De Nederlanders gooien elke dag 400.000 broden weg volgens Milieu Centraal, het lijkt mij nogal veel maar deze onafhankelijke (?) voorlichtingsorganisatie zal het wel weten. We gooien met z'n allen zo'n veetien procent van onze dagelijkse boodschappen ongebruikt in de KLIKO beweren ze en dan gaat het niet om botjes, schillen en pitten zeggen ze daar nog bij. Wij hebben het geluk een grote tuin met veel vogels en wat kippen te hebben. Als er al wat van ons voedsel overblijft gaat het dan ook de tuin in, direct of via een omweg. In deze barre tijden halen we zakken vol brood, broodresten en kruimels bij de bakker en de super in het dorp. Soms zitten er in de zakken van de bakker hele, gesneden broden. Van de zomer hebben wij daar zelf van genomen want er was niks mis mee. Als we vlees of kip hebben gegeten worden de botjes opgekookt en kan er weer een bakje bouillon de vriezer in. Uit de schappen van de super nemen we vaak de afgeprijsde artikelen en genieten daar dan nog vaak dagen, weken of zelfs maanden van na de 'houdbaarheidsdatum'. Alleen met vers vlees en zuivel moet je opletten, maar voor directe consumptie is ook dat meestal goed.
Maar het is niet alleen de houdbaarheidsdatum waardoor er zoveel de KLIKO in verdwijnt, er wordt vaak gewoon teveel gekocht.
Maar ook bij de non-food waren en bouwmaterialen is er sprake van enorme verspilling , kijk maar eens wat er zoal in de containers langs de straat verdwijnt. Een aantal maanden terug heb ik een vriend geholpen met opruimen na renovatie van een appartement. Ik schrok en was verbijsterd, maar kon er niets van zeggen. Soms bijna volle emmers verf, tientallen rollers en kwasten vastgeplakt in opgedroogde verfbakjes verdwenen naar het chemisch afval. Een aantal op maat gemaakte Luxaflex zonweringen en twee grote ventilatoren voor aan het plafond gingen als oud vuil de containers in. Het busje zat vol met voor het merendeel herbruikbare spullen, ik kon wel janken.
Ik ken meerdere collega's die 'goedkope aanbiedingen' niet kunnen weerstaan. De één had een wand vol gereedschap, keurig gerangschikt, maar zeker voor de helft in de nog niet geopende originele verpakking. Gekocht in een opwelling in de veronderstelling het ooit te gebruiken. De ander had laden vol mooie houten doosjes met frezen, boortjes en ander klein gereedschap waarvan hij niet eens wist wat hij er mee kon doen. Een derde had dozen vol laselektroden in alle maten terwijl hij alleen maar 2.5 mm gebruikte.
Eén keer heb ik ook zo'n mooie houten verpakking gekocht met daarin een vernuftig apparaatje om de messen van mijn vandiktebank op de juiste hoogte te stellen. Ik kan er niet mee overweg, maar dat zal wel aan mij liggen.
Zelf koop ik zelden schroeven per stuk, maar altijd per doosje, de meesten worden gebruikt en vaak weer hergebruikt als dat mogelijk is. Nu nog profiteer ik van spullen die ik dertig jaar geleden in grootverpakking aanschafte, een enkele keer kom ik iets tegen waarvan ik denk wat moet ik er mee. Ik heb geleerd het niet weg te doen omdat ik het dan geheid daarna nodig heb.
Mijn vrouw staat vaak versteld als ik weer ergens een snelle oplossing voor heb omdat ik het benodigde gewoon in huis heb.
Een kennis kocht een blisterverpakking schroeven omdat hij er twee nodig had en deponeerde de rest in de KLIKO, die kennis moet dus voor elk schroefje weer naar de DHZ zaak en die zaken spinnen er garen bij. Spijkers (draadnagels) gebruik ik niet zo veel meer, maar ik ben altijd weer blij als ik de goede maat in huis blijk te hebben. Spijkers kocht je vroeger los, per gewicht net als meel of boter. Daarna kwamen de kiloverpakkingen in die bruin papieren zakken met als sluiting een spijker die erin geslagen zat. Spijkers zijn eeuwen houdbaar, vertint of niet in het gebruik maakt het niets uit. De kromme spijkers die bij het demonteren van pallets vrijkomen gaan bij mij in de emmer met oud ijzer, een enkel bijzonder exemplaar sla ik recht als aandenken, maar vooral om mij te herinneren aan de mensen die geen blisterverpakking kunnen kopen, maar al gelukkig zijn met een recht geslagen kromme spijker.
