POPPEN

"Als ik een pop, of het restant daarvan vind, bewaar ik het. Zo ligt er al jaren ergens in de tuin een half gezichtje met een plukje haar. Het kwam boven met het 'uithalen van de sloot'. Het heeft er niets mee te maken, maar als ik het zie moet ik denken aan de beelden van Bergen-Belsen die ik ken."

 

Bovenstaande tekst is een deel uit een reactie die ik gaf op Jolie's weblog. Toen ik het nalas schrok ik er van, maar toen ik het hoofdje vandaag terugvond had ik weer dezelfde associatie. Het blijkt overigens geen half, maar een heel gezichtje te zijn. Ik denk dat ik van twee vondsten er één heb gemaakt, ik ga op zoek naar de ander.

Zolang poppen intact zijn, lief, schattig en gekleed als echte mensen, zijn het troetels met een hoog aaibaarheidsgehalte. Maar kinderen kunnen wreed zijn en een pop verminken of zelfs vermoorden net als in de grote mensenwereld.  Een pop kan ook zoek- of verloren raken, begraven of verbrand. Met een beetje geluk komen de restanten na jaren weer tevoorschijn. Ze kunnen dan alsnog de KLIKO in verdwijnen of zoals bij mij op een plek bewaard worden waar ze, met een beetje geluk, weer terug te vinden zijn.

Dit slechts drie centimeter groot porseleinen torsje is, als ik het mij goed herinner door Marion gevonden in een stroompje in de buurt van een porseleinfabriek aan de rand van Erfurt, toen nog DDR. Ze vond daar meer en gebruikte het voor haar werk. Maar deze tors is gewoon op de plank blijven liggen, te mooi om te verwerken.

Op de achterkant staat een nummer en bij de schouders zitten gaatjes om de armen te bevestigen. maar de benen zitten (voor een resterend deel) vast aan de romp. Het ziet er ook niet uit als een 'baby-popje', het zou leuk zijn te achterhalen waarvoor het ooit gemaakt is. 

Misschien dat de nieuwe site van Jolie uitkomst kan bieden.