Zo'n dertien jaar geleden raapte ik bij Museum Insel Hombroich een aantal tamme kastanjes. Die stopte ik in een potje en kweekte ze op. De mooiste twee plantte ik een aantal jaren terug op ons landje aan het water, het zijn nu bomen van een meter of vier hoog. Vorig jaar gaven ze zo'n anderhalve kilo kastanjes die wij zorgvuldig droogden en helaas te lang bewaarden. Toen ik ze in de haard op een gietijzeren koekenpan liet 'poffen' bleken ze taai en oneetbaar. Dit jaar raapte ik zo'n zes kilo (wat ik veel vind voor zulke jonge bomen) en aten we de eersten (gepoft) na een paar dagen drogen; het blijken zeer smaakvolle zoete kastanjes te zijn. Afgelopen week waren we weer in Duitsland, eerst bij Essen om een bezoek te brengen aan Welterbe Zollverein en daarna even toeren door de Eifel, waar we voor het eerst dit jaar de voorruit van de auto moesten 'krabben'. We kochten bij een super een kilo Rosenkohl oftewel spruiten van een maat zoals je die hier zelden ziet. Een goede bestemming voor een half pond kastanjes was thuisgekomen snel gevonden. Ik mocht de vruchten kruislings inkerven en na het koken pellen. De meesten kwamen goed los. Daarna (zie recept) de kastanjes in gecarameliseerde suiker en bouillon nog even koken en samen met de spruitjes opdienen. Wij aten er nog aardappels en 'Pfeffersteak' bij. Om je vingers bij af te likken.
Toen ik vorig jaar met dochter Vellah begin oktober - precies op het goede moment - opnieuw bij Insel Hombroich kwam, waren daar ook ontelbare kastanjes van de vele, intussen volwassene bomen op de grond gevallen. Daar vulden bezoekers gretig hun tassen mee (ja hoor, daar mag het!). Wij graaiden dankbaar mee en dat waren vervolgens de enigen die we thuis in de open haard konden poffen.
BeantwoordenVerwijderenTamme kastanjes, heerlijk! Doet me aan vroeger denken, en aan de markt in Bédoin waar ze normaal gesproken om deze tijd van het jaar vers gepoft worden aangeboden, maar dit jaar heb ik ze niet gezien. Wel spruiten, van die vreselijk grote. Tot mijn verbazing stond erbij: "origine Hollande". Ik geef de voorkeur aan de kleintjes die we hier gewend zijn - tenzij je ze uit eigen tuin hebt, natuurlijk. Ik neem aan dat je dan de grootte zelf kunt bepalen. Of gaat dat per ras?
BeantwoordenVerwijderenBij vreeken.nl/ in Dordrecht verkopen ze negen soorten spruiten, maar er zullen er best nog meer zijn.Er is verschil in grootte, kleur, smaak en maat. Veel en goede (stal)mest doet ze sneller groeien, maar geeft ook kans op 'roosjes', het opengaan van het spruitje.
BeantwoordenVerwijderenHmmm lekker! Zit er nog een restje voor dochterlief in de vriezer toevallig? :-)
BeantwoordenVerwijderen@Vellah: na onze smulpartij was alles op, dus niets in de vriezer helaas. Maar dat kan nog komen. Alleen...hoe zit dat? Ik dacht dat je (nog steeds) geen spruitjes lust?
BeantwoordenVerwijderen