Als klein jongetje hoorde ik vaak over ouderen zeggen: "hij/zij is de kluts kwijt" of "hij/zij is een beetje vergeetachtig" of gewoon "opa weet het niet meer." Een enkeling had het over "een kort geheugen of selectief geheugen". Maar daar begreep je als kind nog niet veel van. Totdat bij mijn opa een adertje het begaf en hij weer kind werd. PIPO de Clown was zijn favoriete programma , hij genoot daar zichtbaar van maar over 'vroeger' kon hij niets meer vertellen. Opa weet het niet meer zei oma. De TV had ze speciaal voor hem aangeschaft, om hem nog 'iets' te kunnen bieden. Ik begon toen te beseffen dat er niet veel voor nodig was om een leven totaal te veranderen.
As a young child I used to hear remarks about older people like: "s/he is confused" or "s/he is a bit forgetful" or simply "Grandpa has lost his marbles", and sometimes the term "a short memory" or "a selective memory". But as a child I didn't understand what this meant, until my grandpa had a burst vein and reverted to childhood. PIPO the Clown was his favourite programme, you could see he enjoyed it but he had forgotten about 'the old days'. Granny used to say Grandpa had 'lost it'. She bought a telly especially for him, so at least he would have 'something' . I started to realise that it didn't take much to completely change a life .
Wat ik pas veel later las was dat de afbraak al begint zodra de volwassenheid bereikt is. In het begin heb je het niet zo in de gaten of je 'wil er gewoon niet aan'. Er komt een moment dat je 'vergeetachtigheid' verweten wordt, daar valt nog mee te leven. Het wordt echt een ramp als je niet meer dan één ding tegelijk kan onthouden of wilt onthouden, maar dat laatste zie ik als smoes. Wij hebben soms de onzalige gewoonte door elkaar heen te praten of elkaar in de rede te vallen, met als gevolg dat je weer opnieuw kunt beginnen, helaas zijn wij dan vaak vergeten waar het eigenlijk om ging. En niet omdat het onderwerp van geen belang was maar omdat we het echt niet meer weten. Toch best beangstigend, we willen nog een tijdje mee.
Much later I read that breakdown already starts with adulthood. In the beginning you don't quite realise what's going on, or rather you 'don't want to'. At a certain moment you are accused of 'forgetfulness', that's something you can live with. It only becomes a problem when you can't - or don't want to - remember more than one thing at a time, but the last I regard as an excuse. Sometimes we are interrupted in our train of thought, or someone cuts in and then we have to pick it up again, but often by then we've forgotten what we wanted to say in the first place. Not because it wasn't important but because we really have forgotten. It's pretty disquieting, because we still want to be taken seriously.
Bij een Personal Computer stop je er als het fout gaat gewoon een nieuw of meer werkgeheugen in of je vervangt de 'opslag' in de vorm van een nieuwe HD. Je kan dan weliswaar wat gegevens kwijt raken, dat is jammer maar je kan doorgaan waar je gebleven was. Als dat bij mensen zou kunnen zouden wij het eeuwige leven kunnen benaderen, tenminste als de Hardware het uithoudt en dat is gelukkig niet het geval.
With a Personal Computer, if things go wrong you just put in new, or extra, work memory in the shape of a new HD. You may lose some information of course, which is a pity, but at least you can go on from where you left off. If humans could do that we'd almost have eternal life, that is if the Hardware lasts and fortunately it doesn't.
Mijn iMac heeft nu meer geheugen gekregen, ik heb het er zelf ingezet. De doos waarin het geheugen kwam is zo groot als een doos voor een DVD, het nieuwe geheugen (7X2cm) zelf is kleiner dan het oude. (7X2,5cm) De foto laat het oude 256 MB geheugen zien. Ik hoop dat door deze ingreep mijn problemen voorlopig over zijn.
My iMac now has extra memory, I installed it myself. The box the memory came in is as large as a DVD box, but the memory (7x2 cm) is smaller than the old one. The photo shows the old 256 MB memory. I hope that my problems will now be over, for the time being at least.
Bij Lindsey zijn een paar programma's opnieuw geïnstalleerd, dat heeft geholpen maar helemaal 'op orde' is het nog niet. iPhoto bevatte bestanden die daar niet thuis hoorden om maar een voorbeeld te noemen. Martijn, de zoon van Ronald is er meer dan twee uur mee bezig geweest. 'Een interessant probleem' en dat blijft het voorlopig.
On Lindsey's computer several programmes have been re-installed, which has helped but everything isn't 'hunky dory' yet. For example, in iPhoto there were some files that had no business being there. Martijn, Ronald's son, was busy for more than two hourssorting things out . It remains an 'interesting problem' .
As a young child I used to hear remarks about older people like: "s/he is confused" or "s/he is a bit forgetful" or simply "Grandpa has lost his marbles", and sometimes the term "a short memory" or "a selective memory". But as a child I didn't understand what this meant, until my grandpa had a burst vein and reverted to childhood. PIPO the Clown was his favourite programme, you could see he enjoyed it but he had forgotten about 'the old days'. Granny used to say Grandpa had 'lost it'. She bought a telly especially for him, so at least he would have 'something' . I started to realise that it didn't take much to completely change a life .
Wat ik pas veel later las was dat de afbraak al begint zodra de volwassenheid bereikt is. In het begin heb je het niet zo in de gaten of je 'wil er gewoon niet aan'. Er komt een moment dat je 'vergeetachtigheid' verweten wordt, daar valt nog mee te leven. Het wordt echt een ramp als je niet meer dan één ding tegelijk kan onthouden of wilt onthouden, maar dat laatste zie ik als smoes. Wij hebben soms de onzalige gewoonte door elkaar heen te praten of elkaar in de rede te vallen, met als gevolg dat je weer opnieuw kunt beginnen, helaas zijn wij dan vaak vergeten waar het eigenlijk om ging. En niet omdat het onderwerp van geen belang was maar omdat we het echt niet meer weten. Toch best beangstigend, we willen nog een tijdje mee.
Much later I read that breakdown already starts with adulthood. In the beginning you don't quite realise what's going on, or rather you 'don't want to'. At a certain moment you are accused of 'forgetfulness', that's something you can live with. It only becomes a problem when you can't - or don't want to - remember more than one thing at a time, but the last I regard as an excuse. Sometimes we are interrupted in our train of thought, or someone cuts in and then we have to pick it up again, but often by then we've forgotten what we wanted to say in the first place. Not because it wasn't important but because we really have forgotten. It's pretty disquieting, because we still want to be taken seriously.
Bij een Personal Computer stop je er als het fout gaat gewoon een nieuw of meer werkgeheugen in of je vervangt de 'opslag' in de vorm van een nieuwe HD. Je kan dan weliswaar wat gegevens kwijt raken, dat is jammer maar je kan doorgaan waar je gebleven was. Als dat bij mensen zou kunnen zouden wij het eeuwige leven kunnen benaderen, tenminste als de Hardware het uithoudt en dat is gelukkig niet het geval.
With a Personal Computer, if things go wrong you just put in new, or extra, work memory in the shape of a new HD. You may lose some information of course, which is a pity, but at least you can go on from where you left off. If humans could do that we'd almost have eternal life, that is if the Hardware lasts and fortunately it doesn't.
Mijn iMac heeft nu meer geheugen gekregen, ik heb het er zelf ingezet. De doos waarin het geheugen kwam is zo groot als een doos voor een DVD, het nieuwe geheugen (7X2cm) zelf is kleiner dan het oude. (7X2,5cm) De foto laat het oude 256 MB geheugen zien. Ik hoop dat door deze ingreep mijn problemen voorlopig over zijn.
My iMac now has extra memory, I installed it myself. The box the memory came in is as large as a DVD box, but the memory (7x2 cm) is smaller than the old one. The photo shows the old 256 MB memory. I hope that my problems will now be over, for the time being at least.
Bij Lindsey zijn een paar programma's opnieuw geïnstalleerd, dat heeft geholpen maar helemaal 'op orde' is het nog niet. iPhoto bevatte bestanden die daar niet thuis hoorden om maar een voorbeeld te noemen. Martijn, de zoon van Ronald is er meer dan twee uur mee bezig geweest. 'Een interessant probleem' en dat blijft het voorlopig.
On Lindsey's computer several programmes have been re-installed, which has helped but everything isn't 'hunky dory' yet. For example, in iPhoto there were some files that had no business being there. Martijn, Ronald's son, was busy for more than two hourssorting things out . It remains an 'interesting problem' .
Laat het hiermee (grotendeels) opgelost zijn. Ik duim ervoor.
BeantwoordenVerwijderenJouw manier van vertellen bewonder ik. Boeiend, goed leesbaar, vaak een verhaal om iets alledaags, waardoor het niet meer alledaags is.
BeantwoordenVerwijderenthea