Dankzij het wereldwijde web is het overschrijden van grenzen voor verzamelaars een fluitje van een cent. De beurzen voor verzamelaars zullen er altijd blijven, maar de (ruil)handel via het internet gaat veel sneller en is voor 'tante post' soms moeilijk bij te houden.
Lindsey is dertig jaar geleden begonnen met het verzamelen van sinaasappelpapiertjes, d.w.z. als ze er eentje tegenkwam die ze nog niet had kwam die bovenop een stapel in een doos. Ruilen met anderen of naar beurzen gaan deed ze niet. Een jaar of wat geleden kwam daar verandering in omdat ze via het web ontdekte dat ze beslist niet de enige was die die vaak prachtige fruitwikkels verzamelde. Ze ruilt nu met mensen in Nederland, België, Frankrijk, Spanje, Italië, Tjechië, Duitsland en sinds kort ook Rusland. Het verzenden van het ruilmateriaal gaat niet altijd vlekkeloos, tot twee keer toe is een zending niet aangekomen (hier en/of daar) of is het heel lang onderweg.
Dit in zeer stevig bruin papier ingepakte postpakket, nergens tape maar wel een touwtje heeft er een maand over gedaan om van Rusland naar hier te komen. Lindsey heeft op de zelfde dag een enveloppe op de bus gedaan met bestemming Rusland, maar voor zover we weten is dat nog niet aangekomen.
Overigens heeft het zetten van een advertentie op 'Marktplaats' ook al de nodige plastic zakken en dozen P's opgeleverd met als voorlopig hoogtepunt tien ordners waarin de verzameling van een meneer die direct na de oorlog zijn eerste 'vondsten' inplakte.
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderen