BP schrijft...

S C H O P S C H I J F

In 1952 woonden wij in het buitengebied van Rotterdam tussen landerijen en villa's. Met als naaste buurman ene Kees die een autosloperij runde. Wij bewoonden de benedenverdieping van een herenhuis, boven ons woonde een ouder echtpaar, ik meen dat die ook de eigenaar waren. Bij het huis hoorde een groot stuk grond waarop buurman en pa tuinierden. Aardappels, bladgroenten, wortelen en waarschijnlijk ook bonen. Het enige exotische dat ik mij herinner is de 'theekist' in de kelder waar prachtige witlof in groeide. Verder was er een boomgaard en mestte de bovenbuurman een varken vet. Daarvoor was er in de buurt van het varkenshok een stookplaats met een grote ketel waarin allerlei afval tot brei gekookt werd dat het varken dan verdund met water uit de trog slurpte.
Bij buurman Kees had pa een auto as op de kop getikt om een schopschijf te kunnen maken. Van wat balkjes en planken timmerde hij een frame in elkaar. Ik meen mij te herinneren dat hij de schijf van beton goot, maar hoe hij die centreerde is mij een raadsel.
De klei waar hij potjes mee draaide kwam uit de grond van zijn eigen tuin. Van het bakken van de potjes kan ik mij niets herinneren, maar dat zal hij vast gedaan hebben.
Het leuke is dat het kleine meisje dat met de rug naar de camera zit en de verrichtingen van pa nauwkeurig volgt, later het vak is ingegaan! Ze is nog steeds actief als keramiste en heeft een eigen galerie. Naast haar zit haar broertje Bennie. Het meisje in de stippeljurk zal een jeugdige Sista zijn en de kleine hobbezak is Ar. De indianentooi siert mijn hoofd. De dames in de zon herken ik niet.
Ik denk niet dat mijn vader ooit heeft geweten dat één van zijn jeugdige toeschouwers zijn lessen zo serieus heeft genomen.

Rotterdam 1952



(Een goede Nederlandstalige uitleg voor 'schopschijf' heb ik niet kunnen vinden, vandaar de link naar de Engelse Wiki).