OLYMPUS FE-190

Na mijn zeer smakelijke maar niet fotogenieke culinaire uitspatting, de baron met ontbloot bovenlijf die geen baron is, nu het echte nieuws.
Al maanden roep ik: 'zou het niet handig zijn, naast de wat fors uitgevallen SONY F717 een wat handzamere camera aan te schaffen'. Echt nodig hebben we zoiets niet maar voor op reis is het wel handig.
Gisteren kreeg L. een aanbieding van Bol.com op haar scherm en vroeg is dit wat? Vanmorgen kwam de dame van TPG het doosje brengen. Overtoom is er niets bij.
De camera heeft geen zoeker dat is best even wennen, maar hij doet het prima! Ook de macro is fantastisch, net zo fantastisch als het bier dat wij meenamen uit Frankrijk.

Heel iets anders, maar ook fantastisch is Anthony and the Johnsons, ooit van gehoord?
Ik hoorde voor het eerst van hem toen ik op weg was naar ons HUUSKE, het zal mijn 'gemoed' geweest zijn, ik hou van vreemde stemmen. Nu net bij het bezoeken van zijn site kwam er een gezicht bij de stem, had ik beter niet kunnen doen.

(Ik ben er nog niet achter hoe ik via Blogger muziek kan laten horen, anders kreeg u een voorproefje,
maar advies is welkom.)

*

What's in a name?

*

Het begin van mijn puberen vond plaats in Arnhem, op de Montessorischool waar mijn vader werkzaam was. Op die splinternieuwe school zaten nogal wat kinderen van (in onze ogen) 'dure' ouders. Vaak met moeilijke achternamen. Wij spraken dan van 'baron van hier tot gunder'. Dat ikzelf behebt was met zowel een dubbele voor-als achternaam drong toen niet tot mij door. Mijn vader was een boerenzoon, mijn moeder een afstammeling van roofridders. De adel stond ver van ons. Later heb ik begrepen dat de adel toen al tanende was, de adel bestond immers bij de gratie van het volk. Het volk waarvan gepikt, geroofd en 'belasting' geheven werd.
De nazaten van die rovers hebben het nu moeilijk, hun bezit moeten ze verkopen, verkwanselen of te gelden brengen. Soms moeten ze zelfs hun eigen gras maaien of op de trekker plaats nemen.
Vanmorgen stond ik op de dijk, niet mijn dijk, van de omgeving te genieten.
Buurman Frank komt langs, stopt zijn koets en zegt : en" Baron van Veen tot Andel en Wijk en Aalburg" bevalt u deze morgen?
Ik mag niet mopperen niet mopperen niet mopperen, was mijn antwoord. Te beduusd te ontdekken dat ik na zestig jaar de ridderslag alsnog ontvang.

Joan Armatrading

Mijn lief is naar Amsterdam, naar Paradiso. Samen met de goede oude vriendin waarmee wij ook Bob D. zagen optreden hoopt zij vanavond te genieten van een concert door Joan Armatrading.
"Er zijn eieren en er ligt nog een prei in de kelder". Haar zorg gaat ver.
Mijn idee was een hout-over pizza te halen, die zijn soms best lekker. Ik dacht er aan toen ik al weer thuis was van het boodschappen doen, het stond niet op mijn briefje! Zo gaan die dingen als je wat vergeetachtiger wordt.
Maar er was een prei en er zijn altijd eieren.
+
Snij de prei in ringen en was ze.
Fruit de ringen in wat olie en boter lichtbruin, doe er een scheutje Ketjap Asin bij.
Klop de eieren (6 kleintjes in mijn geval) met een beetje peper en zout.
Strooi wat geraspte kaas over de prei en hussel.
Doe de geklopte eieren in de pan en strooi daar ook wat kaas over.
Dek af met deksel met gaatjes.
Schuif het resultaat als de eieren gestold zijn op een voor verwarmd bord.

Eet het op en geniet.
+

Vijgenboom.

Op 14 mei 2006 ontdekte ik de eerste vijgen aan ons prille boompje.
Er zaten toen zeven vruchtjes aan de takjes, waarvan er slechts één de eindstreep haalde. Dit jaar zijn de vruchten meer dan een maand eerder op de maat van toen. Ik heb er nu 36 geteld.

*

BOEREN TIMMERWERK

Ons huuske moet als we niet op pad zijn ergens staan. De mensen die weten hoe wij wonen, weten ook dat we redelijk veel grond hebben om een Husky te stallen. Het probleem is echter dat je er niet kunt komen. De enige plek die in aanmerking komt zonder al te veel sloopwerk te hoeven verrichten, is de plek waar onze HOLTKAMPER COCOON staat/stond. Maar de Husky is een stuk hoger dan het afdak waar de COCOON onder stond. Daar moest dus wat aan gebeuren. Een boer past z'n ruimte aan naar behoefte, tilt een dak gewoon op, zet er wat 'oud hout' onder, slaat kromme spijkers weer recht, maakt van korte stukjes, lange stukken hout en heeft binnen een mum van tijd wat hij beoogde.
Dat doe ik dus ook. Tot nu toe heeft het ons geen cent gekost. Nu maar hoepen dat die 4wd geen moeite heeft met de rulle grond, anders moet er toch bestraat worden en dat doe ik echt niet zelf.

*

Wat een dag!

(Een nagekomen bericht).

Zondag 15 april 2007.

Om 16.38 uur staat de thermostaat in ons redelijk koele huis op 23 graden. De thermometer in de schaduw geeft 28 graden aan maar bijna een ramp is de temperatuur in mijn kasje, nagenoeg 44 graden! En dan moet de echte zomer nog beginnen!

*

VISVRIEND

Onze Visvriend heeft zijn blog nog niet opgepakt, maar heeft beslist niet stilgezeten. In zijn tuin heeft hij een vijver gemaakt, daar komen vast ook vissen in. Hij heeft al een vissende kabouter. Het wachten is op een foto van hem zelf met hengel aan de rand van de vijver. Ver voordat het graafwerk klaar was, had hij al een brug gemaakt om makkelijker aan de overkant te komen. De brug is al weer gesloopt (hij is veel sneller dan Rijkswaterstaat bij Zaltbommel). Als hij dat niet zelf gedaan heeft waren het de bevers van de onderste foto, een foto van onze visvriend gemaakt midden in Almere. Een prachtige foto die een tiental jaren terug nooit gemaakt had kunnen worden in onze Hollandse polder.

*

HEKWERK

Planken liggen altijd opgestapeld met latjes er tussen, zodat de wind er door heen kan waaien. Als ik het hardhout op haal waar ik mee werk zitten daar honderden van die latjes bij. Ik heb lang gezocht naar een goede bestemming. Een paar jaar terug vond ik de oplossing in de vorm van hekwerk. Ondertussen heb ik enige tientallen meters gemaakt en in de tuin geplaatst. Na een jaar krijgt het een prachtige grijze 'verweerde' kleur. Het is stukken goedkoper dan de zeer gewilde kastanje-houten afrasteringen.

Je moet er wat voor doen....

Maart, April en Mei zijn de maanden waarin van alles op het zelfde moment moet gebeuren. Ik heb het dan over het huis, het erf en de tuin. Het aanschaffen van een mobiel huuske komt daar dan nog eens boven op. Vandaag was dus zo een dag van zaaien, sproeien, zagen en lassen. Voordat de afzetunit op de pickup gezet kan worden, moet het 'bakkie' er af. Dat ding weegt meer dan 100kg, op onze leeftijd is het verstandig dat met hulpmiddelen te doen. Igor, de verkoper en een stuk jonger heeft daar iets voor ontworpen, want ook hij wilde dat op/af zetten gecontroleerd kunnen doen. Hij maakte een cad/cam tekening voor mij, 'om te oefenen'. Vandaag haalde ik voor € 16.00 materiaal en laste het frame in elkaar.

*

OORTJES AUWIE . . .!

Gisteravond was het zover: mijn eerste echte popconcert in een heuse muziek hal. Ik had al drie dagen last van een opgeblazen buik, dat heb ik altijd als er iets nieuws staat te gebeuren en toch denk ik altijd dat ik een vreselijke ziekte heb. De trouwe lezer van mijn blog kan weten dat ik geen 'kenner van pop muziek' ben, laat staan een fan van wie dan ook. Bob Dylan ken ik alleen van platen en cd's aangeschaft door mijn partners, meestal mag ik het graag horen. Zelf heb ik nooit iets van hem gekocht.
Te laat ontdekten wij dat er slechts een beperkt aantal zitplaatsen was, we moesten dus staan en genoegen nemen met zo nu en dan een glimp van de artiest. Zijn voeten heb ik niet gezien. Zijn ogen ook niet, deze 65+er deed geen enkele moeite contact met zijn publiek te maken en toch gingen enkelen 'uit hun dak' . Zijn band maakte veel herrie, veel te veel voor mijn gevoel, wat een volume kwam er uit die dozen, wat een overdaad en waarom? Dylan kan zingen en heeft wat te vertellen maar dat wordt overstemd door het opendraaien van de knoppen.
Na vijf nummers wilde ik de zaal verlaten, mijn benen deden zeer, mijn maag resoneerde en mijn oren deden pijn. Maar ineens was daar Dylan, verstaanbaar en soms zichtbaar met zijn grote, stijve, witte hoed. Maar niet veel later dacht ik: 'wat doe ik hier eigenlijk?' Wat doe ik hier tussen al die rokende en bier zuipende mensen die hun afval op de grond donderen zodat je nog moet uitkijken ook om niet onder uit te gaan. Al die mensen die proberen het 'ultieme moment' met hun mobieltje vast te leggen? die het scherm belangrijker vinden dan de bühne en de performer.
Het was mijn eerste, maar ook zeker mijn laatste popconcert, maar naar Dylan zal ik blijven luisteren.


Ik hoop dat de fans mij dit niet kwalijk nemen.

*