.

TWEE PASPOORTEN
.

.

Wat opvalt in de discussie over het hebben van een dubbele nationaliteit is dat het eigenlijk niet gaat over de nationaliteit van mensen maar over hun achtergrond en dan toegespitst op religie of het wel dan niet behoren tot de westerse cultuur. In de jaren vijftig haalden wij arbeiders uit Spanje en Italië, twee overwegend Katholieke landen, naar ons koude kikkerland. De K.V.P. was aan de macht in Nederland. Van een discussie zoals wij die nu hebben kan ik mij niets herinneren. Van die toen binnengehaalde mensen zijn er heel wat gebleven, sommigen zullen de Nederlandse nationaliteit aangenomen hebben, anderen niet. En waarom zouden ze ook? In de NRC van 18 maart zegt oud minister Henk Kamp (VVD): "Het is niet normaal dat mensen meer dan één nationaliteit hebben. Als je in Nederland leeft, maar niet voor de Nederlandse nationaliteit kiest, moet je overwegen terug te gaan." En Mirjam Sterk (CDA): " Het staatsburgerschap van Nederland is een ongedeeld begrip. Het verhoudt zich slecht met een dubbele nationaliteit. Je moet zoveel mogelijk eisen dat mensen een enkele nationaliteit hebben." Beide uitspraken zijn een veer in de kont van Wilders en dat zal hij niet onprettig vinden. Mijn vrouw woont en werkt al dertig jaar in Nederland, daarvoor woonde en werkte zij in Ierland, Duitsland en Turkije. Zij heeft twee nationaliteiten: De Britse en de Nieuw Zeelandse en is niet van plan ooit de Nederlandse aan te nemen! Haar Nederlandse grammatica is beter dan de mijne (ik ben een geboren Hollander) maar volgens oud minister Rita Verdonk zou ze een inburgeringscursus moeten volgen en meneer Kamp vindt dat ze moet overwegen terug te gaan. Ze heeft een dochter en ook die heeft twee nationaliteiten: de Nieuw Zeelandse en zowaar de Nederlandse. De dochter mag blijven, de moeder moet terug van onze overheid. Terug naar wat? Land van geboorte? Dan moet ze naar Engeland. Het land waar ze opgroeide? Nieuw Zeeland. Het land waar ze trouwde? Dan naar Duitsland. Het land waar ze de helft van haar leven gewoond en gewerkt heeft en gelukkig is? Dan moet ze hier blijven meneer Kamp! En mevrouw Sterk u begint op Rita te lijken met uw ongedeeld begrip en eisen.


Een P.S. van L.:

Nederlandse zal ik me nooit kunnen voelen, ook al heb ik hier mijn leven gemaakt. Als ik ergens naartoe terug moet, moet ik dan mijn huidige partner hier achter laten, terwijl die net besloten heeft dat Nieuw Zeeland toch niets is voor hem? Want een lat-relatie met een tegenvoeter lijkt me fysiek en financieel onhaalbaar. Dan maar naar Engeland, waar ik al helemaal niets mee heb? Een dilemma, enigszins vergelijkbaar met dat van kinderen - wel of niet hier geboren - van Turkse of Marokkaanse komaf. Met een opvoeding in een compleet andere taal en cultuur zit deze generatie met nog diepe wortels in het land van hun ouders maar veelal zonder persoonlijke binding met dat land.
Waarom zoveel angst voor andere culturen, Wilders en consorten? Je zou eerder dankbaar moeten zijn voor die multi-culti verrijking, een venster op de wereld in dit klein kikkerlandje!

*