't WERK bezoekt

Het WERK was vandaag aan het einde van de werkdag op werkbezoek bij een goede vriendin en oud leerling op het Europees Keramisch Werk Centrumte Den Bosch alwaar zij een eindpresentatie hield van haar werk onstaan in de twee maanden die zij daar werkte. Die tijd is veel te kort om als niet keramist de mogelijkheden van het materiaal te doorgronden. Maar RIAN's werk was zeer de moeite waard, niet alleen de sieraden, nu eens in keramiek en niet in hout, maar zeker ook de wat grotere stukken vragen om aandacht.
(WERKbezoek zei ik toch?)

OVERWERK T

HET WERK IS OVERWERKT en MOET GERESET WORDEN.

TIMBERWORK & SHIITAKE

Vanmorgen snel even met de zitmaaier in de weer geweest voordat de druilregen weer toesloeg. Lindsey met regenjas aan in de weer 'van alles elders te zetten.' En heel veel rukken aan woekeraars die we ooit kochten.
Daarna vier bankjes afgemaakt en nieuwe in elkaar gezet. Dit alles in de hoop op beter weer zodat ik weer aan de dijk kan verkopen. In oktober hoop ik 'los' te zijn, (Prachtig toch zo'n kreet.) om weer opnieuw te kunnen produceren.
Gisteren hebben we de Shiitakes in een roerbakschotel verwerkt, prachtige stevige paddo's, zo koop je ze zelden in de winkel. Vandaag heb ik een dubbele portie van het stammetje gehaald, slechts een enkele was door een slak aangetast, de slak heb ik gevonden en aan de kippen gegeven. Zijn we beiden blij.

SHIITAKE

Een paar jaar geleden kocht ik in wageningen een viertal geprepareerde stammetjes
en twee zakjes beschimmelde duvels. Sindsdien staan een tiental stammetjes op schaduw plekjes in de tuin en wacht ik op Shiitake en Oesterzwam. Van beide soorten hebben we wel eens geoogst, maar veel was het niet.
Ondanks mijn bijna dagelijkse inspectie was het Lindsey die gisteren ineens een stam vol Shiitake vond. Werkelijk prachtexemplaren! Vanavond gaan de eersten de pan in.
We zijn benieuwd hoe lang we kunnen blijven oogsten.

FOTOBOEK

Druilweer vandaag, een perfecte dag om plaatjes in te plakken. Je ziet er altijd tegen op, maar eenmaal bezig is het best leuk. Wat het moeilijk maakt is dat wij deze keer te maken hebben met analoge en digitale plaatjes. Vorig jaar bezochten wij de Baltische Staten, Estland, Letland en Litouwen en reden terug door Polen. Van Vellah kregen wij een kleine digitale camera te leen, naast mijn analoge IXUS.
Achteraf hebben we er toch spijt van dat we de SONY DSC-717 thuis hebben gelaten. Die camera heeft toch veel meer mogelijkheden, maar we waren bang 'm kwijt te raken, tenslotte is dat de'werkcamera' van Lindsey's bedrijfje, de PS.
Het was een fantastische reis, voor ons beiden onbekend terrein en nieuwe talen. De mooiste momenten vergeet of durf je niet vast te leggen. Een probleem waar we pas later achter kwamen was dat vele (oudere) mensen ons aanzagen voor duitsers, jaren lang de onderdrukkers. In Litouwen was dat nog het beste te zien, het bord 'Genocide Situ' kom je regelmatig tegen. Eerst begrepen we het niet echt goed omdat we zo weinig van de geschiedenis weten, omdat het gebied zo lang voor ons westerlingen afgesloten was. Als je naar zo'n plek toe gaat ontdek je de ernst van onderdrukking en bezetting; duitsers, russen, duitsers en weer russen. En elke keer weer moesten burgers het ontgelden.
Maar de Staten komen boven, Letland heeft de meeste moeite, Estland gaat heel snel en Litouwen lijkt het verst maar wordt belemmerd door z'n eigen burocratie.
Het was goed er geweest te zijn voordat de totale 'verwestelijking' toegeslagen heeft.
Misschien in een later stadium meer over deze trip.

RABOplaat

Het begin is er of liever gezegd de afsluiting.
De RABOtak zelf is nog lang niet klaar, maar de tekstplaat wel.
Een messing plaat ter grootte van een A4, met zeer beknopt
de geschiedenis van het pand en waarom de tak daar ooit is gekomen.

AFSCHEID

Opeens waren ze er weer vandaag, Moe Eend en haar Jongen, na weken afwezigheid, ik denk om afscheid te nemen want ze zijn bijna volwassen. Deze Moeder deed vorig jaar ook een poging op de zelfde plek zie: http://www.flickr.com/photos/lindsey_bogle/12727892/in/set-72057594056892941/
Toen was ze binnen de kortste keren al haar kroost kwijt en probeerde het nog een keer maar ook dat liep niet goed af.
Dit voorjaar sprongen 13 jongen letterlijk in het diepe, vanaf een meter of 2 (het nest lag op het golfplatenafdak waaronder m'n tuinmachines staan), slechts een jong heeft die sprong niet overleefd, de rest kwam weken lang samen met Moe kruimels halen. Daarna zagen wij ze niet meer. Of slechts bij toeval ergens langs de dijk.
Vandaag was ze er weer, met negen bijna volwassen jongen. Dat is knap want meestal blijft er niets of slechts een enkele over.

Het Werk: Inca-pruim

Het Werk: Inca-pruim

JAN SIERHUIS

Afgelopen weekeinde kochten wij in bij De Mof en logeerden bij een vriendin in de Jordaan. Op de ontbijttafel lag het PAROOL van die zaterdag. Als niet meer in Amsterdam wonende kom ik die krant niet zo vaak meer tegen.
In PS stond een stukje over Jan Sierhuis omdat er een tentoonstelling en boek over hem komt. Net als Carel Kneulman mijn oude docent, is hij een echte Amsterdamse Kunstenaar. Recht voor z'n raap en niet blase, maar hard werken.
Ik heb hem leren kennen door m'n advieswerk en De Rietveld. Tien jaar terug kocht ik in Tilburg een serie van drie werken op papier van hem. Flamenco danseressen. Prachtig, maar ze staan in de opslag omdat er geen plaats is. Zo gaat dat met aankopen.
Jan is nu bijna 80, 8 jaar jonger dan Appel, maar met dezelfde power aan het werk als Karel tot het laatst liet zien. Mensen om met respect tegenop te zien of om op terug te kijken. Van hun werk kunnen we nog lang genieten.
Het boek wil ik hebben en verslinden.

Voor de liefhebber

Op 25 nov. 2005 had ik zoals u heeft kunnen lezen een gesprek met deze Veense grootgrutter en stuurde ik hem alle relevante gegevens omtrent de RABOTAK. Ik maakte hem zeer duidelijk dat ik aan zijn winkelpand geen plek zag voor de RABOTAK. We zijn nu 6 maanden verder, ik heb in die tijd nooit iets van hem vernomen, niet eens een bedankje voor de hem toegezonden kopieen. Nu, na mijn aanmelding voor de DORPSRAAD weet hij mij ineens weer te vinden. Hij denkt nog steeds dat hij de tak aan de gevel krijgt. Hij is bestuurder van De Bank maar weet niet dat de TAK naar de huisarts op het oude gebouw gaat.
Maar wat ik altijd al dacht, beaamt hij nu zelf.Het gaat hem om PUBLICITEIT.

De kleurtjes, cursieven en andere fratsels zijn van mij, de tekst van Gerrit, voorzitter van de Dorpsraad.


Geachte heer Barend-Peter,

Enige tijd geleden spraken we over een herplaatsing van het Veense Rabo kunstwerk bij onze zaak.
Zijn er vorderingen voor wat betreft de restauratie van het kunstwerk?
Kunnen we een afspraak maken om een goede locatie te bepalen?
Kunnen we dit aan een gelegenheid verbinden, zodat we daar de publiciteit mee behalen?
Graag hierover je reactie.

Met vriendelijke groet,



P.s. Je E-mail adres heb ik van je aanmelding als lid voor de dorpsraad.
Bedankt voor je aanmelding, wij willen wat betekenen voor Veen en hebben leden nodig.