Randpappa

Het overkwam mij rond mijn vijftigste, niet onverwacht werd ik weduwnaar, wel onverwacht (ik dacht een paar jaar alleen te zullen zijn) had ik een nieuwe relatie en gezegt dient te worden; veel hoefde ik er niet voor te doen. 'Het' kwam op ons beider pad. Mijn 'geluk' was niet alleen er was ook een dochter, hetgeen ik wist. Waar een moeder en een dochter is moet ook ergens een vader zijn. Maar daar hoorde ik nooit iets over. Het begrip ' Bom' moeder was allang uit mijn geheugen gewist omdat ik ze nooit was tegengekomen. Nu wel....en al snel besefte ik dat dat begrip de moeder geldt, maar dat de vader er veelal geen raad mee weet. Als vijftiger ineens een tiener op je dak te krijgen is niet niets, als tiener plots een ander dan je pappie aan de arm of in het bed van je moeder te zien ook niet.We hadden de nodige schermutselingen en ineens was ik van randdebiel tot randpappie gepromoveerd, een benaming die we er nog steeds inhouden en waar ik trots op ben.
Winkelen is niet mijn hobby, gisteren was het IKEA dag. Ik heb er mij bij neergelegd. Op het verlanglijstje stonden een bank, een eettafel en keukenkastjes.
Volgens de info op internet was niet alles op één lokatie verkrijgbaar, maar moesten we via Sliedrecht en Barendrecht naar Amsterdam. De eerste stop was Sliedrecht, daar hadden ze bijna alles. De bank op het dak, de rest in de auto en hup naar Amsterdam.
Toen herontdekte ik weer waarom ik IKEA niet mag; ze doen alsof alles door elke randdebiel in elkaar gezet kan worden maar al bij de tafel bleken de afstanden van de gaatjes niet te kloppen, dat had ik eerder meegemaakt. Uiteindelijk komt alles goed en zijn we allemaal tevreden en roepen weer tegen beter weten in: 'dit was de laatste keer.'We zien wel, ik hou zielsveel van moe met haar randdochter en hoop daar nog vele jaren aan toe te mogen voegen.