PHYLLOSTACHYS NIGRA

Onze Phyllostachys nigra maakt dit jaar meer nieuwe scheuten dan ooit, gelukkig tot nu toe in de richting waar we ze willen hebben. De stengels worden ook steeds dikker en dus krachtiger. Vanmorgen zag ik deze 'doorboring' die er gisteren nog niet was. Het blad is van de Macleaya cordata oftewel Pluimpapaver, wij noemen hem Lawaaipapaver.
De Japanners maken van die groeikracht gebruik om de stengels een andere vorm te geven, bijvoorbeeld een rechthoekige. Helaas hebben ze tijdens WO II die groeikracht ook gruwelijk misbruikt.

<><><><><><><><><><><><><><><>

P Y J A M A D A G

Vandaag heb ik een pyjamadag, niet dat ik een pyjama bezit of binnen blijf maar omdat ik een nogal ruim zittende linnen broek draag die L. via het net voor mij bestelde en die ze nu als pyjama betitelt. -'Trek je vandaag je pyjama aan?'- vroeg ze vanmorgen, omdat ze mij ook wel eens in iets anders wil zien dan mijn werkkleding.

Met kleding ben ik een hopeloos geval, ik haat kledingwinkels, wil er altijd zo snel mogelijk weer uit. Dat kan vervelende consequenties hebben. Soms komen we met iets thuis wat veel te groot is of iets wat ik nooit zal dragen, gewoon om maar weer snel buiten te staan. Bij De Mof in Amsterdam had ik dat probleem minder, ik wist wat ik wilde. Daar haalde ik jaren lang mijn LEE broeken, nam er altijd twee tegelijk van hetzelfde model en hij maakte de pijpen op lengte. Soms zag ik dan een trui of overhemd hangen waarvan ik dacht 'dat is iets voor mij' en liet die dan ook inpakken. Maar L. vindt dat ik de spijkerbroek ontgroeid ben, wat vaker iets anders aan moet trekken en eerlijk gezegd vind ik dat zo nu en dan ook best lekker. Nu bestelt zij dus voor mij kleding bij H&M die ik dan moet passen. Te snel roep ik dan dat het lekker zit en de maat prima is. De 'pyamabroek' waar het nu om gaat zit ook echt lekker maar is veel te groot, zo groot dat ik de sluiting niet eens open hoef te maken. Als ik de riem los maak zakt de broek spontaan tot op m'n schoenen. Het bijpassende loshangende overhemd met korte mouwen camoufleert het euvel.
Ik voel mij er lekker in, vuil werk mag ik er niet in doen dus heb ik nu een pyjamadag.

*****

Het is lang rustig geweest in het BD over het project van John Körmeling, maar vandaag was er weer een ingezonden brief. Ik ben het deels eens met de schrijver, het huis als ook de rotonde is een kale boel. Voor John is het project geslaagd: er draait een huis rondjes op een rotonde. Maar het is een saai huis op een saaie rotonde. Overigens draait het huis met een dusdanige snelheid rond dat je stilstaande voor de stoplichten het wel degelijk ziet draaien. Het zal zo als altijd wel een centenkwestie zijn, hij ging al over z'n budget. Maar John: als je het project voor Tilburg wilt behouden, kleedt het dan aan en dat hoeft niet met carnevaleske malligheid, maar maak het de moeite waard om van te genieten, elke dag weer. Tilburg: laat deze kans niet lopen, het is geen wanprestatie, maar een nog niet affe presentatie van internationaal niveau die een extra investering de moeite waard maakt.

NOG MEER VREEMDELINGEN

MET KREUKELS EN GAATJES.


OOOOOO

H U I S A R T S

Om een uur of vier vanmiddag, L. zat tuinbonen te doppen en ik probeerde me te ontspannen met de Mac Fan, kwam er een ons onbekend auto'tje de stoep afzetten. De man die er uit stapte was onze huisarts, hij was nog nooit bij ons thuis geweest. Zijn net overleden voorganger kwam hier ook zonder vooraankondiging de eerste keer, maar toen was er een terminale patiënt in huis. Dat was dus even schrikken. Hij is zo'n 3/4 uur gebleven, heeft thee gedronken en is met een flesje vlierbloesemsiroop weer naar huis gegaan. Hij kwam om te vragen hoe het mij vergaat, omdat hij de verslagen van de twee (mij behandelende ) urologen als nogal tegenstrijdig ervaart, en vraagt zich af welke versie hij moet geloven. Hij was geschrokken van de noodzaak tot spoelen, en wist het niet goed te plaatsen. Wij ook niet, morgen weten we hopelijk meer na het spreekuur van de uroloog die de laatste ingreep deed.

(....)

B I J E N V O L K J E II

Soms is de oplossing dichterbij dan je denkt, als je de goede buurman maar aanspreekt. De schoonzoon van buurman Johan werkt bij de Gemeentelijke Groenvoorziening en heeft twee jaar terug de taak van ongediertebestrijder (sindskort officiëel plagenbestrijder genoemd) overgenomen van een man (niet in gemeentelijke dienst) wiens hulp ik al meerdere keren had ingeroepen als ik te veel last had van een wespennest of ratten.
De schoonzoon doodt niet alleen maar redt ook, bijenvolkjes bijvoorbeeld. Hij weet er heel veel vanaf bleek toen hij aan het einde van de ochtend langs kwam. Hij stak geen pijp op maar trok wel een uit één stuk bestaand imkerpak aan. Uit de auto pakte hij een bijenkast, stoffer en plantensproeier met water, waarmee hij het volkje nat maakte en met de stoffer in de kast tikte. Het kluitje bijen was aanzienlijk kleiner dat wat ik 's morgens gezien had. Het kan zijn dat ze terug zijn naar de oorsprongkelijke koningin, maar ook dat ze op strooptocht zijn en vanavond de kast in onze tuin vullen, merkte hij op. Rond een uur of tien komt hij kijken, we zijn benieuwd!

(000)

B I J E N V O L K J E

Vanmorgen vroeg waren ze er nog niet, maar aan het begin van de middag ontdekte ik een geweldige zwerm bijen bij en in het duizendblad. (Achillea millefolium) Na een half uurtje was de drukte wat minder geworden en dorst ik wat dichterbij te gaan. Ze waren niet verdwenen maar hingen in een kluit aan de planten. Een echt volkje dus nu op zoek naar een imker die het wil komen halen.

(0)

De walnoten hangen dit jaar in ongekend grote trossen aan de boom, dit zijn er 15. Toch zullen er nog een paar van de tros gedrukt worden om de anderen de ruimte om te geven om te groeien . Een onsje van de oogst van vorig jaar gebruikt L. vandaag om twee broden te bakken. Het kraken mocht ik doen.

Voor twee broden:
1000 g gebuild meel (WWW.molenaarsgilde.nl)
12 g gist
14 g zout
630 ml lauwwarm water
90 g gebroken gepelde walnoten

Meng alle ingrediënten, behalve de noten, en kneed in 10 minuten tot een soepel deeg. Werk vervolgens de walnotenstukjes goed door het deeg.

Doe het deeg in een kom. Laat dit onder een doek 2 uur rusten en verdeel het deeg dan in twee stukken die enkele minuten rust krijgen. Vorm van elk stuk deeg een recht brood en leg dat in een blik met de naad aan de onderkant. Laat ze dertig minuten op kamertemperatuur onder een doek narijzen. Bak de broodjes 45-55 minuten bij 210 graden celcius. (Wij hebben geen broodbakmachine.)

Na het rijzen onder een theedoek in de bakvorm klaar voor de oven, het resultaat mag er zijn.

Recept uit: Brood van ver en dichtbij, Ineke Berenschot. Uitgeverij Gottmer.

Naschrift: omdat wij het resultaat van eerdere baksels te droog en te massief vonden doet L er nu een paar eetlepels yoghurt bij.

5 KILO ZWARTE BESSEN

Verwerkt tot 8 flesjes sap en 7 potjes jam.

Het is een terugkerend ritueel het verwerken van de oogst. De meeste tijd gaat zitten in het ritsen van de bessen. Op advies van Romke van der Kaa snoeien en ritsen we in één keer. (De zwarte bes moet na het vruchtdragen direct gesnoeid worden, dus waarom niet nét er voor?) Dan goed wassen en een deel wegen om jam van te maken, dat doet L. Van de rest maak ik sap in de stoomextractor of ontsapper. Het is een pan voor op het vuur die bestaat uit vier delen: in de onderste gaat water, daarop staat een sapopvangpan met in het midden een ongekeerde trechter waardoor de stoom uit de ondertste pan naar boven kan. In deze opvangpang hangt een 'vergiet' waarin de vruchten gaan, als laatste is er een deksel. De sapopvangpan heeft onderin een slang met kraantje om het sap af te kunnen tappen. De bessen gaan laag voor laag in het vergiet telkens voorzien van een dun laagje suiker. Suiker 'helpt' om het sap uit de vruchten te krijgen en is tevens zoetstof.
De flessen maak ik schoon met heet sodawater (goed na spoelen), het sap gaat er heet in.
(ik vergeet nog te melden dat er ook een halve kilo bessen de vriezer in is gegaan.)

<:>

H U I S A R T S

Dit was mijn vierde huisarts, na Dr. Groothuyse, dé dokter van het Oudekerksplein, onze tweede huisarts los van de huislijke haard. Hij leek wel een beetje op de eerste.
Het was een stugge man, zei niet veel, leek soms zelfs verlegen, maar wist wel waar hij het over had. Toen Marion per ongeluk zwanger werd, dacht hij dat wij bij hem kwamen omdat we het kind niet zouden willen, hij had de folders voor abortie al klaar liggen en dat in Veen! Wij wilden dat kind wel maar het is anders gelopen. Toen Marion ziek werd heeft hij alles gedaan wat binnen zijn mogelijkheden lag. Als dank heb ik hem Marions boek gegeven, hij kwam later vertellen dat hij er van genoten had. Het was een echte dorpsarts, goed voor een TV serie, maar ook dokters gaan dood, soms te vroeg.

(*)