Van de bloemetjes en de bijtjes.

Voortplanten en voedsel verzamelen, een kleurrijke bezigheid.
Voortplanten en voedsel verzamelen, een kleurrijke bezigheid.
Voortplanten en voedsel verzamelen, een kleurrijke bezigheid.


*

D E M A J O O R

Ik heb haar niet gekend maar ben haar wel meerdere keren tegen gekomen. Tien jaar woonde ik zeer dicht bij haar hoofdkwartier en middenin haar werkgebied. Ik zag haar als collectant, zangeres of mevrouw, maar altijd in uniform. Ik hou niet van uniformen, uniform gedrag of andere eenheidsworsten, maar een uniform maakt wel duidelijk voor wie of wat je staat. Aan een uniform kan je zien of je tegenover een vriend of vijand staat. (Normaal gesproken dan.) Op de Pensmarkt in Den Bosch staat vaak een man te roepen dat 'De Heer U lief heeft' en andere niet altijd even duidelijke kreten. Hij heeft geen uniform aan, hij spreekt, denk ik voor zichzelf. Veel toehoorders heeft hij nooit, maar soms blijft er iemand duidelijk onder de indruk staan. Het 'woord' is soms machtig.
De Majoor is naar haar hemel, want daar geloofde ze in. De hemel schijnt volgens sommigen vol maagden te zitten, daar kan er best nog eentje bij.

*

KARIN SEUFERT

In 2002 las ik een publicatie van galerie MARZEE in Nijmegen en zag sieraden van een vrouw die ik niet kende. Ze gebruikte materialen op een manier zoals Marion dat ook deed.
Sinds Marion's dood in 1995 ben ik bezig met het zoeken van goede bestemmingen voor haar werk, gereedschap en materialen. Veel had al een bestemming gevonden in 2002. Eén doos met 'spulletjes': edele- en onedele stenen, glas en Swarovski, kralen en half afgemaakte werken, op de markt gekochte 'frutsels' en cameeën wachtte nog op iemand die er wat mee zou kunnen.
Bij MARZEE vond ik die 'iemand'.

Toeval bestaat niet pleegt men te zeggen maar wat is het dan wel?
Marion had een sterke band met Berlin. In het jaar dat Karin S. ter wereld kwam (1966), reden wij in een oude 2cv naar Berlijn. In 1995 deed Karin eindexamen op de GRA, ik wist niet dat zij een studente van Marion was geweest. Sinds een paar jaar woont en werkt ze weer in Berlin.

Zij heeft de doos gekregen, in ruil voor een sieraad,(niet het collier) dat Lindsey uitzocht.

De donkere delen uit het collier hierboven zijn uit de doos van Marion, de witte delen van Karin. Belangrijk is het geheel, een collier, dat is Karin.
Het is prachtig geworden.

%

NAT

Soms droom ik nat,
nat geworden van m'n zweet
schrik ik dan wakker.
De film nog vers in het geheugen,
die wonderlijke mengeling van wat was, nooit was
maar misschien toch komen gaat.
Jezelf zien maar niet zo als je denkt te zijn.
Jezelf zien zoals een ander.
Jezelf zijn, wie mag dat nog?
Dromen, ja dromen mag.
ook nat.

^

E X P L O S I E F

Vorig jaar gebruikte ik een foto van de harige knop van een papaver voor het etiket van een mix die ik 'Huiswijn' noemde. Het was een mix van een te zure appel- en te zoete kweepeer wijn. Het bleek een explosief mengsel te zijn. In de fles was een spontane derde gisting ontstaan, waardoor al in december vorig jaar de eerste kurken door de kelder vlogen. Het restant van de flessen had ik in een plastic krat gezet en afgedekt door een met lijmtangen vastgezette plaat. Het vreemde is dat niet alle kurken zich klem hebben gezet tegen de plaat. De gisting vindt dus niet in alle flessen plaats! Als ik de plaat voorzichtig losmaak, moet ik razend snel de drank uit de wel spuitende fles in een glas zien te krijgen, maar dan nog stroomt er veel over de rand. Dan blijkt het etiket net zo 'explosief' te zijn, er blijft weinig van over.
Maar ook het wijntje heeft iets explosiefs, na een paar glazen van deze drank ben je tipsie voor je het weet.
En wij vinden hem nog lekker ook!

*

Al een paar jaar stoei ik met flickr, ik heb zelfs een pro account. Ik ben te vinden onder Timber Man's photos, maar sinds de overname door YAHOO! heb ik een probleem. Het overzetten van mijn Flickr- naar een nieuw YAHOO account is niet gelopen zoals het moet. Ik ben steeds GAST op mijn eigen pagina. De HELP van YAHOO/FLICKR is tot nu toe geen grote HULP gebleken. Ik kan kijken naar mijn sets op Timber Man maar niets toevoegen. Mijn nieuwe account berend peter blijft leeg, omdat ik geen twee sites wil. Als iemand een oplossing weet houdt ik mij aanbevolen.

(Ja dat jongetje in het zeilbootje ben ik.)

+

HELDEBOK Cerambyx cerdo

Toen ik hem zag zitten op ons jongste walnoten boompje wist ik niet dat het een HELDEBOK was. Daar kwam ik achter toen ik 'De wonderwereld van de insekten.'er op na sloeg.
Het is een prachtige tor, het lijfje is wel 4cm lang! De voelsprieten langer. Hij bleef rustig zitten toen ik 'm bijna raakte met de lens, alleen z'n sprieten bewogen even.

De Spaanstalige link is speciaal voor L.v.A.



*

Z A A D J E

Wij hebben een bad maar maken er zelden gebruik van. Toch zijn we geen viezerikken, we gaan elke morgen onder de douche en soms 's avonds ook nog. Wel spoelen we soms erg vuile was eerst uit in het bad. Maar het zaadje kan er ook door het open dakraam ingewaaid zijn. Meestal zie je die nooit meer terug, maar dit jonge plantje is de uitzondering op de regel. Geen idee wat het is. Als het het oppotten overleeft weten we misschien meer.

@ Koos

F R A M B O Z E N T A A R T

Het is weer tijd voor de frambozen. We hebben ze in alle maten en kleuren. Een deel gaat altijd 'op de plaat' de vriezer in voor later. Voor sap hebben ze te weinig smaak. Maar een frambozenkwarktaart zoals L. nu maakte kan ik beslist aanbevelen.

VERRUKKELIJK!

+

MARGE DRUKKERS

Een deel van de bovenverdieping van het huis van mijn grootouders in Bentveld was het atelier van mijn oom. Mijn oom maakte beelden. Ik was toen een jaar of zes, hij net van de Rijksacademie. De ruimte rook naar gips, was en gelatine. Ik vond het machtig interessant al die luchtjes en dat gepiel met materialen.
Toen ik net lekker op dreef kwam, stopte hij met het maken van beelden. Een groot aantal jaren hebben wij elkaar niet meer ontmoet.
Een paar jaar terug hebben we de draad weer opgepakt, hij bleek bezeten van lood en oud ijzer. Hij was MARGE drukker, boekdrukker uit liefhebberij. Een paar kasten vol met loden letters en van de schroothoop geredde handpersen waren zijn instrumenten om prachtige boekjes mee te maken. Een van de boekjes gaat over LEVIE SCHENKKAN, een man die hij in 1948 ontmoette. Hij heeft het in een oplage van 60 ex. gedrukt, ik kreeg no.12, er zijn er vast nog over.

Een paar dagen terug sprak ik hem weer, hij had net als ik de tentoonstelling van Moore gezien, zijn handen waren gaan jeuken.
Hij is de tachtig gepasseerd, maar maakt weer beeldjes!


Is er toch nog hoop voor mij.

**

G R A P J E ?

+

A C H T E N T A C H T I G

Ooit zei een bevriende verzamelaar tegen ons:'er zijn mensen die mooie dingen maken en er zijn mensen die mooie dingen kopen' en direct daarna: 'jullie zijn makers en moeten/mogen dus niet kopen!
Maar kopen gaat mij makkelijker af dan verkopen, ik geef liever weg. Zeker aan mensen die een pracht plek hebben om mijn werk te plaatsen en er zichtbaar van genieten.
Eén van die mensen is vandaag jarig, hij is 88 geworden en haalt als hij zo door gaat de honderd wel. Hij heeft werk van mij en van Marion gekocht, maar ik heb hem en zijn vrouw ook bij gelegenheid werk gegeven omdat ik dat leuk vond en wist dat ze er een mooi plekje voor hadden.
Meer dan 15 jaar terug maakte ik talloze ontwerpjes in hout 'Voor evt opdrachten'. Die opdrachten zijn er nooit gekomen, de ontwerpen zijn er deels nog. Deze jarige heeft er vast een prachtig plekje voor, beter dan bij mij op de plank.

*

KLEIN GRONDVERZET

Woensdag om een uur of twee in de middag was hij er opeens, Jos Hak, de man van het kleine grondverzet. Ik ken hem omdat ook hij een 'stukkie land aan het water' heeft. Eens in de drie weken komt hij met een oplegger waarop meestal alleen een forse maaimachine staat. Hij maait dan niet alleen zijn eigen 'stukkie' maar ook, tegen betaling, dat van anderen. Woensdag kwam hij met een iets zwaardere oplegger waarop een Bobcat Shovel en een Bobcat kraantje stond. De shovel was om zand vanaf het pad naar het water te brengen (bij onze buurman) om het strandje voor dit seizoen weer op hoogte te brengen. Maar het kraantje had hij voor ons meegenomen.
Voor we het wisten was hij aan het 'grond verplaatsen' geslagen. Het ging zo voorspoedig, de extra grond die hij en ik dachten nodig te hebben om de 'PARKPLATZ' op hoogte te brengen, was niet nodig, dus bestelde hij meteen per mobieltje, bij de de plaatselijke zand- en grind handel 10 kuub gebroken puin. Een half uur later was het er.
Na twee en en half uur schuiven met grond en puin en nog geen 250 euri lichter, hebben wij een pracht plek voor ons HUUSKE.

*

GETVER....

*

Die van die ezel kent u, maar kent u de ezel?


?

V E E L V R A T E N

Dat slakken wel weg weten met de HOSTA weet elke tuinier. Maar je ziet die veelvraten zelden want ze komen 's-nachts.

De rupsen op de Salomonszegel vreten gewoon overdag.

!

WALNOTENAPERITIEF
(het had zo lekker moeten worden)


Klik op het recept en zie
hoe vaag hij is over hoeveelheden.

Een van de boeken waar we recepten uithalen is 'Alles over fruit' van Bob Flowerdew.

Een aantal jaren geleden stonden wij op een 'camping bij de boer' in Frankrijk. Hij maakte ook wijn en een heerlijk likeurtje van groene walnoten. De wijn was te koop, de likeur niet, maar we mochten wel proeven. Van dat godendrankje had hij maar een paar flessen.

In het boek van Bob vonden we een recept om het drankje zelf te maken, in 2003 begonnen we er aan. In de loop van vier jaar voegden we wijn, cognac en suiker bij. Vandaag de laatste handeling: de siroop uit de noten filteren en bij de drank schenken.

En proeven natuurlijk! Het drankje is mooi op kleur, 'hangt' lekker aan het glas, maar veel te bitter! Althans volgens L. Ik vind het veel te zuur. We zullen dus noodgrepen moeten toepassen. Zoet toevoegen. In de koelkast staat nog een restant vlierbloesemsiroop, die gaat er bij. Maar nog is de smaak niet goed. Wij zullen iets anders moeten bedenken om de zes liter drank drinkbaar te maken. En dat na vier jaar wachten!

Dat walnoot sterk kleurt wisten we wel, maar zo erg als hier te zien is?

*

SOLD......

*

De VOLVO is verkocht, zijn wij nu armer of rijker of slechts overtollige ballast

kwijt?


*

HELLUP......

*

10 jaar geleden, op de morgen van Koninginnedag 1997 - ik woonde nog alleen - zag ik, toen ik de kippen ging voeren, een auto in de tuin. En die auto was er niet best aan toe, aan de binnenkant van de voorruit zat bloed. Ik schrok me rot en vroeg me af wat ik nog meer zou vinden. De auto moet met een behoorlijke hoge snelheid de dijk afgevlogen zijn, er waren geen sporen in de dijk. Hij is tegen de hoek van de net nieuwe muur aangeknald en zo'n twee meter teruggeworpen. Het klokje in de auto stond stil om even over twee uur, het uur waarop de kroeg sluit. De bestuurder was dwars door onze tuin en die van de buurman weggevlucht, zagen wij later aan de sporen. Op de auto stonden de naam, het adres en telefoonnummer van een bedrijf. De bestuurder was de eigenaar, bleek later.

Gisteren om een uur of zeven hoorde L steeds een roep, maar dacht dat het kinderen waren. Toen ze mij er bij haalde, meende ik HELLUP te horen: help....help...hellup.........
Het klonk zeer dichtbij, wij zaten aan de betonnen tafel achter het huis, het geroep kwam uit de richting van de boomgaard. Ik liep langs het looppad de dijk op en zag een man op z'n rug klem in de V-vorm tussen onze schutting en de dijk! Zijn gezicht onder het bloed, een fiets halverwege de helling van de dijk.
L haalde een nat lapje om de man z'n gezicht wat toonbaarder te maken, de kwetsuren in zijn aangezicht vielen mee. We trokken hem overeind en met enige moeite kregen wij hem op een bankje. L ging koffie voor hem maken. Hij vertelde met enige moeite, dat hij 'nogal wat op had'. Dat was goed te ruiken. Hij vertelde ook dat hij met een tentje op 't Waike stond, een camping niet ver bij ons vandaan. Hij klaagde steeds over zijn rug en ribben (hetgeen niet raar is als je een dijk af dondert). We hebben hem en fiets in de auto geladen en hem naar z'n tent gebracht. Mede campinggasten hebben zich daar over hem ontfermd.
Wij hopen dat het hem goed gaat.

*

BALLAST = BEZIT = RIJKDOM

De auto rijdt als een vrachtwagen, hij gromt en bromt maar trekt lekker door. Het 'huuske' is de last die hij moet torsen. Als je een standplaats hebt gevonden voel je je rijk. Je bent al bevoorrecht als je elk moment kunt beslissen 'en route' te gaan. Gisteren was zo'n moment , de weersberichten waren goed, in Kessel en Roermond moesten wij iets halen. We reden naar Brüggen, net over de grens bij Roermond en vonden een zeer stil plekje op een camping in het bos. Klep open en tafel naar buiten. Het artisanale 'Pot'je Vlees' dat wij bij de Conserverie St Christophe in Noord Frankrijk kochten, een paar aardappelen/wortels en een glaasje wijn maakten het uitstapje kompleet. In de schemering kwamen een tig-tal konijntjes het veld op samen met een eekhoorntje. Op weg hier naar toe kwamen wij toevallig door Arcen alwaar wij de beroemde kasteeltuinen bezochten.
Ik moet zeggen, zeer de moeite waard.
Dit was ons vierde nachtje weg, ik hoop dat er nog vele volgen.

*

*

BEZIT = BALLAST

In mijn jeugdige onschuld dacht ik altijd dat bezit 'rijker' maakte, totdat ik bezit, bezat. Nu besef ik dat bezit 'ballast' kan worden. Ik heb het niet over torenhoge bankrekeningen, maar zaken die je in de loop van je leven verzameld hebt, (ze kunnen ooit van pas komen) en op een gegeven moment 'overbodig' blijken te zijn, maar vooral in de weg blijken te staan. Er zijn mensen die nooit opruimen (omdat ze geen afstand kunnen nemen) er zijn ook mensen die nooit op hoeven te ruimen, omdat ze niets (willen) bezitten. Ik ken er een paar. Zelf heb ik nooit weg kunnen gooien dus bezit vergaard.
Nu zit ik er mee.
Maar 'afstand nemen van' gaat steeds makkelijker. Soms kan ik iets verkopen of geef ik het weg.
Het erf wordt steeds leger.
Mijn hoofd ook.

HEERLIJK.

.

H O U S E M O V E R S

Zoek maar uit....

De boompjes op de voorgrond stonden in de weg.

Was lowered onto its piles this morning. Front door and verandah floor
go on this afternoon.

.

Gebr. Polymore.

.

.

-'als je toch een plekkie voor je bakkie (blog) moet vrij maken , ik heb nog wel een plekkie voor dat bootje hahahhah'-
Ik dacht dat hij een grapje maakte, maar vandaag kwam broeder VISVRIEND het bootje halen.
We maakten van twee trailers één bruikbare trailer zodat de POLYMORE veilig naar ALMERE vervoerd kon worden achter de auto van een Almeerse vriend.

Ik heb er alle vertrouwen in dat dat schitterende bootje eerdaags in volle glorie weer het ruime sop kan kiezen.

*