VOGELFLUGLINIE

Op de terugweg ben ik met de ferry van Lolland overgestoken naar Duitsland, een overtocht van drie kwartier tussen Rodbyhavn en Puttgarden. Wat ik nog niet eerder had meegemaakt was dat de trein ook de boot opreed om er aan de andere kant weer vandoor te gaan! Gek genoeg laat het grote ANWB autoboek wel een spoorlijn zien tot Rodbyhavn, maar aan de Duitse kant niet! Hier is te lezen dat er een brug gaat komen die in 2018 de veerdienst moet gaan vervangen. Vreemd is wel dat er staat geschreven dat met de brug de overtocht een UUR korter zal zijn terwijl die maar 45 minuten duurt. Ze zullen inclusief de wachttijden bedoelen, maar met om elk half uur een boot zal dat alleen in de ' zomerse top dagen' zijn.

De volgende dag rij ik over de Lüneburger Heide, koop Heidekartoffeln om mee naar huis te nemen en zie tot mijn verrassing meerdere akkers vol met Afrikaantjes. Zou dat voor een zeer winstgevende tinctuur van Dr. A. Vogel zijn of gewoon om zaad te winnen? Op deze plek vond ik nog een andere reden om een akker vol Afrikaantjes te zetten. Dat Afrikaantjes op kleine schaal ingezet worden om ongedierte te bestrijden wist ik wel, maar dat akkerbouwers het ook op grote schaal gebruiken wist ik niet. Voor het oog is het een lust, voor de neus een must. Wist u overigens dat Afrikaantjes door meerdere landen ook op postzegels afgebeeld zijn?

Skaw Prawn Skagen S.158

Ik denk altijd dat ik wel onthou waar ik plaatjes schiet of dat ik aan de hand van m'n aantekeningen in mijn agenda (is die ook nog ergens goed voor) de plek wel terug kan vinden. Vaak lukt dat ook wel, maar bij deze hektrawlers ben ik echt de kluts kwijt. Het was in Jutland op weg naar Skagen, maar welke haven?
Schepen op het droge blijven mij boeien vanwege de techniek en constructie maar vooral omdat dan pas goed te zien is hoe de totale vorm -ooit op een tekentafel tot stand gekomen- tot z'n recht komt.
De ronde 'kont' van de S.158 heeft al heel wat klappen te verduren gehad van de 'scheerborden' , de spanten tekenen zich duidelijk af. De scheerborden zelf zijn zo te zien nieuw en in de washprimer gespoten, althans daar doet de kleur mij aan denken.
Op Your Boat Photos kwam ik dezelfde trawler tegen, maar dan in het water. Een jaar jonger en een stuk minder imposant.

Het houten bootje op de voorgrond was ook ooit van een trotse visser maar lijkt nu meer een hangplek.........of een dumpplaats voor oud meubilair.

© Peter Langsdale

V U I L E L U C H T E N

Het lijkt op deze foto alsof er iets halverwege voor de lens zit of dat ik er mee geknoeid heb, maar de scherpe scheidslijn komt waarschijnlijk door het felle op het water reflecterende zonlicht.

Thorsminde

Ik kende het Deense landschap helemaal niet en heb er nog maar weinig van gezien. Ik weet nu wel dat het zeer gevarieerd is en totaal anders dan ik had gedacht. Het brede duinlandschap had ik niet verwacht en zeker geen haventjes direct daarachter. De badplaatsen zoals die langs de gehele Noordzeekust te vinden zijn, kunnen mij zelfs nu in het naseizoen niet bekoren. Veel leuker zijn voor mij de onverwachte activiteiten in haventjes en sluizen, grote, stalen zeebakens op de duinen en uit het niets opduikende dorpjes, want het land is glooiender dan ik dacht. De donkere wolken boven het kerkje veroorzaakten even later een forse bui met 'natte sneeuw'!

In dit helmgras verdween voor mijn voeten een kleine slang, waarschijnlijk een Hazelworm, helaas had ik mijn Olympus nog niet in de aanlag.
Als er geen bos, duin of water is, is er wel akker- of weideland. Ik voelde een sterke overeenkomst met Nieuw Zeeland, ook wat het vee betreft: runderen, schapen en herten.

G R A T I S

Sommige woorden behoeven geen vertaling. Deze 'opknapper' zag ik liggen bij een jachthaven aan de rand van het Deense Middelfart waar ik een nachtje op de camperplek stond. Het lijkt een klassiek Italiaans ontwerp, ooit gekocht en daar neergezet om op te knappen. Als zo vaak is het er niet van gekomen. De eigenaar wil er nu vanaf en biedt het gratis aan, althans dat is mijn interpretatie.

Liefhebbers?

S A E R T R A N S P O R T

Vlak voor Esbjerg kwam ik een paar zeer bijzondere transporten tegen. Het vreemde was dat deze van de foto richting stad ging en er daarna een stuk of vijf iets kortere ladingen de stad uit! Het interessante van deze combinatie is dat de lading de verbinding vormt tussen voor- en achterkant van de truck. Bovendien lijkt de combinatie speciaal voor deze lading gebouwd en dat doe je niet als er niet grote aantallen van hetzelfde vervoerd moeten worden. Het lijken dan ook delen van de masten van giga windmolens te zijn waar de Noordzee mee wordt volgezet. Hier las ik dat 43 meter lange molenbladen voor reparatie naar Esbjerg gebracht moesten worden, er zal daar dan wel een bedrijf zijn dat de molens maakt.

R E C L I N I N G F I G U R E

Op het strand, aan de voet van de mannetjes van Havet zag ik van verre iets liggen dat mij deed denken aan een liggende figuur. Dichterbij gekomen leek het iets te hebben van de structuur zoals Henry Moore die toepaste in zijn 'schuilkelder' tekeningen en bij enkele van zijn 'Reclining Figure' beelden. Bij nadere beschouwing bleek het te gaan om een behaarde boomwortel omgeven door opgewaaid schuim.

MENNESKET VED HAVET

Voor je het weet sta je op een camping aan het Duitse Noordzeestrand en wel bij 'Kurverein Neuharlingersiel', een gigagroot terrein, veel vaste plaatsen, maar nu - bijna oktober - beslist niet uitgestorven. Voor 10 euro (!) mag je gaan staan waar je wilt en ook nog onder de douche. Dat is echt een koopje. Het is m'n eerste nacht in een poging mijn rondje Denemarken over te doen, een rondje waar ik twee maanden eerder aan begon maar door problemen met de auto vroegtijdig een einde aan moest maken.
Op deze plek zou ik in het hoogseizoen beslist niet willen staan, maar nu is het er aangenaam vertoeven. De camping ligt achter een dijk, een soort Hondsbossezeewering. Bij het invallen van de duisternis besluit ik een kijkje achter die dijk te nemen. Er blijkt een spierwit zandstrand te zijn waarop nog niet in winterstalling gebrachte genummerde strandstoelen staan in afwachting van de laatste huurders. Achter/naast dat strand is het wad, een samengaan zoals ik dat in Nederland niet ken. Langs dat wad loopt een wandelpad verlicht door lantarens. In het schemerdonker hoor je de vogels luidkeels op zoek naar een plek voor de nacht, prachtig om mee te mogen maken.

De volgende dag, het was zonnig maar er woei een stevige kille wind, doemden er opeens een stel wonderlijke figuren op. Ik was Esbjerg nog niet voorbij of daar stonden zij, links de kranen van de haven en rechts de Mannen van Havet. Een groep van vier een beetje houterige mannen, ik denk meer dan twintig meter hoog, gemaakt door een (voor mij) volstrekt onbekende beeldhouwer. Ze doen mij denken aan de beelden van Axel & Helena van der Kraan, waarvan o.a. in de hal van het fotomuseum in Den Haag een prachtig paard te zien is.
Voor mij geen beter begin van een korte vakantie dan dit.

&

(Later toegevoegd.)

Op Flickr kwam ik meer foto's maar ook deze tekst tegen. Wat de maat betreft heb ik mij dus aardig vergist.

Swedish Sculptor Svend Wiig’s impressive Mennesket ved Havet (Man Meets the Sea) towers over the beach north of Esbjerg. The sculpture depicts the pure unadulterated encounter of the human race with the forces of nature – before the sea rises up and starts to “take action”. The identical faces stare across the sea, creating an almost divine impression. On a clear day, the nine-metre-high sculpture can be seen at a distance of ten kilometres.

Steuntje voor Frank

Op 3 september had ik het over een steunpaal voor buurman Frank. Inmiddels staat die in zijn boekenkamer en voldoet prima, al is het wel even oefenen. Vooral het achteruit naar beneden stappen moet hij behoedzaam doen. We hebben nog even overwogen de paal in het midden van de trede te zetten, maar Frank wilde dat niet.

B A T T E R Y P A C K

Ik ben niet zo oud dat ik de trekschuit, paardentram of postkoets heb meegemaakt. Maar mijn grootmoeder had het over de A-tax (taxi) en zag een vliegtuig, voor het eerst boven Haarlem rondjes om de St. Bavo maken en dat is nog geen honderd jaar geleden! En honderd jaar of meer oud worden is voor de mens ook beslist geen uitzondering meer. Maar van alle technische ontwikkelingen die ik in mijn relatief korte leven tot nu toe heb meegemaakt, gaat de digitale wel het snelst. En juist die snelheid waarop tegenwoordig gerekend wordt en die voor mij bijna niet te volgen is, is voor jonge mensen - zeer jonge mensen- de gewoonste zaak van de wereld.
Digitale fotografie -beelden vastleggen zonder dat daar een lichtgevoelige emulsielaag voor nodig is- was twintig jaar geleden voor het grote publiek nog onbekend terrein. Nu maken we foto's met een 'telefoon' en filmen met een fotocamera.
De accu van 'onze' eerste digitale camera, de SONY Cyber-shot DSC-F717 (een jaar of zeven oud) was aan vervanging toe. De vraag was even of wij niet alleen de accu maar de hele camera moesten vervangen, want wat is vandaag 5.0 mega-pixel als een beetje camera met het dubbele pronkt? Maar ondanks het ontbreken van een paar schroefjes, veel stof en ruimte tussen de losse onderdelen, houden we van deze camera met z'n vele mogelijkheden, waarvan de meesten nog nooit door ons gebruikt.
We kozen dus voor een nieuwe accu, zochten en kochten hem op Internet, betaalden met iDEAL en maakte al de eerste foto's met de nieuwe accu, zonder daarvoor het huis uit geweest te zijn.
Voor mijn grootmoeder, mijn moeder maar ook Marion (1944-1995) een ongekende luxe en snelheid!

Vanmiddag reden we - in de polder - even achter een paard met wagen en overviel mij het gevoel van rust, het gevoel van zo kan het ook, ook nu nog!

O c h r o m o n a s

Het water in de put achter de garage, broedplaats van de salamanders en kikkers, heeft sinds een paar dagen een wonderlijke kleur. Niet het water zelf, maar een flinterdun laagje op het water oogt alsof er een potje goudpoeder in is gevallen. In daglicht ziet het er uit als op de onderste foto, maar flitslicht laat de gouden gloed beter zien.

Er blijkt inderdaad een goudalg (Ochromonas) (www.goudalg.nl/nieuws.html) voor te komen in/op onze Nederlandse, niet stromende binnenwateren. Maar onze put is wel een heel klein watertje!

Volgens het gelinkte interessante artikeltje wordt de goudalg ingezet om de Blauwalg te verzwelgen! Voor zover ik het overzie kan de goudalg geen kwaad, sterker nog vanmorgen zag ik 'kroos' dat er gisteren beslist niet was.