Zee-egel / Echinus esculentus

Als kind was ik bere-trots als ik op het strand zo'n wonderlijk hard maar breekbaar ei vond, het was een gouden vondst die ik grondig bestudeerde en zorgvuldig opborg in mijn schatkist. Van mijn vader leerde ik dat het het skelet van een zee-egel was. Aan het eten van schaaldieren en andere wonderlijke zoutwaterbewoners was ik toen nog lang niet toe.
Mosselen zijn in ons waterrijke landje sinds ze bij de frietboer in een deegjasje verkocht worden gemeengoed geworden, maar voor de eveneens hier veelvuldig gekweekte oesters hoef je ook niet iedereeen wakker te maken.
De Hollandse viskraam heeft een zeer beperkt aanbod, niet omdat hij niet meer kan aanbieden, maar omdat de Hollander niet vreet wat hij niet kent. Op markten in steden waar veel 'buitenlanders' wonen is het aanbod ineens verrassend veel groter.

Op de tweede dag van onze uitstap zagen we bij deze visstal iets wat wij niet eerder zagen: Zee-egels! We besloten ze te gaan proeven en lieten er vier klaarmaken. De vrouw van de stal pakte een nagelschaartje en knipte ze open. Het mooie skeletje van het strand verminkt om de inhoud te kunnen verorberen.

Meer dan een lepeltje heb je niet nodig, je eet ze rauw, dus levend net als oesters en andere schaaldieren. Ze smaken naar wat je maar wilt, mij deden ze me denken aan 'pulpo en su tinto', inktvis in zijn eigen zwarte nat, dat wij vorig jaar in Spanje kochten. Maar het was meer dan dat, het had een eigen, niet te definieren smaak. Wij vonden het lekker, lekkerder dan de scheermessen die we een week later aten.

PAINTING

Th. vraagt in haar reactie op mijn 'sculptuur' van gisteren of ik de foto op z'n kop genomen heb. Dat heb ik niet, maar het stoeltje heb ik omgedraaid! Ze vraagt zich ook af hoe het rond de 'sculptuur' zo kaal kan zijn. Op deze foto is te zien wat ik deed. Een deksel van een emmer latex gaf al een mooie rustige achtergrond, in iPhoto maakte ik het nog leger.
Niet toen ik deze foto maakte, maar uitgesneden op het scherm zag ik de schoonheid van de compositie. Vergeet dat het een deksel, stoeltje, pop en een muur is, maar kijk naar kleur en vlakverdeling.

*

SCULPTUUR.

Beeldhouwers kunnen eindeloos pielen totdat ze de 'ideale lijn' gevonden hebben. Als het steenhouwers of houtsnijders zijn kunnen ze alleen maar weghalen om die lijn tevoorschijn te halen. Boetserende beeldhouwers kunnen materiaal opbrengen en weghalen om zo het ideaal te bereiken. In de natuur zijn vele ideale lijnen te vinden. Als ik naar de bovenste foto kijk, zie ik een sculptuur in een wankel evenwicht van een meter of twaalf hoog in een vlak polderlandschap. Vorm en lijnenspel zijn even tijdloos als vanzelfsprekend. De tweede foto laat zien wat het werkelijk is, een verpopte rups hangend aan een van mijn hardhouten kinderstoeltjes. Het bouwsel is nog geen twee centimeter groot, ik heb geen idee wat voor een vlinder daar uit komt! Als de transparantie van de pop in de twaalf meter hoge sculptuur overgebracht zou kunnen worden zou het een fantastische tegenhanger van de zware, grijze olifanten van Tom Claasen kunnen zijn die bij het knooppunt A6-A27 richting Lelystad staan staan.

MUSEUMDIRECTEUR m/v

Musea zijn instellingen die verzamelen en tonen en als ze geluk hebben, hebben ze ook een ruimte waarin ze dat naar behoren kunnen doen. Maar niet alle verzamelde voorwerpen zijn voor iedereen even interessant. De ene collectie wordt goed bezocht, de andere niet. Dat ligt niet altijd aan het getoonde, maar vaak aan de manier waarop het gebracht wordt.
In Den Bosch zijn meerdere musea waarvan twee het nieuws regelmatig halen. Het Noordbrabants Museum en het SM's, het eerste is gericht op de geschiedenis van de provincie en Brabantse kunstenaars en het tweede toont internationale kunstwerken met keramiek en sieraden als rode draad.
Het NBM ligt midden in de stad, het SM's lag tot een aantal jaren terug ook midden in de stad maar had te weinig ruimte. Een prachtig verbouwingsplan werd door de buurt en de gemeente getorpedeerd, sindsdien is het tijdelijk gehuisvest.
Na heel veel gesteggel is men nu op het terrein van het NBM bezig met de verbouw van het NBM en de bouw van een nieuw onderkomen voor het SM's. De directeur van het SM's heeft besloten per 1/1/10 te stoppen met haar werk. Een nieuwe directeur kan dan in een nieuw gebouw aan een nieuw museum werken. De gemeente moet op zoek naar vervanging en werkt aan een sollicitatieprocedure. Maar de politieke partij Bosch Belang denkt daar anders over; volgens die partij kunnen de twee musea best af met één directeur omdat dat kostenbesparend zou werken. Maar een kapitein op een oceaanstomer is niet altijd een goede zeiler. Het beheren van provinciaal erfgoed gebeurt vanuit een totaal andere visie dan het werken met moderne beeldende kunsten. Eén technisch directeur voor beide instellingen zou nog kunnen, maar dan heb je twee extra mensen met verstand van zaken nodig om beide musea op hun eigen koers te houden.

S L E E P

-Waarom loopt die motorboot niet aan dat zeiljacht voorbij?- was mijn eerste gedachte toen ik deze twee in de verte aan zag komen. Dichterbij gekomen bleek de afstand tussen de boten nog steeds hetzelfde en bovendien zag ik dat de achterste er nogal vreemd scheef bij voer. "Dat moet een sleep zijn" was mijn conclusie, maar er was geen sleeptros te zien. Pas door mijn kijkertje zag ik een dun wit lijntje, kennelijk sterk genoeg om deze wonderlijke combinatie bijeen te houden. Een zeilboot die een motorjacht sleept zie je niet vaak, maar de sleper voer dan ook op de motor en had zijn zeil als hulp bijgezet. Voor mede- waterrecreanten was van een afstand niet te zien dat het een sleep betrof en voor zover ik weet hoeven ze dat ook niet te laten zien, maar verstandig lijkt mij dat wel, want snel uitwijken is er niet bij! Even later zagen we dat de sleep keurig werd afgeleverd bij de Jachthaven Waalwijk, een kleine maar mooie haven direct toegankelijk vanaf de Bergse Maas.

))):(((

GOLDEN WATTLE

Ruim een jaar geleden schreef ik onderstaand stukje en liet vol trots mijn zaailingen zien. Zeven planten groeiden uit tot meer dan een meter hoog. De voorlaatste winter hebben ze binnen overleefd, daarna groeiden ze prachtig uit. Deze winter is het anders gelopen. Eén plant had ik buiten in de grond gestopt, twee weggegeven aan vrienden en de rest in eerste instantie in het kasje en daarna voor de vorst het huis in. Maar zowel binnen als buiten heeft één soort het niet overleefd. Twee verschillende kleinere wel.

De eerste winter binnen.

April 2009, jammer!

PASEN/EASTER/OSTERN

Ooit leerde ik waar al die Christelijke feestdagen voor staan, maar het sprookje van de wederopstanding ging mij echt te ver. De bijbel en alle andere wel of niet religieuze sprookjesboeken kunnen mij al jaren niet bekoren. Ik zie het als 'strohalmen' voor 'onzekeren', of 'Excuus Truus' voor medemensen die zelf geen verantwoording durven nemen.
Pasen is voor mij niet meer dan een kanttekening op de kalender, met pasen moeten de fruitbomen in bloei staan, met pasen is de groei, beginnend met de bloei weer echt begonnen.
Dit jaar klopt mijn verwachting weer, bijna alle fruitbomen staan in bloei. De Kersenboom laat zien waar hij toe in staat is, de takken bezwijken bijna onder het gewicht van de bloemen! En dan te bedenken dat elke bloem een kers kan worden die je op kunt eten! Bij ons komt het al jaren niet zo ver, zodra de kersen een blosje vertonen gaan de merels er mee aan de haal.
Ik heb er wel eens ter afschrikking met de buks onder gezeten, maar dat zet echt geen zoden aan de dijk. Met een beetje geluk consumeren wij zelf een handjevol kersen, de rest laten wij aan de merels.

LENTEPERIKELEN

mooiweernietzonnigofregensneeuwenwindmistigsoms
ookzonderwolken
luchtenvluchtenregenwulpenvoorhetonweer
neerslaglagweereensin handenvantimopelleofanderenvertellenwatweallemaal
alweten...hetweeris nietvoorspelbaar
enzekernietvooruit.

Uit de bundel 'Morgen zien wij verder', timberman 2003

Sssssttt......AGENDA!

Morgen is het dinsdag, dan zal het vandaag wel maandag zijn. Maar als het vandaag maandag is wat was het gisteren dan? En moest ik dan wat?



Vorige week ben ik voor het eerst in jaren een serieuze afspraak vergeten, een afspraak met mijn parodontoloog. De afspraak stond wel in mijn agenda die naast mij op het bureau ligt, maar die lag zeer ongebruikelijk open op week 21, de week dat ik weer moet spoelen. Dat er nog andere afspraken in konden staan was ik totaal vergeten. Het zijn er zo weinig dat ik eigenlijk wel zonder agenda kan, denk ik. Dat heb ik trouwens in de meest drukke jaren van mijn werkzame leven ook gedaan, en een afspraak vergat ik nooit!
Nu dus wel en dat is geen leuke ontdekking, behalve als je het als een bevrijding kan voelen en dat kan zolang het geen geld kost.
Woensdag heb ik een herkansing, ik hoop niet dat ik het vergeet.
*
Mijn roze lippen willen wel maar murmelen maar wat,
vreemd te ervaren dat vaker zinnen door mij uitgesproken
lijken niet van mij te zijn.
Mijn lippen kleuren blauw,
totdat de wind er vat op krijgt
en de lippen weer gaan spreken.

*