Eén van de eerste, vanuit een pit opgekweekte Loquat's heeft het ver geschopt. Het was en is mijn trots, een waardige vervanger van de oude peer die hier in 2005 nog als dood hout stond. Een krachtige boom met prachtige bladeren. Voordat de najaarsstormen toe konden slaan haalde ik er de nodige lange takken af, omdat er in het vorig seizoen door wind de nodige schade was toegebracht.
Maar de afgelopen winter deed een oude beul opstaan, de beul met de lage temperaturen. We waren het niet meer gewend en mijn Loquat zeker niet! Hij staat er nu heel triest bij, er valt steeds meer (groen/bruin) blad af, ik (wij) hopen dat het niet de genadeklap is geweest, maar dat er over een maandje weer nieuw leven is te zien.
Als er weer zo'n vorstperiode aan lijkt te komen zal ik proberen vanuit de overstekende dakrand een beschermende tent te bouwen, want vaak is een klein beetje hulp genoeg.
Aan de andere kant vind ik eigenlijk dat als een plant of boom het in ons klimaat niet redt, hij hier niet thuishoort.Dus ben ik eigenlijk tegen mijn eigen gevoel in bezig....
Maar het is zo leuk om uit een pitje een boom te zien groeien.
En staat er nu een insectenkast naast?
BeantwoordenVerwijderenDe olijfwilgen stonden er na de vorst wel armoedig bij, maar -- dacht ik -- zulke sterke struiken halen het wel. Nu we een paar weken verder zijn valt er steeds meer blad af en ga ik twijfelen aan de overlevingskans.
BeantwoordenVerwijderenEn dan de rozen; als alle takken zwart zijn valt er niet veel meer te snoeien.
Een tuin blijft altijd spannend.
STILLE SILLE...
BeantwoordenVerwijderenEn ik maar denken dat een wildvreemde op mijn Loguat reageerde!