Op 20 februari kreeg ik een mailtje met de volgende tekst:
Beste Berend,
Je zult je misschien afvragen wie jou een mailtje stuurt. Wel, je oude collega van de fa. Michels, Hans Mulder.
Vandaag was ik iets aan het zoeken op internet en kwam daarbij jouw verslag tegen over Decora,. Een leuk en mooi verslag van hoe het toen toe ging.
Dan volgt er een heel verhaal met uitleg en herinneringen, maar die kan hij beter zelf vertellen.
Op 9 maart kwam de volgende verrassing:
Beste Berend,
Het is al weer een hele tijd geleden dat ik om de zoveel tijd de naam Marcuse en het woord 'glaswol' op internet invoerde. Helaas steeds zonder resultaat. Ik gaf de moed echter niet op en tot mijn grote verrassing ontdekte ik een paar maanden geleden op internet (in de Centrale Bibliotheek van Amsterdam) jouw blog!
Het was een feest der herkenning want ik werkte óók bij de firma Marcuse en óók zelfs een tijdje bij de firma Decora! Ik weet jou zelfs nog heel goed te herinneren ...en dat iemand me toefluisterde dat je beeldhouwer was!... Lach niet, dat laatste gegeven maakte dat je nóg meer indruk op me maakte!... ;-)
De periode bij Marcuse ben ik, net zoals jij, nooit vergeten. Het was, althans voor mij, elke dag een verrassing wat voor moois we weer zouden gaan maken.
Op 11 maart heb ik de driehoek rond gemaakt, Emily, Hans en ik hebben in dezelfde periode bij de beide bedrijven gewerkt, de één wat langer dan de ander. We blijken veel gemeen te hebben, maar zijn ook zo onze eigen weg gegaan. Onze herinneringen gaan nu in drievoud rond en zoals altijd maakt het één het andere los.
Ik had ooit gehoord dat de 'baas' van MARCUSE niet meer leefde, maar Emily heeft hem opgespoord en het eerste schriftelijke contact is er geweest.
Over de firma MICHELS / DECORA is niet veel te vinden, maar Hans heeft een fantastisch geheugen. Ik heb hem aangemoedigd een eigen blog te beginnen en daar is hij vandaag mee gestart.
BeantwoordenVerwijderenB.P.; Dat heb je prachtig samengevat! En heel erg leuk dat je er die bijzonder leuke foto boven hebt geplaatst!
Ik hoop dat je in de toekomst ook eens een foto van m'n, inmiddels bejaarde, glaswol-engel wilt plaatsen! (Misschien leuk tegen de kerst).
Het is heerlijk te weten dat we voorlopig nog niet uitgepraat zijn!
Emily
Hier komt nog iemand een duit in het zakje doen en wel van de Marcuse tak.
BeantwoordenVerwijderenIk zal het kort samen vatten: van mijn vriendin Thine hoorde ik dat Jaap Hoogstraten, in het verleden onze baas bij de firma Marcuse,een brief of kaart had ontvangen in het Rosa Spierhuis waarin de naaam Berend Peter/s voorkwam en de naam van nog iemand,ene Emily.
Thine en Jaap Hoogstraten hebben altijd een soort van contact gehouden met kaarten en soms telefoontjes. Hij is nu 85 jaar en niet meer zo pittig. De laatste keer dat zij hem belde, vertelde hij over de kaart c.q brief die hij had ontvangen en gaf aan dat hij zich de personen helemaal niet kon herinneren.
Thine en ik zijn vriendinnen sinds we collega´s waren bij de firma Marcuse. Zij heeft daar het langst gewerkt van iedereen tot het bedrijf werd opgeheven.
Ook zij wist de namen niet thuis te brengen, maar bij de naam Berend begon mij een zwak lichtje te branden en zag ik een gezicht voor me.
Ik kon me herinneren dat jij iets deed met kunst, of wilde doen. Waarschijlijk onthouden omdat ik het IVKNO deed in de avonduren van l960-1965.
Je had het over nog een andere meid die het IVKNO deed maar die was er volgens mij niet. Maar het geheugen is over zo´n lange periode ook niet alles.
Nieuwsgierig als ik ben, ben ik gaan googelen en kwam op je blog-webside terecht en er werd van alles geopenbaard als het ware.Dus.
Ook ik moet zeggen dat de naam Emily mij niets zegt, maar Thine, die daar het langst gewerkt heeft van iedereen en ik hebben wel gezamenlijke herinneringen aan veel namen en personen, maar ook soms blanco herinneringen.
Ik zou hier nog veel herinneringen aan de tijd bij de firma Marcuse kunnen ophalen maar daar is een reactie hier niet genoeg voor.
Het loopt toch al uit de hand.
Ik zeg altijd toeval bestaat niet.
En by the way Berend , ik woon dichtbij je beeld Verzonken Stad.
Er is geen skatebaan meer, maar nu een basketbal-trapveldje.
Vriendelijke groet van Thine en Ietske. Marcuse Diehards.
Wat leuk Ietske ( volgens mij ben jij degene die ik bedoelde, de andere meid op de IVKNO) (had jij niet een paardenstaart?) sorry, maar Thine zegt mij niets!
BeantwoordenVerwijderenHoe dan ook het bij Jaap werken, mooie dingen maken met vreselijk materiaal, heeft wel z'n sporen achter gelaten. Jammer dat Jaap geen namen meer weet, maar hij zal dan ook wel vele gezichten hebben zien passeren. We kunnen proberen zijn geheugen op te frissen. Ik zal er uitgezien hebben als te zien is op mijn site Timbertreats zie:
http://www.berendpeter.nl/ateliertje.html
Je kunt me ook een mailtje sturen, adres staat boven aan Blogger.
Ietske, wat ontzettend leuk dat je reageerde! Je naam weet ik me nog goed te herinneren! Kan het kloppen dat je 'flink van stuk' was/bent en blond, wat krullend haar had? (En meestal een wit jasschort aan had?).
BeantwoordenVerwijderenWat goed dat Jaap over mijn post vertelde, zo kunnen we gezamenlijk een duik in het verleden nemen!
Ik hoop dat je Berend Peter een mailtje stuurt. Ik wil hem namelijk binnenkort een mail, met nog wat herinneringen aan de firma Marcuse, sturen. Als jullie het leuk vinden om ze ook te lezen dan richt ik deze mail ook aan jullie.
Hartelijke groeten, ook aan Thine!
Emily
Geweldig dit...daar is internet en bloggen nu precies voor bedoeld!
BeantwoordenVerwijderenMarion Herbst en thine Lammens zaten bij elkaar in de klas op de lagere school (Elizabeth Wolff School)op de Prinsengracht .Marion woonde in die tijd op de Tugelaweg, wij gingen met elkaar om en aten tussen de middag soms bijelkaar. V.G Thine .
BeantwoordenVerwijderen@ Thine,
BeantwoordenVerwijderenZo zie je maar weer hoe klein de cirkeltjes kunnen zijn, Marion heeft mij wel verteld over die school periode, maar meer over de HBS. Stond ook dichterbij natuurlijk.
De Tugelaweg was vooral voor haar moeder geen prettige tijd heb ik begrepen.