Pagina's

26 januari, 2013

VERKWISTEN en GELUK






De Nederlanders gooien elke dag 400.000 broden weg volgens Milieu Centraal, het lijkt mij nogal veel maar deze onafhankelijke (?) voorlichtingsorganisatie zal het wel weten. We gooien met z'n allen zo'n veetien procent van onze dagelijkse boodschappen ongebruikt in de KLIKO beweren ze en dan gaat het niet om botjes, schillen en pitten zeggen ze daar nog bij. Wij hebben het geluk een grote tuin met veel vogels en wat kippen te hebben. Als er al wat van ons voedsel overblijft gaat het dan ook de tuin in, direct of via een omweg. In deze barre tijden halen we zakken vol brood, broodresten en kruimels bij de bakker en de super in het dorp. Soms zitten er in de zakken van de bakker hele, gesneden broden. Van de zomer hebben wij daar zelf van genomen want er was niks mis mee. Als we vlees of kip hebben gegeten worden de botjes opgekookt en kan er weer een bakje bouillon de vriezer in. Uit de schappen van de super nemen we vaak de afgeprijsde artikelen en genieten daar dan nog vaak dagen, weken of zelfs maanden van na de 'houdbaarheidsdatum'. Alleen met vers vlees en zuivel moet je opletten, maar voor directe consumptie is ook dat meestal goed.
Maar het is niet alleen de houdbaarheidsdatum waardoor er zoveel de KLIKO in verdwijnt, er wordt vaak gewoon teveel gekocht.


Maar ook bij de non-food waren en bouwmaterialen is er sprake van enorme verspilling , kijk maar eens wat er zoal in de containers langs de straat verdwijnt. Een aantal maanden terug heb ik een vriend geholpen met opruimen na renovatie van een appartement. Ik schrok en was verbijsterd, maar kon er niets van zeggen. Soms bijna volle emmers verf, tientallen rollers en kwasten vastgeplakt in opgedroogde verfbakjes verdwenen naar het chemisch afval. Een aantal op maat gemaakte Luxaflex zonweringen en twee grote ventilatoren voor aan het plafond gingen als oud vuil de containers in. Het busje zat vol met voor het merendeel herbruikbare spullen, ik kon wel janken.


Ik ken meerdere collega's die 'goedkope aanbiedingen' niet kunnen weerstaan. De één had een wand vol gereedschap, keurig gerangschikt, maar zeker voor de helft in de nog niet geopende originele verpakking. Gekocht in een opwelling in de veronderstelling het ooit te gebruiken. De ander had laden vol mooie houten doosjes met frezen, boortjes en ander klein gereedschap waarvan hij niet eens wist wat hij er mee kon doen. Een derde had dozen vol laselektroden in alle maten terwijl hij alleen maar 2.5 mm gebruikte. 
Eén keer heb ik ook zo'n mooie houten verpakking gekocht met daarin een vernuftig apparaatje om de messen van mijn vandiktebank op de juiste hoogte te stellen. Ik kan er niet mee overweg, maar dat zal wel aan mij liggen.
Zelf koop ik zelden schroeven per stuk, maar altijd per doosje, de meesten worden gebruikt en vaak weer hergebruikt als dat mogelijk is. Nu nog profiteer ik van spullen die ik dertig jaar geleden in grootverpakking aanschafte, een enkele keer kom ik iets tegen waarvan ik denk wat moet ik er mee. Ik heb geleerd het niet weg te doen omdat ik het dan geheid daarna nodig heb.
Mijn vrouw staat vaak versteld als ik weer ergens een snelle oplossing voor heb omdat ik het benodigde gewoon in huis heb.






Een kennis kocht een blisterverpakking schroeven omdat hij er twee nodig had en deponeerde de rest in de KLIKO, die kennis moet dus voor elk schroefje weer naar de DHZ zaak en die zaken spinnen er garen bij. Spijkers (draadnagels) gebruik ik niet zo veel meer, maar ik ben altijd weer blij als ik de goede maat in huis blijk te hebben. Spijkers kocht je vroeger los, per gewicht net als meel of boter. Daarna kwamen de kiloverpakkingen in die bruin papieren zakken met als sluiting een spijker die erin geslagen zat. Spijkers zijn eeuwen houdbaar, vertint of niet in het gebruik maakt het niets uit. De kromme spijkers die bij het demonteren van pallets vrijkomen gaan bij mij in de emmer met oud ijzer, een enkel bijzonder exemplaar sla ik recht als aandenken, maar vooral om mij te herinneren aan de mensen die geen blisterverpakking kunnen kopen, maar al gelukkig zijn met een recht geslagen kromme spijker.

4 opmerkingen:

  1. Het is me helemaal uit het hart gegrepen BP.. Vorige week nog soepgekookt van stukken kip-met-bot die m'n Huisgenootjes niet hadden opgegeten. Precies, de afgeprijsde artikelen bij de Supermarkt, niet om het geld, maar vanuit de wetenschap dat ze anders weggegooid worden.
    En ja, die containers vol bruikbare materialen: om te janken.
    Ik herken mezelf en mijn vader, ook wij bewaren spijkers en schroeven (en en en), en ik gebruik mijn eigen verzameling als ik iets moet repareren. Zoveel makkelijker dan voor elk schroefje naar de winkel moeten.
    We hadden een groter huis moeten hebben, onze, —wat is het, we hebben het gekocht als 105 m2 maar als ik het nameet zijn alle ruimten kleiner,— is veel te klein voor alle "toekomst die we nog in spullen zien."
    Aan deze paar decennia van ultieme verspilling zijn 10-000en jaren van hergebruik vooraf gegaan. Hergeberuik zit volgens mij meer in onze genen dan dat tegen-natuurlijke "smijt maar weg."
    Groetjes!
    Jolie

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ruimtegebrek is natuurlijk voor veel mensen een probleem. Het voordeel is dat je dan wel moet schiften, maar echte verzamelaars stapelen hun hele huis vol. Een oom van mij bewaarde zijn kleinoden in glazen potjes, de deksels schroefde hij onder een plank. Die hangende schatkistjes zagen er nog leuk uit ook!

      Verwijderen
  2. Mijn zunigheid ten spijt, ik heb een luxe probleem. Sinds de bouw van mijn schuur ben ik over gegaan op TORX en liggen mijn KRUISKOPPEN onaangeraakt en ongewild te verroesten, eenmaal TORX geen rammelende bits over je kruiskop meer, een waar schroefgenot en een zegen voor mijn timmermanslust, zo'n TORX pakt!

    Kortom...wat moet ik nu met al die kruiskoppen, aan de buurman geven? Of..Jolie, je mag ze hebben, alleen al om je potjes te vullen!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Een heerlijk artikel Berend, uit het hart gegrepen. Ook ik kan er niet tegen dat alles maar weggooid wordt, zonder er bij na te denken wat je er allemaal mee had kunnen doen, of een ander blij kunt maken. Ik heb nog steeds blikjes verf die ik in '66 gekocht heb bij een dumpzaak. Allerlei kleuren die niemand wilde hebben, maar die in de juiste kleurstelling gebruikt een prachtig effect gaven. Jaren later ontdektte de hele wereld de 'tussentinten' en werd het al gauw een 'eenheidssoep','in' of 'trent'. Kuddegedrag? Als ik straat een venielde winkelwagen vond, dan haalde ik er de wielen vanaf, met het gevolg, dat ik een krat vol wielen had in elke maat. Jaren later heb ik een groot deel verkocht via Marktplaats aan iemand die ze goed kon gebruiken voor z'n hobby. Ook mijn vrouw zegt wel eens "wat moet je met die rommel", maar wat staat ze te glunderen als ik door die 'rommel' weer een oplossing ergens voor heb gevonden, of reparatie mee kunnen doen. Denkend aan jouw spijkers heb je groot gelijk, want zoals JC zei: "dankzij de spijkers van Van Leeuwen, hang ik hier al eeuwen". Lang leve de THT, TGT en wat voor kretologie dan ook, om dat naast je neer te leggen!

    BeantwoordenVerwijderen