WAKA MAORI
In het Museum voor Volkenkunde te Leiden is gisteren een tentoonstelling over de Maori (spreek uit Mauri niet Ma-ori) geopend.
De Maori's zijn de ontdekkers van Nieuw Zeeland, zij kwamen in hun Waka's uit polynesië en noemden het land 'Aotearoa', het land van de lange witte wolk. Op de site van het museum is te lezen welke rol de Waka in het leven van de Maori's speelt en waarom deze twee nieuw gemaakte Waka's naar Nederland zijn gekomen.
De Maori's zijn de ontdekkers van Nieuw Zeeland, zij kwamen in hun Waka's uit polynesië en noemden het land 'Aotearoa', het land van de lange witte wolk. Op de site van het museum is te lezen welke rol de Waka in het leven van de Maori's speelt en waarom deze twee nieuw gemaakte Waka's naar Nederland zijn gekomen.
Eén van de boten werd geroeid door Maori's, de andere door leden van de Koninklijke Studenten Roeivereninging "Njord". De aankomst van die boot met verkleumde blanke borsten en op de achtergrond een molen levert een wel zeer Hollands plaatje op.
Overigens is het portret op de uitnodiging niet typisch Maori, de mannen hieronder wel.
Het leuke was dat aan de overkant van de gracht meer mensen stonden dan aan de kant van het museum, dat vanwege de aanwezigheid van de heer P. van Vollenhoven (hij hield een leuke toespraak) alleen toegankelijk was voor genodigden. Vanaf de overkant was de ceremonie veel beter te zien. Bij de laatste HAKA, uitgevoerd op het ponton, dansten Maori's uit het publiek spontaan mee. De tentoonstelling hebben wij uiteindelijk door tijdgebrek niet gezien.
Een indrukwekkend spektakel. Niet eens in mijn stoutse dromen had ik kunnen bedenken, ooit eens in mijn leven zulke lelie-witte, iele Hollandse mannetjes uitgedost als Maori krijgers en zulke blanke, blonde nep-'wahine' tegen te komen. In Nieuw Zeeland niet (dan zou de wereld te klein zijn!), maar hier in Holland al helemaal niet.
BeantwoordenVerwijderenHalf naakt en blootsvoets, bibberend in de kou, probeerden deze Leidse jongens en meisjes met piepdunne, blanke stemmetjes op heroische wijze de dreigende leuzen van de luidkeels, in diepdonkere stemmen schreeuwende en stampende, met speren zwaaiende, stevige gebouwde Maori krijgers na te doen. Maar oorspronkelijk was de haka geen folkloristische operette. Integendeel, het was "serious stuff": die oorlogszuchtige krijgers van toen waren echt te vrezen. Het ging echt om leven en dood, niet om vermaak!
Leuk om te zien. Overigens merk ik dat de Nieuw-Zeelanders meestal geen Mauri zeggen, maar meer Moori hoewel je de a nog een beetje terughoort, met zo'n goed kiwi-accent ;-)
BeantwoordenVerwijderen@ vellah, ja dat is beter verwoord, Moori met een a'tje tegen het gehemelte!
BeantwoordenVerwijderen