P.E.T. FLESSEN

Niet alleen in de lucht, maar ook op de grond veel kleur tijdens het vlieger festival in Berck. Er bestaat zelfs een club waar ze van PET flessen de meest fantastische molentjes maken. Met een scherp mesje snijden ze de flessen open en buigen de flapjes dan uit, een spuitbus maakt het tot een kleurig geheel. Iets voor de meiden Jolie?

Vreemde vogels in de lucht.

@/Flip

Deze week is er een vliegerfestival in Berck, ten zuiden van Boulogne, Frankrijk. Onze daar in de buurt wonende vriendin had het er vorig jaar al over en omdat we liefhebbers van vliegende objekten zijn, zijn we gegaan. Zaterdag was de eerste dag, fris en grauw maar gelukkig droog. Beslist geen blauwe hemel, maar kleur genoeg! Zelf hebben wij niet gevliegerd, mijn vlieger is in NZ achtergebleven en het aanbod op de boulevard van Berck was niet van dien aard om er tijdens het festival aan te schaffen, ik koop er gewoon weer een in de vliegerwinkel in de Nwe. Hoogstraat. Misschien ga ik er weer een zelf maken zoals ik vroeger deed, is eigenlijk veel leuker. Een Albatros b.v. zoals op de laatste foto.

*

MARLIJN

Gisteren haalde ik bij de viskar in het dorp een doos Zeeuwse mosselen, volgens de datum op het pak
goed tot 4/4. Ik zou een mosselen in knoflook-kruidenroomsaus maken, waarvoor de mosselen gekookt en uit de schaal gehaald moesten worden. Het was een ramp. Een gekookte mossel moet een stevig geheel zijn en zit los in z'n schaal. De meeste diertjes echter in de geopende schelpen zaten als snot tegen de beide schaal helften geplakt. Het zag er zeer onsmakelijk uit. Het was net over zessen en in de hoop dat de visman er nog zou staan nam ik de pan onder de arm en reed snel naar de parkeerplaats bij onze super. Hij had net zijn negotie ingepakt maar was er nog. Hij begreep er niets van, hij had de mosselen die morgen ingekocht . Wat ik er voor in de plaats wilde hebben vroeg hij toen, de mosselen waren allemaal verkocht. Je had vorige week toch zwaardvis meegenomen? Neem dit, Marlijn nog lekker dan zwaardvis!
Vanavond eten wij dus Marlijn, klaargemaakt als zwaardvis met limoen en citruspasta. De moten staan al enige uren te marineren. Er blijkt een witte en gestreepte Marlijn te bestaan, toch eens vragen aan de visboer welke wij nou hebben gekregen.

BIMOBIL HUSKY 246

In 2001 stonden wij met ons ooit bij Loe Lap gekochte sheltertje op een camping hoog in de heuvels van Portugal. Nog hoger dan wij stond een Duits echtpaar met camper waarvan ik het type - een pick-up met afzetunit - wel kende, maar het merk - Bimobil - niet. De meeste afzetunits gaan in de bak van de pick-up en hebben de ingang aan de achterkant. Bij dit ontwerp van Bimobil gaat de laadbak er af, waardoor er meer bruikbare breedte ontstaat en de deur naar de zijkant kan. Het voordeel van deze combinatie boven een gewone camper is dat als je wat langer ergens staat, je de afzetunit op de camping laat staan en met de pick-up op verkenning kunt.

In Nieuw Zeeland hebben wij voor het eerst met het camperleven kennis gemaakt. Ik dacht altijd: als ik daaraan begin zal het een klein onopvallend campertje moeten zijn. Van het idee 'klein' zijn wij nu helemaal teruggekomen. Dat is leuk voor twintigers maar niet voor ons. Wij 'ontkreukelen' niet zo makkelijk meer.

Weer terug in Nederland, kwam L. na enig Ge-Googel een advertentie tegen die er heel erg aanlokkelijk uitzag. We zijn gaan kijken en waren meteen verkocht. Dit was een aanbod van een liefhebber, die er het nodige aan heeft vertimmerd. Sterker nog, die unit heeft hij laten bouwen door Bimobil voor Noorse omstandigheden. De reden van verkoop: hij gaat zelf nog betere en lichtere units bouwen!
Het was hun eerste 'Huuske', en wordt nu het onze!

*

KATONATWINS

Deze eeneiige tweeling speelt gelukkig heel wat beter dan dat hun site er uit ziet. Al geruime tijd hebben wij de CD -Le Grand tango- met muziek van Astor Piazzolla in de kast staan, maar live meegemaakt hadden we de tweeling nog niet. Vanmorgen gaven ze een concert van een uur in Eindhoven. Ze speelden composities van Vivaldi, Campos, Scarlatti, Albeniz, Paco de Lucia en Astor Piazzolla. Van klassiek via flamenco naar de tango.
Wat een spel, wat een virtuozen. Een genot om naar te luisteren.

*

Twee tegen een,

MUZIEKSPELER

.

Niet eerder gezien in de folders.
2X een appeltje tegen 1X .....?
Als de omzet aan zet is gebeuren er wonderlijke dingen.
Van beide kanten.

.

Ooievaarsnest

Het aantal ooievaars dat in Nederland nestelt groeit met het jaar. Het aantal overwinteraars eveneens. Afgelopen winter, zijn er heel wat paartjes rond de nestpalen langs de oevers van de Waal blijven hangen.
Een van de nesten waar we regelmatig even gingen kijken was gebouwd op een boom waar ooit de top uitgewaaid was. Het was een natuurlijk nest, dus geen door mensenhanden gemaakt begin. Deze foto is van 2/4/05 toen we met vrienden een rondje langs de ons bekende nestlokaties maakten.
Een paar weken terug waren we er weer, het nest was weg, sterker nog de hele boom was bijna verdwenen. De restanten lagen op en langs het pad. Ook hier heeft de laatste storm zijn vernietigende werk gedaan. Eigenlijk een wonder dat die boom niet eerder om is gegaan, aan de resten te zien was hij totaal vermolmd. Het paartje ooievaars zagen we wel, op de zelfde plek, een 100m van het nest, waar ze altijd fourageerden.
We zijn benieuwd waar ze gaan nestelen.

*

.

Lahar (volcanic mud flow)


Mount Ruapehu Crater Lake

.

Op 15 december vorig jaar vlogen wij over dit krater meer.De piloot wees ons op de zwakke plek die te zien is in het midden van de foto. Hij vertelde ons ook dat Mt. Ruapehu een van de meest actieve kraters op de wereld is met eens in de vijftig jaar een grote uitbarsting. De krater en het meer worden dan ook door camera's, maar ook door wetenschappers bij het meer in de gaten gehouden. De piloot van de heli hieronder staat voortdurend met de mensen op de berg in contact. Hij brengt ze niet alleen van de ene naar de andere lokatie, maar is in geval van nood binnen twee minuten bij ze.

Gisteren (18 maart) heeft die zwakke plek het begeven en heeft 1.3 miljoen liter water en modder een weg naar beneden gezocht. Deze lahar (vulkanische modderstroom) heeft voorzover bekent geen slachtoffers gemaakt.

In 1953 op kerstavond was dat wel anders, ook toen begaf een zwakke (ijs)plek het en zwol de Whangaehu River aan tot een alles vernietigende stroom die de Tangiwai Rail bridge vernietigde. De Express trein die enkele minuten later arriveerde reed de rivier in.
151 mensen vonden de dood.

Het is echt de moeite waard de links te bekijken.

.

.

VASTE GAST
.

Deze wilde eend nestelt al een aantal jaren op onze grond. In de tuin, tegen de dijk, langs het huis en zelfs twee keer op een golfplaten afdak.
Een week geleden zat ze onder een struik tegen het huis, daar liggen nog een paar eieren. Vandaag zag ik haar tegen de dijkhelling landen, terwijl het (haar) mannetje over de dijk heen vloog. En ja hoor, aan de voet van de dode stoofpeer zat ze prinseselijk tussen de Luzela. Morgen zal ik zien of ze nog aan het leggen is of al broedt.

.

.

TWEE PASPOORTEN
.

.

Wat opvalt in de discussie over het hebben van een dubbele nationaliteit is dat het eigenlijk niet gaat over de nationaliteit van mensen maar over hun achtergrond en dan toegespitst op religie of het wel dan niet behoren tot de westerse cultuur. In de jaren vijftig haalden wij arbeiders uit Spanje en Italië, twee overwegend Katholieke landen, naar ons koude kikkerland. De K.V.P. was aan de macht in Nederland. Van een discussie zoals wij die nu hebben kan ik mij niets herinneren. Van die toen binnengehaalde mensen zijn er heel wat gebleven, sommigen zullen de Nederlandse nationaliteit aangenomen hebben, anderen niet. En waarom zouden ze ook? In de NRC van 18 maart zegt oud minister Henk Kamp (VVD): "Het is niet normaal dat mensen meer dan één nationaliteit hebben. Als je in Nederland leeft, maar niet voor de Nederlandse nationaliteit kiest, moet je overwegen terug te gaan." En Mirjam Sterk (CDA): " Het staatsburgerschap van Nederland is een ongedeeld begrip. Het verhoudt zich slecht met een dubbele nationaliteit. Je moet zoveel mogelijk eisen dat mensen een enkele nationaliteit hebben." Beide uitspraken zijn een veer in de kont van Wilders en dat zal hij niet onprettig vinden. Mijn vrouw woont en werkt al dertig jaar in Nederland, daarvoor woonde en werkte zij in Ierland, Duitsland en Turkije. Zij heeft twee nationaliteiten: De Britse en de Nieuw Zeelandse en is niet van plan ooit de Nederlandse aan te nemen! Haar Nederlandse grammatica is beter dan de mijne (ik ben een geboren Hollander) maar volgens oud minister Rita Verdonk zou ze een inburgeringscursus moeten volgen en meneer Kamp vindt dat ze moet overwegen terug te gaan. Ze heeft een dochter en ook die heeft twee nationaliteiten: de Nieuw Zeelandse en zowaar de Nederlandse. De dochter mag blijven, de moeder moet terug van onze overheid. Terug naar wat? Land van geboorte? Dan moet ze naar Engeland. Het land waar ze opgroeide? Nieuw Zeeland. Het land waar ze trouwde? Dan naar Duitsland. Het land waar ze de helft van haar leven gewoond en gewerkt heeft en gelukkig is? Dan moet ze hier blijven meneer Kamp! En mevrouw Sterk u begint op Rita te lijken met uw ongedeeld begrip en eisen.


Een P.S. van L.:

Nederlandse zal ik me nooit kunnen voelen, ook al heb ik hier mijn leven gemaakt. Als ik ergens naartoe terug moet, moet ik dan mijn huidige partner hier achter laten, terwijl die net besloten heeft dat Nieuw Zeeland toch niets is voor hem? Want een lat-relatie met een tegenvoeter lijkt me fysiek en financieel onhaalbaar. Dan maar naar Engeland, waar ik al helemaal niets mee heb? Een dilemma, enigszins vergelijkbaar met dat van kinderen - wel of niet hier geboren - van Turkse of Marokkaanse komaf. Met een opvoeding in een compleet andere taal en cultuur zit deze generatie met nog diepe wortels in het land van hun ouders maar veelal zonder persoonlijke binding met dat land.
Waarom zoveel angst voor andere culturen, Wilders en consorten? Je zou eerder dankbaar moeten zijn voor die multi-culti verrijking, een venster op de wereld in dit klein kikkerlandje!

*

.

Les Petits Pâtés Provençaux
.

Een vriendin vertelde mij laatst dat ze weer was gaan koken i.p.v. eten klaar maken. Ze kreeg er weer plezier in. Ik begreep uit haar verklaring dat mijn sporadische activiteiten in de keuken te maken hadden met eten klaar maken want koken moet je met plezier doen. In het maken van wijn en sapjes heb ik grote lol, ik zie het als hobby en daarbij mag best iets fout gaan. Koken is een serieuze bezigheid, als daar echt iets fout gaat is er niets te eten. Daarom laat ik het echte werk graag over aan iemand die dat goed kan. Toch zal ik meer in de keuken te vinden zijn al is dat niet geheel vrijwillig en ga ik proberen de materie te doorgronden.
Van bevriende buren kregen wij van de week een kaartje waarop een heerlijk uitziend recept. Volgens L. echt iets voor mij om te proberen. Het is een samenwerkingsproject geworden met een verrukkelijk resultaat. Ik begin er plezier in te krijgen.
Nu nog leren recepten echt te lezen voordat ik begin!
Het Ministerie van eten en drinken heeft er een vaste bezoeker bij.

.

.

.

Artisjok

.

Toen ik een jaar of twintig geleden met Artisjok begon -ik denk dat het gekochte plantjes waren- kreeg ik prachtige planten met wonderschone bloemen, een traktatie voor de hommels en de bijen. Echt lekker waren ze niet, daarvoor krijgt de plant in ons klimaat gewoon te weinig zon. In de winter dekte ik ze altijd goed af met stro, blad en ander organisch spul. Gewoonlijk sterft het blad af en overwintert de wortel, met een beetje geluk liep de wortel in het voorjaar weer uit.
Deze winter is het blad groen gebleven, niets afgestorven! Sterker nog, de planten zijn alweer flink gegroeid!
De foto is echt van vandaag 16 maart 2007.
De Artisjok is niet de enige overlever deze winter, maar wel de mooiste.
En nu maar hopen dat er echt geen strenge vorst meer komt.

.

^

ARAUCANA

Dat licht bruine hennetje in het centrum van de foto is een Araucana, het is een zeer brutaal vogeltje. Als ik in de buurt kom als zij op een legnest zit gaat ze krijsen! Araucana's hebben geen uitbundige staart maar een *bolstaart*, ik noem het een bol kontje. Ik heb ook een wit exemplaar net zo als op deze site te zien is. Ook dat is een bijdehandje, maar dan een met een van jongs af aan vuile kont!
Ons eerste koppel kochten we op de vogelmarkt van Mol (B), de verkoopster wist ons te vertellen dat het Araucana's waren, wat zij niet vertelde en wij niet zagen was dat het twee hanen waren!Het waren jonge kuikens. Via Internet kochten wij een paar maanden later bij een fokster in Sprang Capelle een tiental nog jongere kuikens, volgens haar allemaal hennen. Mooi niet dus, ook hier weer een aantal haantjes. Het teveel aan haantjes gaat naar de buurman en die draait ze de nek om. Wat er nu nog aan hennetjes rondloopt is een kruising tussen de haan die we al hadden en een van de weinige Araucana hennen van de fokster. Er lopen er ook nog een paar rond met oortoefjes, lijkt mij lastig voor de hen, maar het zal z'n nut wel hebben. De eieren die ze leggen zijn groen, rozig of blauw van kleur.

^

()

HOBBY KIPPEN

()

Minister Veerman is weer gewoon hoogleraar naast het runnen van zijn Franse boerenbedrijf. Hij wordt professor in de *duurzame plattelandsontwikkeling vanuit Europees perspectief*. Het platteland dat hij als minister om zeep heeft geholpen met zijn moordpartijen t.b.v. het grote geld. Er valt niets meer te ontwikkelen op kleine schaal dus moet het op grote schaal zijn. De onder zijn verantwoording tot stand gekomen *angst regels* m.b.t. de vogelgriep zijn niet eens Europees, maar Holland is weer eens roomser dan de paus.
In de NRC van 3 maart 2007 staat een interview naar mijn hart *Een kip zegt geen au*. Eindelijk eens iemand die het over kippen heeft en niet over het economisch belang daarvan. Iemand die weet dat ophokken slecht voor kippen is en de kans op vogelgriep vergroot, een etholoog die zich ergert aan de *pseudowetenschappelijke argumenten* van een viroloog.
De minister is weg maar de regeltjes niet, dus mogen wij weer *ophokken*.

Ik heb altijd gedacht dat ik een hobby kippenboer was, dat heb ik dus goed mis. Een hobby kippenboer eet zijn eitjes niet op maar gaat er mee fokken. En als het hennetje of haantje een verkeerde kleur laat zien gaat de kop er af. Een hobby boer is lid van een belangenvereniging die staat voor het welzijn van dieren. Die vereniging is voor het enten van kippen. Is dat enten in het belang van het dier of de mens?
Maar wat ben ik dan wel?
Ik denk niet anders dan een boze burger met een grote tuin, kippen en een hok, die in het belang van een paar hele grote kippenboeren zijn vogels de vrije uitloop moet ontnemen.
Onze 26 kipjes hebben vele kleuren, diverse maten en zijn soms zelfs ras zuiver. We hebben ze omdat we dat leuk vinden en om de heerlijke eitjes. Eieren verschillend van kleur en maat. Wat we niet zelf op kunnen verkopen wij aan liefhebbers. De opbrengst is net genoeg om gemengd graan en bio legmeel van te kopen.

+
SLAK
+

+

+
+

Waarom heb ik altijd haast? Waarom neem ik nooit de tijd om eens rustig naar iets te kijken? Waarom wil ik altijd verder?

*
KERK,
een hekel onderwerp.

*

Voor mij is een kerk een godshuis zoals een moskee, tempel en synagoge dat ook is. Een plek waar gelovigen elkaar en hun God kunnen ontmoeten of aanbidden. Daar heb ik, als ongelovige, niets te zoeken, hoe mooi het gebouw ook is.
Ik ben Nederlands Hervormd opgevoed, heb menige kerkdienst meegemaakt en zelfs in kerstspelen de rol van herder redelijk kunnen vertolken. Ik geloofde in het scheppingsverhaal. Begin 60er jaren begon ik te beseffen dat het geloof een machtsmiddel is om het volk onder de duim te houden, te manipuleren, te kwetsen, angsten te ontnemen of juist in te boezemen. Ik begon te begrijpen dat de verkondiger van het woord de geschriften naar eigen inzicht kan interpreteren, ik kreeg door dat daar iets niet klopte. Ik besloot er niets meer mee te maken te willen hebben. Het bezoeken van een godshuis als toerist heb ik daarmee voor mijzelf bijna onmogelijk gemaakt.
Toch kijk ik wel naar kerken als gebouw, maar meestal ga ik er niet naar binnen. In Frankrijk heb ik een paar robuuste van steen opgetrokken, sobere maar oh zo heldere Romaanse kerkgebouwtjes gezien, prachtig door eenvoud. Ik zie ze liever dan de power-pracht van Reims of Rome.
Dit kleine houten kerkje heeft voor mij diezelfde kracht, zeker na het zien van het interieur dat ik dankzij aandringen van L. heb kunnen aanschouwen.

Capsicum annuum.

*
Kloppend hart

*

Een rode blokpaprika, op het eerste gezicht is er niets bijzonders aan te zien. Maar bij het opensnijden blijkt er een vergroeiing in te zitten, het komt vaker voor, maar zelden zo groot en mooi als deze. Het lijkt een kloppend hart in een opengesneden borstholte. Wonderlijk is de dans van de zaadjes op het vlies, het lijkt alsof ze ons iets willen zeggen.

*

*
THE QUEEN

*

Sinds kort hebben wij de middag- of vroege avond voorstellingen in de VERKADEFABRIEK ontdekt. Meestal lekker rustig, grijsharig publiek zonder krakende bijgeluiden. The Queen begon om 15.00 uur en was om 16.30 weer afgelopen. Buiten was het nog licht.
Het is de laatste week dat de film in Den Bosch draait, misschien dat daarom de zaal behoorlijk vol zat. Wij vonden het een mooie zo niet goede film met fantastische acteerprestaties. Als gewoon burger zal je er nooit achter komen wat er in het hoofd van een ongewoon burger omgaat en visa versa. Als filmmaker kan je een poging doen, jammer dat we nooit zullen weten wat de echte Queen er van vond.

*

McNaught

*

Comet MacNaught
18/01/07
N.Z.

*

Er zijn veel mooiere opnames gemaakt dan deze, maar deze is wel van ons zelf.
We stonden op een zeer rustige kleine camping in Kaupokonui aan de voet van de TARANAKI op nog geen 500m van het strand. We kregen een 'Power-site' naast een andere camper. De man van die camper was blij met nieuwe buren waar aan hij zijn verhaal kwijt kon. Straks direct na zonsondergang, dan kan je hem zien de komeet. Wij wisten van niets maar konden er niet omheen. De stoeltjes werden neergezet, en wachten maar. En verdomd daar was hij!! We hadden geluk want de hemel was zeer helder die avond. Het was een geweldige ervaring een komeet te zien die 124 million km van de aarde weg is met een staart van 15 million km lang ! Een veeg op onze lens,een vuiltje op het scherm.

*

Cerinthe / Wasbloem.

*

CERINTHE

*

Een bevriende hovenier schreef mij onlangs dat hij de chocolade variant van Cerinthe ging bestellen. Ik doe veel in de tuin en in mijn kasje, de tuin levert ook heel wat op, maar om nou te zeggen dat ik veel van planten weet is iewat overdreven. Soms herken ik een plant maar om hem te benoemen is een andere zaak. Zijn Cerinthe deed bij mij dan ook geen belletje rinkelen. Op Internet kom je heel wat tegen als je CERINTHE intikt, ook fotoos als hierboven (met dank aan de maker) maar de chocolade variant heb ik nog niet gezien. WASBLOEM lijkt mij een goede Hollandse benaming. Het zal wel door de foto komen maar deze ziet er behoorlijk kunstmatig uit. Vooral het blad ziet er uit alsof het uit een Chinees atelier komt.
Als iemand er meer van weet of betere fotoos heeft, laat het mij weten.

Sport

*

TRAINEN

*

Ik ben beslist geen sportief type. Ik houd er niet van mezelf onnodig af te matten en ik hoef ook niet zo nodig te winnen; twee zaken die in de sportwereld niet onbelangrijk zijn. Als 13 jarige al presteerde ik het om in eigen doel te schieten, duidelijker kon ik niet zijn. Op mijn 16e moest ik, in schoolcompetitieverband, de bal over een net slaan en dat alleen omdat ik de goede lengte had. Het enige, zeer afmattende spel waar ik ooit aan meedeed omdat een vriend dat vroeg, was Squash. Ik kocht een racket, de juiste schoenen en een verkeerd trainingspak. We speelden met 2 x 2 man maar de regels kenden wij niet. We hadden lol en werden drijfnat, en dat al in de zeer vroege morgen.

In december zag ik dit stel over het strand van Point Chevalier, Auckland elkaar de bal toespelend, meerdere malen langs komen. Onze gastheer vertelde dat het om de vrouw ging, de man was haar trainer. Zij liep, nee draafde al maanden langs het strand. Bij hoog water - als er geen strand was - liep ze het pad en de trap naar het strand vele malen op en af. Dat was een meter of vijftig schat ik nu, en een halve emmer zweet.
Ik hoop dat ze (over)wint, wat dan ook.

*

*

groeivormen

*
* ! ? *
*

Toeval bestaat niet, of toch wel?
Ik had het gisteren over de natuur die zijn eigen weg zoekt, vandaag vindt L. deze bol in de tuin. Het is waarschijnlijk een Boshyacint die bij omwoel-werkzaamheden op zijn kop in de grond terecht gekomen is. De groeipunt zit aan de goede kant en zou zijn weg naar het licht wel gevonden hebben. De nieuwe wortels staan er in een krans omheen. Maar waar komen die wortels vandaan? Als je de bol doorsnijdt en het groen eruit haalt komt het antwoord te voorschijn. Binnendoor naar de andere kant!

Klik de foto (1 of 2x) aan om te vergroten dan is het nog beter zichtbaar.

*

Coromandel Peninsula

*

12 december 2006
Hoog zomer.


*

Een bijna Spaans aandoend plaatje. Ergens in de heuvels van Coromandel Peninsula op nog geen uur rijden van Auckland. De boom was al heel lang geleden geknapt zo te zien, maar hij leefde weelderig voort mede dankzij zijn eigen takken, die hem waarschijnlijk niet alleen als steun maar ook als wortels dienen. Het afleggen van takken (naar de grond toe buigen en vastzetten) is een bekende methode tot vermeerderen van struiken en bomen. Soms doen bomen het zelf zoals deze Pohutukawa op Tiritiri. Takken en wortels lijken vergroeid en elkaars taak over te nemen.

Een andere keer grijpt de mens in, een kunstenaar zoals Sjoerd Buisman bijvoorbeeld. Sinds de 70er jaren is hij bezig met groeivormen en het manipuleren ervan. Hij probeert iets extra's mee te geven aan dat wat in de natuur al voorkomt, vaak lukt hem dat soms doet de natuur het beter. De koe is zich er niet van bewust.

*

*
KAARTJE
*

Wat muziek betreft ben ik altijd een allesvreter geweest. Thuis ben ik niet bepaald met muziek grootgebracht, een pick-up of radio was er niet. M'n vader had een viool maar er echt op spelen kon hij niet. Begin 60er jaren kwam er een piano in huis omdat bleek dat een van m'n broers wel degelijk muzikale gaven had en de blokfluit ontgroeid was. Voor mij was muziek iets voor de achtergrond, iets wat je toevallig meenam. Dat veranderde pas toen ik van een vriend van mijn ouders niet alleen een pick-up kreeg maar ook platen. Van die grote zware 33 toeren platen met een soort jazz in de groeven. Geluid waar je nu een 12-30 jarige mee de klippen opjaagt. De Beatles kwamen naar Blokker, Woodstock en Kralingen vonden plaats, ik wist het maar deed er niets mee. Misschien was ik bang, bang voor het onbekende, bang om te ontdekken dat ik eigenlijk helemaal niets van popmuziek afwist. Wij draaiden Franse Chansons, prachtig maar van de tekst begreep ik niets. Ook klassiek kwam in huis, niet een bepaalde periode maar alles door elkaar heen. Met m'n vader ging ik naar mijn eerste concert, een klassiek concert, later volgden er meer. Maar een pop- of jazz concert heb ik nog steeds niet meegemaakt. Dat gaat nu voor het eerst gebeuren, Bob Dylan and his band, een klassieker mag je wel zeggen.

*
POHUTUKAWA

*

Metrosideros excelsa

Hij bloeit eind december, begin januari en wordt daarom in Nieuw Zeeland wel Christmas Tree genoemd. Het is een imposante boom met prachtige, meestal rode bloemen. De bloemblaadjes - naalden bijna - zijn als veertjes zo teer.
Weet u hoe na Chinees nieuwjaar de Nieuwmarkt in Amsterdam er uit ziet? Rood!!!
Zo rood ziet ook de straat eruit onder een Pohutukawa als de bloemen gaan vallen.

Op de camping in Mokau stonden we onder een pohutukawa.

*

TSUNAMI

*

Wie had er ooit voor 2004 van een tsunami gehoord? Aardbeving, zeebeving en vloedgolf zijn gangbare begrippen, maar tsunami? Het is zelfs de vraag of we er over gehoord zouden hebben als er niet honderdduizenden doden gevallen zouden zijn. Sterker nog, zou er aktie op grote schaal ondernomen zijn als er geen honderden Europeanen en andere niet Aziaten waren omgekomen? Vloedgolven en overstromingen genoeg maar meestal ver van ons bed.
Nieuw Zeeland is vulkanisch en dat betekent dat er altijd een zeker risico is. Je zou dan ook denken dat de bevolking, maar zeker ook de toeristen al decennia lang voor eventueel naderend onheil gewaarschuwd zouden worden. Maar dit bord is splinternieuw, nog niet zolang geleden hier geplaatst. Het staat bij Castlepoint, een mooie, maar ruige plek waar het altijd waait. Een plek met een prachtig breed wit zand strand waar visserij en toerisme samen gaan.

*

^

VANGRAIL

+

In Europa staat langs alle doorgaande wegen vangrail. Dat woord is nu vervangen door 'geleiderail', dat klinkt wat vriendelijker. In N.Z. bestaat het natuurlijk ook, maar dan hoofdzakelijk daar waar hard gereden wordt en dan gaat het slechts om enkele kilometers. Op gevaarlijke plekken waar je het zou verwachten is het ver te zoeken. Meestal is er slechts een simpel hekwerkje zoals hier, vaak ook helemaal niets. We hebben langs plekken gereden, over gravel wegen, waarvan ik later dacht: wat ben ik blij dat ik dat niet 's-nachts heb hoeven doen! Avontuurlijk, dat wel, maar als het fout gaat vertel je het niet na.

*

Waikawau
Historic stock tunnel

*

Deze tunnel is gemaakt door drie man met als enige gereedschap een pikhouweel en een schep. De tunnel is zo hoog gemaakt dat een grote man met hoed, gezeten op een paard er doorheen kan en zo breed als het grootste gehoornde rundvee. Ondanks het vrij zachte zandsteen was het voor drie man een hele onderneming. De bijna 100 jarige tunnel loopt van het strand naar het achterland met als enige doel het vee van en naar het 4000ha grote Nukuhakare Station te brengen. Transport over zee was aan het begin van de vorige eeuw een snelle maar vaak ook hachelijke onderneming. Er was hier geen haven, de zeil-stoomschepen gingen voor anker en bij laag water werd het vee door de branding naar het schip gedreven en aan boord gehesen.
Nu is de tunnel in gebruik bij plaatselijke vissers en een toeristische attractie.

*

*

FUNWORDER

*

Scrabble, Alfapet, Skip-A-Cross, Funworder en Palabras Cruzadas. Allemaal benamingen voor het zelfde spelletje volgens Wikipedia. Nou moet ik zeggen dat ik in het geheel geen liefhebber ben van gezelschapsspelen in welke vorm dan ook. Maar soms is er geen ontkomen aan en moet ik er aan geloven. Bij het licht van een gaslamp en een goed glas wijn en strikt volgens de regels (!?) verzamelden we punten met het leggen van woordjes. Funworder is een Engelstalige versie van Scrabble, het aantal letters is daaraan afgestemd. We spraken af het spel tweetalig te spelen zodat Lindsey haar Engelse- en ik mijn Hollandse woordenschat kon aanspreken. Erg verheven was onze woordkeus niet. We probeerden het hele bord te gebruiken, wat ons met een beetje smokkelen aardig lukte. Waar vakantie al niet goed voor is.

*

*

WASHOUT

*

Vier op het eerste gezicht saaie plaatjes. Ze zijn gemaakt langs de kust van Palliser Bay. Dat is ten z.o. van Wellington. Op een aantal plaatsen was daar bij grondverschuivingen na hevig noodweer vorig jaar de weg totaal weggedrukt, een washout noemen ze dat in N.Z. Als je goed kijkt op de eerste foto zie je in het groen nog de rood/witte paaltjes staan. De weg is met alles er op en er aan naar beneden geschoven en op enkele plekken afgebroken.

Het is een zo wie zo stille kustweg waar tijdens het noodweer niemand gereden zal hebben. De oude verzakte weg laten ze liggen, de gaten worden opgevuld met puin en grond en een top laag van gravel. Als die massa zich gezet heeft komt er weer asfalt overheen.

Dat grijze spul waar de kust hier uit bestaat, is het best te vergelijken met zon gedroogde klei. Het verpulvert tussen de vingers en lijkt in water op te lossen. Met de tanden van een shovel krabben ze laag voor laag af om ruimte voor de nieuwe weg te maken.

*

*

Schelpdiertjes


*

Hoe doen ze het, vraag je je af als je dit ziet. Het is steen, zachte steen weliswaar, lava-of zandsteen, ik heb geen idee. Het is homogener en harder dan onze mergel. Maar hoe krijgen die schelpdiertjes zo een mooi passend holletje?

*