BP schrijft...

S N E E U W P R E T

In januari 1947 moet het ook behoorlijk gesneeuwd hebben gezien de vracht in mijn kruiwagen en de berg waar ik mij doorheen moet worstelen. Ik vermoedt dat de vlag als bekroning op mijn bouwwerk moest komen. De homp sneeuw was gespeend van elke vorm van figuratie, een sneeuwpop zal het niet geworden zijn.

Bijna veertig jaar later stond ik weer met sneeuw te spelen, maar nu op uitnodiging van Grindelwald, een wintersportplaats aan de voet van de Jungfrau. Als promotieactiviteit organiseert de gemeente samen met de middenstand jaarlijks een 'sneeuwsymposium'. Groepen sneeuwartiesten en/of beeldhouwers worden worden dan uitgenodigd om van een kubus (bijna 4mx4mx4m) een 'kunstwerk' te maken.

Koen Vernooij, Fré Ilgen en Berend Peter, Grindelwald 1985.

Wij, de Hollandse equipe waren zo bleek later de enige 'professioneel' werkende beeldenmakers.
De anderen waren lid van een sportclub of brandweerman. Wij waren ook de enigen die een volledig abstract beeld maakten. De Japanse groep brandweermannen maakten de ijshockyers links van ons en verder weet ik het echt niet meer.
Een aardige bijkomstigheid voor ons was dat de dooi (onbedoeld) de helft van ons werk deed. Wij groeven de kubus uit zodat er vier losse muren over bleven, de dooi trok ze om. Daardoor ontstond het beeld zoals op de foto staat. De naar binnen vallen vlakken die elkaar overeind houden.

De ijswerkvloer Grindelwald 1985, vanuit ons hotel gezien.