PURPERHART en nog iets GEELS

Door het Purperhart ben ik bijna heen, voor zitting en rug had ik zelfs de goede maat niet meer. Gelukkig had ik nog wel iets anders, iets geels, maar ik heb geen idee wat het is. Ik had er eerder al plankjes van gezaagd. Het is niet zo fel van kleur als de Mahonia maar prachtig in combinatie met het purper. Op de bovenste foto een proefopstelling en verlijming van het onderstel. Het wit is van de houtlijm (het overtollige haal ik met een kwast water af) en is er makkelijk af te schuren.
Ook deze heb ik in de impregneerolie gezet waardoor de kleur beter behouden blijft, Het intense zal op den duur misschien wat teruglopen, maar grijs worden doet het denk ik niet. Wel als je er niets aan doet en het aan de buitenlucht blootstelt.

P U R P E R H A R T
KINDERSTOELTJE

Op 22 oktober liet ik een filmpje zien waarop ik bezig was met het draaien van rondhout uit Purperhart. Ik had daar toen nog geen bestemming voor. Veel van dat prachtige hout had ik niet dus moest het iets kleins worden. Het is overigens 'resthout' met spijkergaten van balken onder pallets dat ik als 'kachelhout' bij de hardhouthandel in ons dorp haal. Het ziet er grijs en ruw uit, maar als je de zaag er in zet merk je dat het iets bijzonders is. Naarmate het meer aan het licht wordt blootgesteld wordt de kleur intenser.

Ik besloot er een kinderstoeltje van te maken met beperkte afmetingen en iets beter in elkaar gezet dan mijn 'tuinmeubeltjes'. De cylindrische vorm wilde ik zichtbaar behouden, maar hoe los je dat constructief op? Het is van oudsher gebruikelijk bij tafels en stoelen met gedraaide poten een deel van het oorspronkelijke vierkante hout te laten staan en constructief te gebruiken, vlak op vlak. Maar ik had geen vierkant dus vlak stuk meer en moest rond aan vlak monteren. Als je rond dan in een hoek opsluit valt er wat te maskeren, dat heb ik dus gedaan! Deze keer ben ik niet gaan schroeven, maar boren en verlijmen met duvels van 6 m/m.

Deze proefopstelling ziet er netjes uit, de plankjes van de zitting liggen er nog los op. Maar als je gaten gaat boren, er een paar druppels lijm in laat zakken en de duvels er in slaat heb je kasten vol lijmklemmen nodig om de boel op z'n plaats te houden, ergo te voorkomen dat de lijm er aan alle kanten uitdruipt! Leuk vak, meubeltjes maken, maar ik moet nog veel leren. Het stoeltje is nu klaar en in de olie gezet, wij vinden het er prachtig uitzien. Om een idee van de maat te geven: de korte voorpootjes zijn 20 cm lang.

Wat mag zoiets kosten en hoe raak je het kwijt?
Suggesties zijn welkom.

W I K I P E D I A PERIKELEN

Ik ben al een dag of tien bezig met het samenstellen van twee pagina's voor de Nederlandse Wikipedia en dat is minder eenvoudig dan het lijkt. Dat is maar goed ook, want ondanks de vrijwillige controleurs kom je toch nog veel fouten tegen.
Ik ben bezig met een pagina over Marion en over de B.O.E., omdat ik beiden mis in de online encyclopedie.
Ik denk dat ik de tekst redelijk op orde heb, maar voor aanvullingen en/of correcties sta ik open.
Illustraties toevoegen is een verhaal apart. Voor de B.O.E. heb ik een logo, ooit door Onno gemaakt, maar daarvoor kan ik geen licentie verstrekken.

Bij het stuk over Marion zou ik graag de nooit eerder gepubliceerde foto plaatsen van haar bij de schaaktafel plus stukken die ze ook ooit ontwierp.

Het zou leuk zijn commentaar/ aanvullingen op de tekst te krijgen en steun om de plaatjes te kunnen toevoegen.
Wie kan mij vertellen hoe ik dat kan doen?


Wie heeft er meer met het WIKI bijltje gehakt?

S A M E N K L O N T E N

Om griep te voorkomen zo stelt de minister, kunnen we beter samenscholingen vermijden. Om een griepprik te krijgen worden we opgeroepen tot samenklonten.

Elk jaargetijde heeft zijn mooie en minder mooie kanten, kleuren en geuren Nieuw leven en afsterven volgen elkaar op. De zomer waar we met z'n allen vaak naar uitzien is eigenlijk maar een verlepte, dorre en veel te warme periode, alleen maar goed voor het rijpen van vruchten. In het voorjaar bloeien we met z'n allen op en genieten van het nieuwe leven. In het najaar vindt de grote opruiming plaats. Bomen raken hun blad en dode hout kwijt tijdens een storm of worden zelfs omvergeblazen. Bij de beesten komen alleen de sterksten door de winter.
Volgens sommigen is de mens het meest intelligente dier dat op aarde rondloopt, anderen beweren dat we slechts bezig zijn met kunstgrepen onze eigen soort in stand te houden.
Ik geloof niet in een God, maar ik geloof wel in 'De Grote Schoonmaak". Zo nu en dan moet de bezem erdoor omdat wij nu eenmaal niet zoals de Lemmingen uit onszelf de zee in lopen. Wij mensen behoren zo nu en dan ziek te worden en als we daaraan doodgaan is dat pech voor de familie, maar schept dat ruimte voor overlevers.

Al die preventieve zorg (bemoeizucht/het geven van vals gevoel van veiligheid) opgelegd door overheden die het zelf eigenlijk ook niet weten, maakt mij opstandiger dan ooit.
Onze westerse democratie (te vergaande regelgeving) is zover doorgeschoten, dat de dames en heren alleen maar bezig zijn zichzelf te vrijwaren van eventuele aansprakelijkheid die hen opgelegd zou kunnen worden. Met zorg voor de gezondheid van de burger heeft het weinig tot niets te maken.
Ik wil geen prik, heb er ook nooit een eerder gehaald en zal er in de toekomst ook geen 'laten zetten'. Als ik doodga aan welke griep of andere ziekte dan ook, zal dat zijn omdat ik in de herfst van mijn leven ben en niet voldoende weerstand meer heb om de winter door te komen.

En daar heb ik vrede mee.

H I E L M E R K

Bij het werken in de tuin ben ik al menig pijpenkopje tegengekomen, maar meestal zijn die behoorlijk beschadigd en hebben zeker geen groot stuk steel zoals deze. Ik trapte er bijna op. Hij lag tussen allerlei schelpen op een strandje langs de Waal tegenover Gorinchem. Op dat stukje strand vinden we vaak potscherven en andere leuke dingen, maar dit is het eerste pijpenkopje! Er moeten al veel mensen bijna bovenop gestaan hebben want het is een geliefd wandelgebied.
Als ik op de gegevens van deze site af ga, zal het een pijpje uit de 17e eeuw zijn, maar preciezer kan ik niet zijn omdat ik het hielmerk nergens tegenkom!
Leuk trouwens om een beetje op die bodemvondsten pagina's rond te dwalen, ooit geweten dat de 'kop' van een pijp 'ketel' genoemd wordt of van een hielmerk gehoord?
Als er iemand is die dit merk kent, hoor ik dat graag.

S U P E R M A R K T

Soms vind ik boodschappen doen leuk, maar het heeft heel wat overredingskracht gekost om mij zover te krijgen. Sommige 'supermarkten' zijn een genot om doorheen te banjeren en dan heb ik het niet over de elkaar opvretende grote jongens waar de A merken de B merken moeten verslaan of net andersom. Ik heb het over de Thai, de Chinees, Surinamer, Pool, Rus of de Turk, waar je over de koopwaar struikelt en waren tegenkomt die je elders niet ziet, maar waar ook de prijzen meestal schappelijk zijn. In deze winkels geen grote schermen met reclame die je probeert over te halen spullen aan te schaffen die je helemaal niet nodig hebt, geen klanten bindende spaarzegels of bonuskaart. Geen fancy interieur met personeel in uniform, maar een simpele ruimte ingericht met gebruikte stellingen en de eigenaar achter de kassa. Bij de Turk kochten wij gisteren o.a. een hele kip van fors formaat, een flinke kipfilé, acht worstjes en behoorlijk wat geitenvlees (waar anders koop je dat nog tegenwoordig?) en dat alles voor slechts € 14,32 Buiten lagen in een kist witte kolen van een maat zoals ik ze nog nooit zag, ze hadden zeker een doorsnede van 40 cm! De Loquat die zo fantastisch groeit tegen de gevel van mijn werkplaats komt uit een pit van vruchten die we ook hier kochten.

MEER DAN TRANEN ALLEEN

Vandaag vond ik een uitnodiging in de brievenbus, een uitnodiging voor een tentoonstelling op een plek waarvan ik nooit had gedacht er ooit nog terug te komen. Een uitnodiging voor een presentatie van het werk van vader en dochter in zijn voormalige atelier en haar huidige woning. Een plek waar mijn 'kunstenaarsschap' ooit begon. Een plek ook van afscheid, afscheid van een tante, nichtjes en mijn jeugdjaren. Een plek ook waar ik nog een aantal malen aan voorbij ben gereden maar die ik nooit meer heb durven te betreden.
Het drukwerk maakte al veel bij mij los, maar toen ik mijn ome wilde mailen om te zeggen dat we zullen komen brak bij mij het vlies.

M-GRIEP & Q-KOORTS

Vogelgriep, varkenspest, Q-koorts en Mexicaanse griep, de ene pandemie na de andere. Althans volgens sommige 'deskundigen' en gretig overgenomen door de pers. Volgens het stukje uit het BD hierboven is het H1N1-virus gevaarlijker dan andere griepsoorten, maar als je verder leest blijkt dat te slaan op het feit dat er relatief meer gezonde mensen aan deze mutatie doodgaan. Zesduizend mensen zijn er tot nu toe aan overleden, op een wereldbevolking van bijna 7 miljard. Waar hebben we het in godesnaam over?
De uitspraken van microbioloog Miquel Ekkelenkamp in dit stuk komen mij geloofwaardig over, dat in tegenstelling met onze 'Rijksdeskundige' de heer Roel Coutinho, een man die ik tot voor kort hoog achtte, maar voor mij totaal door de mand is gevallen. Niet dat ik het met alle uitspraken in het gelinkte artikel eens ben, maar waar is die man mee bezig?

Zakkenvullers; ik haat het woord, maar ik begin er in te geloven.

En dan die Klink, een man met voor zover ik begrijp geen enkele medische kennis, laat staan dat hij iets van geiten weet. Hij laat zich door deskundigen 'influisteren' en braakt braaf uit wat zij hem voorkauwen. Een eigen mening heb ik van hem nog niet gehoord.
Het wordt tijd dat in het zeer rijke Nederland het roer volledig omgaat en dan heb ik het niet over wat die blonde meneer uit het zuiden van het land beoogt, maar over het humane belang stellen boven het commerciële.

Dus geen ziekteverwekkende grootschalige agrarische-/ veebedrijven meer belonen met premies en subsidies, maar terug naar de basis van het gezonde gemengde bedrijf. Dat moet kunnen want er is een wereldwijde overproductie waar de politici mee schaken, maar de pion over het hoofd zien.

ONZORGVULDIG
ZORGVLIED

Het was toch echt 12 januari 1995, zo ontstaat geschiedsvervalsing!

*

Joshua Bell

(Ik had nog nooit van deze man gehoord, ben zelfs een beetje allergisch voor popiejopie klassieke musici, maar het experiment vind ik zeer veelzeggend. Wij kregen de tekst uit NZ.)

Washington, DC Metro Station on a cold January morning in 2007. The man with a violin played six Bach pieces for about 45 minutes. During that time approx. 2 thousand people went through the station, most of them on their way to work. After 3 minutes a middle aged man noticed there was a musician playing. He slowed his pace and stopped for a few seconds and then hurried to meet his schedule.

4 minutes later:
The violinist received his first dollar: a woman threw the money in the hat and, without stopping, continued to walk...

6 minutes:
A young man leaned against the wall to listen to him, then looked at his watch and started to walk again...

10 minutes:
A 3-year old boy stopped but his mother tugged him along hurriedly. The kid stopped to look at the violinist again, but the mother pushed hard and the child continued to walk, turning his head all the time. This action was repeated by several other children. Every parent, without exception, forced their children to move on quickly.
45 minutes:
The musician played continuously. Only 6 people stopped and listened for a short while. About 20 gave money but continued to walk at their normal pace. The man collected a total of $32.

1 hour:
He finished playing and silence took over. No one noticed. No one applauded, nor was there any recognition.


No one knew this, but the violinist was Joshua Bell, one of the greatest musicians in the world. He played one of the most intricate pieces ever written, with a violin worth $3.5 million dollars. Two days before Joshua Bell sold out a theater in Boston where the seats averaged $100.

This is a true story. Joshua Bell playing incognito in the metro station was organized by the Washington Post as part of a social experiment about perception, taste and people's priorities. The questions raised: in a common place environment at an inappropriate hour, do we perceive beauty? Do we stop to appreciate it? Do we recognize talent in an unexpected context?

One possible conclusion reached from this experiment could be this: If we do not have a moment to stop and listen to one of the best musicians in the world, playing some of the finest music ever written, with one of the most beautiful instruments ever made ... How many other things are we missing?