W E E R....T H U I S

........van even weggeweest.

Bijna vijf dagen in mijn uppie even weg, zonder een echt doel op pad met het huuske. Kris kras door Friesland, Groningen, Drenthe en de rest van Oost Nederland plus een stukje Duitsland om lekker brood mee naar huis te kunnen nemen. Het weer zat niet echt mee maar dat kon de pret niet drukken. Zelfs de achterklep kon zo nu en dan open, want koud was het niet. Ik heb deze keer ook min of meer lekker gekookt, o.a. in de uit Nieuw Zeeland meegenomen elektrische braadpan. Op zo'n reisje neem ik mij altijd voor eens lekker uit te slapen, maar dat valt niet mee! Mijn ingebouwde wekker valt niet uit te zetten, de knop in mijn hersens zit vast. Om zeven uur word ik wakker, soms lukt het daarna nog een uurtje te sudderen, maar dan is het echt voorbij. In Friesland stond ik bij mijn broer gewoon op de openbare weg, dat hebben we wel meer gedaan maar het blijft een vreemd gevoel.




De grootste en best verzorgde camperplek was in Doezum (Gr.) bij een particulier, daar betaalde ik 6.50 incl. elektra en douche. Toen ik eraan kwam stond er één klein campertje. Rond een uur of zeven arriveerde er nog een Italiaans gezin in korte broek, hun camper was van het grote formaat dat je veel ziet rijden. Zij waren al voor half acht de volgende morgen weg.


De laatste plek waar ik met nog vier andere campers (gratis) stond was op een grote parkeerplaats bij sportvelden en langs een weg. Ik dacht dus door verkeerslawaai gewekt te worden, maar dat viel gelukkig mee. Al met al een heerlijk tochtje, voor herhaling vatbaar.

>>>>>.<<<<<

EVEN WEG....

Vorig weekeinde wilden Lindsey en Vellah even lekker weg, naar Roubaix en een camping in België. Roubaix en uiteindelijk ook de camping hebben ze gehaald, maar wel met een lekkende remleiding! Lindsey ontdekte het euvel gelukkig tijdens het wachten bij een stoplicht en niet tijdens een noodstop! In plaats van zondag lekker rond te toeren moesten ze op de camping verpozen en maandag rondhangen op het erf van een 'garage' waar het euvel verholpen zou worden. Dat ging niet zoals het moet, een klusje van een uur werd er een van bijna een volle dag. De verschillende slangen die de monteur (de zoon des huizes) ging ophalen bleken niet de goede, uiteindelijk monteerde hij een te korte slang als noodoplossing (hij zou de zaak 'dépanneren', vertelde die). Op de foto de oude lekkende (pijl) en te korte nieuwe slang. De blonde nerd (hij moest achter de pc weggesleurd worden) met oliehanden drukte L. op het hart direct bij aankomst thuis alle slangen te laten vervangen omdat hij de oude maar ook zijn vervanging niet vertrouwde.

Ook de achterwielen heeft hij eraf gehaald om ook daar de (trommel)remmen te kunnen bekijken, die bleken in orde. Voor die halve dag werk (en vier uur wachten op de slagen) plus onderdelen vroeg hij het belachelijk lage bedrag van 84 euro!

Dinsdag liet ik mijn eigen garage zien wat er aan de hand was. Als je op de rempedaal drukte kon je onder de auto de druppels olie er gewoon naar beneden zien stromen! Niet meer mee rijden was hun conclusie, we bestellen meteen de goede slangen en zetten die eronder. Pas vandaag, zaterdag, heb ik de auto terug; hen was er ook tot twee maal toe verkeerd materiaal gestuurd. De auto remt weer, hoewel ik niet helemaal tevreden ben, maar het kan. Vanmiddag hebben we het HUUSKE er weer opgezet omdat ook ik er eens in mijn uppie op uit wil.

Bij het nachecken ontdekte ik dat de vuilwatertank behoorlijk lekt, niet onoverkomelijk maar wel vervelend. Voor 'mijn' weekeindje heb ik de tank even 'buiten spel' gezet, een bypass aangelegd zogezegd, maar voor onze maandtrip in september moet het opgelost zijn.

En ben er dus even niet.



###################################################################

Tettigonia viridissima

We zien ze niet zo vaak in de tuin, niet omdat ze er niet zijn, maar omdat ze door hun kleur niet goed zichtbaar zijn tussen al het andere groen. Dit exemplaar zat tussen de gladiolen en was zo'n 7cm groot. Aan het achterlijf zat een vreemde uitstulping, onduidelijk was of het een beschadiging of ei afzetting betrof. Een kans om het echt goed te bekijken kreeg ik niet, als ik te dichtbij kwam kroop het beestje naar de achterkant van het blad en op het laatst vloog het weg. Maar als het spermatofoor betreft moet het een mannetje zijn volgens deze site. Een vrouwtje heb ik niet gezien.

()()()()()()

SCHOONMAKEN en STOPPEN

Vijfenzestig is hij nu, van stoppen met werken wil hij nog niet weten, maar hij doet het wel rustig aan: 'je ziet wel hoe laat ik er morgen ben,' zei hij toen hij vandaag om vijf uur naar huis ging.
Twaalf jaar geleden maakte Frans dit dak, in z'n ééntje, van hulp wilde hij niet weten. Vorig najaar zou hij komen om het dak te schonen, maar het weer was spelbreker. Nou steekt het niet op een jaartje, vanmorgen stond hij opeens voor de deur, of hij kon beginnen was de vraag. Ik ken Frans al minstens vijfentwintig jaar, vanaf het moment dat hij de oude rietkap van ons huis kwam 'stoppen', dat oude, dunne 'gestopte' dak heeft er nog tot 1995 op gelegen, toen mocht hij het nieuwe maken en een jaar later het dak van mijn atelier. Beide daken zijn nu aan een schoonmaakbeurt toe en moeten waar nodig 'gestopt'. Stoppen is een beetje als het stoppen van een sok, daar waar het materiaal dun is geworden voeg je wat nieuw materiaal toe, waardoor de sok of het dak weer de goede dikte krijgt. Maar de laatste jaren kom ik vreemde zaken tegen zegt Frans, riet met een schimmel, riet dat wegrot, niet door het vocht maar door een schimmel. Ook op dit stuk dak waar hij vandaag begonnen is kwam hij twee van die plekken tegen; één onder het dakraam waar hij op de foto aan bezig is en later nog een stuk in de kilgoot. Nou barst zo'n rietkap onder bepaalde weersomstandigheden van de paddestoeltjes, vooral aan de natte noordkant, maar die heb ik nooit gezien op dit stuk op het zuiden. De oorzaak moet elders liggen.
Zolang Frans niet stopt met werken 'stopt' hij nog daken, want stilzitten kan hij niet.

***

S C H O E I S E L

Ik heb slechts enkele 'goede' schoenen waarvan dit rode paar het mooiste is en het lekkerst loopt. Ze zijn ontworpen door Jan Jansen en gekocht in Heusden waar zijn zuster een winkeltje heeft. Het was een kado van Lindsey waar ik erg zuinig op ben, vandaar de spanners.
Als dagelijks schoeisel gebruik ik klompen, niet de echte houten Hollandse klomp, maar zo een met een houten zool en leren bovenwerk. Daar draag ik altijd dikke sokken in anders 'zitten' ze niet lekker. Ik doe er een jaar mee. Het fijne van die dingen is dat ik ze bij binnenkomst in huis makkelijk uit kan schoppen. Binnen draag ik espadrilles of Reisemarokkaner. (Manufactum)
Bij echt warm weer trek ik een korte broek aan en kies ik voor teenslippers. Dat loopt lekker en luchtig. Het maaien en ander tuinwerk kan mij echter behoorlijk vuil maken, zeker als het zoals gisteren ook nog nat weer is. Mijn benen en tenen geven aan het eind van de dag dan ook af!

.............................................................................................


()

Dertig jaar geleden vertelden onze buren Bertha en Bertus ons dat als het 's nachts onweerde, wij ons aan moesten kleden en met de lichten aan gaan 'opzitten' tot het onweer voorbij was. Ik heb mij inderdaad wel eens aangekleed, maar ben nooit gaan 'opzitten'. Wij hadden in die jaren een nogal hoge TV antennemast naast het huis staan en ik was bang dat de bliksem via die mast de weg naar ons huis in kon vinden. Ook overlopende goten hebben mij 's nachts wel eens naar buiten gelokt en niet te vergeten de angstaanjagende geluiden die hoge bomen in zulks HONDEWEER kunnen maken. Ik ben ook wel eens tijdens noodweer in de bedstee gaan liggen die wij toen nog hadden. Afgelopen weekeinde was het weer eens raak. Onweer gaat ons voorbij of blijft 'tussen de rivieren hangen'. Het bleef hangen en maakte ons om een uur of drie wakker. We hoorden dat het dichterbij kwam en besloten de stekkers er uit te trekken. Naar buiten ben ik niet gegaan. Nog geen kilometer van ons vandaan is de bliksem ingeslagen in een boerderij die wij wel kennen. Het huis valt op door de ruim twintig identieke rieten mandjes met allemaal dezelfde plantjes van het seizoen. Op onderstaande foto zijn ze goed te zien. De bewoners hebben gedaan wat ons dertig jaar geleden door Bertha en Bertus is geleerd, ze zijn gaan 'opzitten' en hebben daarmee hun huis gered!

Warm, zwoel, drukkend en nat, typisch hondsdagenweer volgens de deskundigen. Niets nieuws, komt elk jaar voor. Laat het over je heen komen en geniet ervan.

<***>

Een paar maanden terug was deze drank veel te zuur, er stond een kleine veertig liter verdeeld over twee mandflessen van 25 liter op bottelen te wachten. Ik hevelde het per fles over in een schone emmer, spoelde de fles en deed er een kilo suiker in. Het Kweevocht deed ik er in kleine porties weer bij om zo de suiker op te lossen.
Vandaag hebben wij het geproefd en besloten het nu toch wel iets te zoete mengsel te bottelen.
Tweeenvijftig flessen met KWEEWIJN zijn het geworden, te veel voor de kelder dus liggen ze nu inde garage.

(*****)

SESAM OPEN U.....

Je leest er over en verbaast je, je krijgt waarschuwingen en denkt 'hoe geraffineerd, ik hoop niet dat ik daar ooit intrap'. De valse mailtjes.

Ik kreeg vandaag zo'n mailtje met als aanhef 'Lieve klant van de Postbank' en vervolgens een tekst waar de muizen geen brood van lusten. Hoe is het mogelijk dat er mensen zijn die hier serieus op in gaan, denk ik dan.

Krommer Nederlands dan in deze brief ben ik zelden tegengekomen. De 'schakel' die je dient aan te klikken bevat het woordje dat in de titel van dit blog staat. Sesamopenu.....wie trapt daar nou in?

(**)

Een potje Pesto van 180 gram kost bij AH € 2.10. Volgens het etiket is het gemaakt van basilicum, melkzuur(!), cashewnoten(!), aardappel(!), knoflookpoeder(!), pijnboompitten, zeezout, Pecorino, Grano Padano en zonnebloemolie(!). Je kunt het ook zelf maken zoals L. het al jaren doet. Het meest gangbare recept is voor een groene pesto gemaakt met basilicum, knoflooktenen, pijnboompitten, Pecorino- en Parmasaansekaas, olijfolie en zeezout. De meest smaakvolle pesto maak je met de vijzel. In stukken gesneden knoflooktenen wrijf je in de vijzel met behulp van wat zeezout tot een smeuïg papje, dan doe je er de pijnboompitten en basilicum bij en maal je tot alles een yoghurtdikke pasta. De kazen rasp je fijn en meng je samen met de olijfolie en het mengsel uit de vijzel tot een heerlijke pesto.

Bij het maken van grotere hoeveelheden is dat niet te doen, d.w.z. knoflook,zout en pitten gaan nog met de vijzel,maar de berg basilicumblad (in dit geval meer dan 1400 gram) en de kaas (2300 gram) maken we klein met de keukenmachine. Daarna gaat het samenvoegen en roeren weer met de hand. Het resultaat is een pesto waarin de knoflook en de kaas, maar ook de pitten en basilicum nog terug te vinden zijn.

De afgelopen jaren maakte L. de pesto voor ons eigen genot (en dat van Vellah). Vorig jaar hadden we zoveel (zelf gezaaide) basilicumplantjes dat er echt teveel pesto was om zelf te consumeren. Via V. hebben we extra potten aan haar vrienden verkocht. Dit jaar hadden wij zoveel meer bruikbare basilicum dat L. besloot het voor één keer groter aan te pakken. Ze verzocht V. aan haar vrienden te vragen of ze in moeders pesto interesse hadden en .....de vraag was groter dan het aanbod! Met wat extra plukwerk, extra bijbehorende ingrediënten en hervullen van de potten kunnen we iedereen bijna leveren wat gevraagd werd. Om herhaling te voorkomen zaai ik volgend jaar geen basilicum!

Het recept dat L. gebruikt komt uit de Time-Life serie 'THE GOOD COOK Sauces'. Met deze keer vierentwintig maal de genoemde hoeveelheden.

Om het helemaal af te maken moet er natuurlijk een etiketje op de pot, een werkje dat ik met veel plezier doe. Deze keer ben ik niet echt tevreden, het heeft niet de goede maat en vorm en is veel te flets geprint. Misschien dat ik voordat de potten de deur uitgaan iets beters kan maken.

*****

'BOEM BOEM'

Regelmatig komen er 'BOEM BOEM' auto's op de dijk voorbij. Dat zijn auto's die je al van drie dorpen terug hoort aankomen, niet omdat de motor zoveel herrie maakt maar omdat de eigenaar meer geld uitgeeft aan audioinstallaties dan het onderhoud van de auto.
BOEM, BOEM, BOEM dreunt het dan, meer hoor je niet. Wat voor muziek er in de auto te horen is, ik heb geen idee. Het zal zeker geen Coleman Hawkins zijn. Nu de BOUWVAK in het zuiden begonnen is en de weermannen mooie dagen beloven kunnen de daken en ramen van de gepimpte Golfjes met petjes achter het stuur weer open en mogen wij meegenieten van die muzikale wonder'tjes.

Oude Jazz draaien wij ook niet elke dag, maar zo nu en dan verdwijnt er weer zo'n schijfje in het laatje en genieten we van het ritmisch gehijg, gestamp, gesnor, gebonk en getetter van die oudjes. Heerlijk die drums, trompetten, trombones en schorre stemmen. Prachtig die oude opnamen zonder poetsbeurt.

Maar misschien wel geboem in de oren van het petje.

#