft het ons geen cent gekost. Nu maar hoepen dat die 4wd geen moeite heeft met de rulle grond, anders moet er toch bestraat worden en dat doe ik echt niet zelf.

*

Wat een dag!

(Een nagekomen bericht).

Zondag 15 april 2007.

Om 16.38 uur staat de thermostaat in ons redelijk koele huis op 23 graden. De thermometer in de schaduw geeft 28 graden aan maar bijna een ramp is de temperatuur in mijn kasje, nagenoeg 44 graden! En dan moet de echte zomer nog beginnen!

*

VISVRIEND

Onze Visvriend heeft zijn blog nog niet opgepakt, maar heeft beslist niet stilgezeten. In zijn tuin heeft hij een vijver gemaakt, daar komen vast ook vissen in. Hij heeft al een vissende kabouter. Het wachten is op een foto van hem zelf met hengel aan de rand van de vijver. Ver voordat het graafwerk klaar was, had hij al een brug gemaakt om makkelijker aan de overkant te komen. De brug is al weer gesloopt (hij is veel sneller dan Rijkswaterstaat bij Zaltbommel). Als hij dat niet zelf gedaan heeft waren het de bevers van de onderste foto, een foto van onze visvriend gemaakt midden in Almere. Een prachtige foto die een tiental jaren terug nooit gemaakt had kunnen worden in onze Hollandse polder.

*

HEKWERK

Planken liggen altijd opgestapeld met latjes er tussen, zodat de wind er door heen kan waaien. Als ik het hardhout op haal waar ik mee werk zitten daar honderden van die latjes bij. Ik heb lang gezocht naar een goede bestemming. Een paar jaar terug vond ik de oplossing in de vorm van hekwerk. Ondertussen heb ik enige tientallen meters gemaakt en in de tuin geplaatst. Na een jaar krijgt het een prachtige grijze 'verweerde' kleur. Het is stukken goedkoper dan de zeer gewilde kastanje-houten afrasteringen.

Je moet er wat voor doen....

Maart, April en Mei zijn de maanden waarin van alles op het zelfde moment moet gebeuren. Ik heb het dan over het huis, het erf en de tuin. Het aanschaffen van een mobiel huuske komt daar dan nog eens boven op. Vandaag was dus zo een dag van zaaien, sproeien, zagen en lassen. Voordat de afzetunit op de pickup gezet kan worden, moet het 'bakkie' er af. Dat ding weegt meer dan 100kg, op onze leeftijd is het verstandig dat met hulpmiddelen te doen. Igor, de verkoper en een stuk jonger heeft daar iets voor ontworpen, want ook hij wilde dat op/af zetten gecontroleerd kunnen doen. Hij maakte een cad/cam tekening voor mij, 'om te oefenen'. Vandaag haalde ik voor € 16.00 materiaal en laste het frame in elkaar.

*

OORTJES AUWIE . . .!

Gisteravond was het zover: mijn eerste echte popconcert in een heuse muziek hal. Ik had al drie dagen last van een opgeblazen buik, dat heb ik altijd als er iets nieuws staat te gebeuren en toch denk ik altijd dat ik een vreselijke ziekte heb. De trouwe lezer van mijn blog kan weten dat ik geen 'kenner van pop muziek' ben, laat staan een fan van wie dan ook. Bob Dylan ken ik alleen van platen en cd's aangeschaft door mijn partners, meestal mag ik het graag horen. Zelf heb ik nooit iets van hem gekocht.
Te laat ontdekten wij dat er slechts een beperkt aantal zitplaatsen was, we moesten dus staan en genoegen nemen met zo nu en dan een glimp van de artiest. Zijn voeten heb ik niet gezien. Zijn ogen ook niet, deze 65+er deed geen enkele moeite contact met zijn publiek te maken en toch gingen enkelen 'uit hun dak' . Zijn band maakte veel herrie, veel te veel voor mijn gevoel, wat een volume kwam er uit die dozen, wat een overdaad en waarom? Dylan kan zingen en heeft wat te vertellen maar dat wordt overstemd door het opendraaien van de knoppen.
Na vijf nummers wilde ik de zaal verlaten, mijn benen deden zeer, mijn maag resoneerde en mijn oren deden pijn. Maar ineens was daar Dylan, verstaanbaar en soms zichtbaar met zijn grote, stijve, witte hoed. Maar niet veel later dacht ik: 'wat doe ik hier eigenlijk?' Wat doe ik hier tussen al die rokende en bier zuipende mensen die hun afval op de grond donderen zodat je nog moet uitkijken ook om niet onder uit te gaan. Al die mensen die proberen het 'ultieme moment' met hun mobieltje vast te leggen? die het scherm belangrijker vinden dan de bühne en de performer.
Het was mijn eerste, maar ook zeker mijn laatste popconcert, maar naar Dylan zal ik blijven luisteren.


Ik hoop dat de fans mij dit niet kwalijk nemen.

*

DANS

Deze man met hoed en witte schoenen had aan een lijn van nog geen 6 meter een dansende figuur. Het was heel knap wat hij deed, normaal wil een vlieger omhoog, zo nu en dan ging het mannetje dan ook een paar meter de lucht in, maar meestal danste het gele lichtgewicht vliegertje net boven het zand. Werkelijk prachtig om te zien. Kijk naar hoe hij zeer subtiel zijn lijn vasthoudt.

*

P.E.T. FLESSEN

Niet alleen in de lucht, maar ook op de grond veel kleur tijdens het vlieger festival in Berck. Er bestaat zelfs een club waar ze van PET flessen de meest fantastische molentjes maken. Met een scherp mesje snijden ze de flessen open en buigen de flapjes dan uit, een spuitbus maakt het tot een kleurig geheel. Iets voor de meiden Jolie?

Vreemde vogels in de lucht.

@/Flip

Deze week is er een vliegerfestival in Berck, ten zuiden van Boulogne, Frankrijk. Onze daar in de buurt wonende vriendin had het er vorig jaar al over en omdat we liefhebbers van vliegende objekten zijn, zijn we gegaan. Zaterdag was de eerste dag, fris en grauw maar gelukkig droog. Beslist geen blauwe hemel, maar kleur genoeg! Zelf hebben wij niet gevliegerd, mijn vlieger is in NZ achtergebleven en het aanbod op de boulevard van Berck was niet van dien aard om er tijdens het festival aan te schaffen, ik koop er gewoon weer een in de vliegerwinkel in de Nwe. Hoogstraat. Misschien ga ik er weer een zelf maken zoals ik vroeger deed, is eigenlijk veel leuker. Een Albatros b.v. zoals op de laatste foto.

*