+

+ NO BLOG TODAY... +

+

Dat was gisteren, vandaag stroomt er weer gewoon rood bloed door onze aderen.

In Amsterdam woont een verzamelaar van Citrusfruit-kist-frontjes met opdruk, maar dan alleen als ze van hout zijn. Dus geen board of karton. Zijn huis schijnt er vol mee te staan. De gangen zijn niet meer om door te komen. Ik ben toch wel blij dat L. zich vooralsnog weet in te houden, hoewel na de papiertjes nu ook al de stikkers op het fruit er aan moeten geloven. Ik denk dat ik professionele hulp moet inroepen als de stempels op het fruit als verzamelobject worden ontdekt. Dan zijn we bijna bij het verzamelen van tatoeages, ooit las ik een boek over een verzamelaar die om aan de tatoeage te komen de drager liet vermoorden.

Ik verzamel kistjes om er aanmaakhout in te bewaren en ook ik heb liever die van hout, maar dan omdat die langer mee gaan.

+

+


NO BLOG TODAY...


+

Boerenvernuft of jongenswerk?

Je komt het over de hele wereld tegen, kisten, kratten, bakken of andere zaken 'waar iets in kan' met wielen, wieltjes of iets wat daar voor door moet gaan eronder. Over de hele wereld werden en worden soms nog 'kogellagerkarretjes' gemaakt. Ooit zag ik op T.V. een reportage over jongens ergens in Zuid Amerikaans land, die met ware doodsverachting op zo'n plank met kogellagers tegen het verkeer in de berg afraasden. Ze deden dat pas na de nodige hoeveelheid lijm gesnoven te hebben. Als ze het niet overleefden hadden ze in ieder geval een spannend maar kort leven gehad.
Ik woonde rond mijn achtste levensjaar in Arnhem, mijn ouders hadden een huis aan de Amsterdamsestraatweg, een weg die redelijk stijl naar beneden loopt (althans in onze kinderogen). Mijn vader had aan een autoped een kistje en een derde wiel gemaakt. Het was dus een autoped met zijspan geworden. Met dat ding en mijn jongste broertje in het bakkie suisde ik de weg af. Dat waren spannende ritjes. Helaas moesten wij daarna naar boven lopen. Zo'n plank met kogellagers (sturen met een touwtje) heb ik ook gehad, maar die lol was van korte duur, de gammele constructie was niet bestand tegen het te schielijk nemen van bochten.
Een zware last is te verplaatsen mits er wielen onder zitten. Bij boeren op het erf zijn daar talloze voorbeelden van te zien. Soms bij een 'mechanisatie bedrijf' gekocht of laten maken, maar vaak ook zelf in elkaar geknutseld.
De wieltjes onder de kar op de foto zijn in verhouding tot de bak veel te klein, toch zal de maker zijn doel bereikt hebben: het kunnen verplaatsen van een last.
De kar stond ergens in Nieuw Zeeland.

+

MET ENIGE TROTS.....

....kondigen wij u aan: 'Ons Husky', wij noemen het 'ons Huuske'.(Een Oranje Grap.) De plek die ik maakte blijkt groot genoeg en dankzij de 4WD kunnen wij erin maar ook weer uit komen. Een groter probleem is de bak van de L200, hij is groter dan ik dacht en een echt goede plek heb ik er niet voor. Maar tijd komt raad.
We zullen er met volle teugen van genieten.

+

De kleur van hout.

PURPERHART/PURPLEHEART

Soms zitten er leuke verrassingen tussen het 'kachelhout' dat ik gratis ophaal om mijn kleinmeubelen en nestkastjes van te maken. Deze keer zaten er balkjes Purperhart bij, van die balkjes die de planken van een pallet bijeen houden. Zware bruin-grijze onooglijke balkjes, totdat je ze over de schaaf haalt. Het hout wordt veelal gebruikt voor vloeren. Een echt goede bestemming heb ik er nog niet voor, als iemand een idee heeft hou ik mij aanbevolen.

+

LOGGING TRUCKS

In Nieuw Zeeland heten ze 'logging trucks', de vrachtwagens die boomstammen vervoeren. Je komt ze om de haverklap tegen, geladen of niet. Als ze geen stammen vervoeren gaat het achterste assen-deel bovenop de truck mee terug. Het is een vak apart. Wat ik niet wist, of er mij niet bewust van was is, dat ook in de Ardennen met die trucks af-en aan gereden wordt.
Vanaf onze hooggelegen riante campingplaats zagen we ze veelvuldig langskomen in de verte. Enige logistieke logica was er niet vanaf te zien, leeg heen en anderen weer leeg terug! Voer voor de heer VOS. Op weg naar huis kwamen we langs een bedrijf waar de stammen heen gaan, gesorteerd, gekort opgeslagen en verder verkocht worden.
We genoten en maakten een plaatje.

*

PS

De site over logging trucks is heel leuk om te zien!

*

KLEIN ROST

Wij wilden er een paar dagen tussen uit, nog een keer van onze Holtkamper genieten. Op internet vond ik een 'camping bij de boer' "Klein Rost" geheten op een steenworp afstand van de Luxemburgse grens. Er stond slechts één caravan van Hollanders die zo ze vertelden er 6 maanden staan en zo'n beetje de rol van beheerders op zich genomen hadden. "Zoek maar een plek en ga om zeven uur naar het huis om de boer te ontmoeten." Maar de boer was eerder bij ons boven op z'n quad, dan wij beneden op het erf. Na ons kwam er nog een Belgisch echtpaar, lekker rustig dus. Voor het eerst hebben we een hele dag op een camping gezeten en alleen maar gelezen en genoten van het uitzicht.
De boer heeft DIKBILLEN, vleeskoeien, waar minder werk aanzit dan aan melkvee. Alle kalveren komen via een 'keizersnee' (op deze site staan foto's) omdat de dikbil geen ruimte heeft voor een normale bevalling.

KOOLZAAD

Koolzaad, wat moet ik er meer over zeggen dan dat het elk jaar weer prachtig is om te zien. En elk jaar is er meer te zien sinds het ook voor bio-brandstof wordt gebruikt.
Maar ook de bermen doen mee met de pret, stond er vroeger zo nu en dan een plukje, nu staat er net zoveel aan de rand van de weg als op het land.
Aan de andere kant van de dijk is de agrarisch ondernemer (zo noemen zij zichzelf) bezig de aardappelen in de grond te stoppen en meteen in één handeling door aan te rillen. Vroeger gebeurde dat in meerdere stappen.
Het levert een prachtig patroon op.

*

OLYMPUS FE-190

Na mijn zeer smakelijke maar niet fotogenieke culinaire uitspatting, de baron met ontbloot bovenlijf die geen baron is, nu het echte nieuws.
Al maanden roep ik: 'zou het niet handig zijn, naast de wat fors uitgevallen SONY F717 een wat handzamere camera aan te schaffen'. Echt nodig hebben we zoiets niet maar voor op reis is het wel handig.
Gisteren kreeg L. een aanbieding van Bol.com op haar scherm en vroeg is dit wat? Vanmorgen kwam de dame van TPG het doosje brengen. Overtoom is er niets bij.
De camera heeft geen zoeker dat is best even wennen, maar hij doet het prima! Ook de macro is fantastisch, net zo fantastisch als het bier dat wij meenamen uit Frankrijk.

Heel iets anders, maar ook fantastisch is Anthony and the Johnsons, ooit van gehoord?
Ik hoorde voor het eerst van hem toen ik op weg was naar ons HUUSKE, het zal mijn 'gemoed' geweest zijn, ik hou van vreemde stemmen. Nu net bij het bezoeken van zijn site kwam er een gezicht bij de stem, had ik beter niet kunnen doen.

(Ik ben er nog niet achter hoe ik via Blogger muziek kan laten horen, anders kreeg u een voorproefje,
maar advies is welkom.)

*

What's in a name?

*

Het begin van mijn puberen vond plaats in Arnhem, op de Montessorischool waar mijn vader werkzaam was. Op die splinternieuwe school zaten nogal wat kinderen van (in onze ogen) 'dure' ouders. Vaak met moeilijke achternamen. Wij spraken dan van 'baron van hier tot gunder'. Dat ikzelf behebt was met zowel een dubbele voor-als achternaam drong toen niet tot mij door. Mijn vader was een boerenzoon, mijn moeder een afstammeling van roofridders. De adel stond ver van ons. Later heb ik begrepen dat de adel toen al tanende was, de adel bestond immers bij de gratie van het volk. Het volk waarvan gepikt, geroofd en 'belasting' geheven werd.
De nazaten van die rovers hebben het nu moeilijk, hun bezit moeten ze verkopen, verkwanselen of te gelden brengen. Soms moeten ze zelfs hun eigen gras maaien of op de trekker plaats nemen.
Vanmorgen stond ik op de dijk, niet mijn dijk, van de omgeving te genieten.
Buurman Frank komt langs, stopt zijn koets en zegt : en" Baron van Veen tot Andel en Wijk en Aalburg" bevalt u deze morgen?
Ik mag niet mopperen niet mopperen niet mopperen, was mijn antwoord. Te beduusd te ontdekken dat ik na zestig jaar de ridderslag alsnog ontvang.