T O M A T E N

Om een overvloed aan tomaten te voorkomen (we hebben nog steeds tomatensap, -saus, -ketchup in de kelder en halfgedroogde tomaten onder olie en tomatensoep in de vriezer, kocht ik dit seizoen vier verschillende planten á € 2,65 p/st. i.p.v. ze zelf te zaaien. Later kreeg L. nog een aantal tomatenstekjes (had ik nog nooit gezien) van kleine trostomaatjes van haar 'tomatenmevrouw', waar ze in het aspergeseizoen een kistje tomaten koopt voor € 5.

Bij die vier (drie dus) soorten zit een vleestomaat (volgens label trostomaat) waar nu een vrucht aanhangt met een omtrek van 34 cm! Voor de foto heb ik er een één euromunt opgelegd. Het is echt een joekel die we vandaag of morgen moeten plukken, want de (teveel aan vocht) scheuren komen er al in.

De Cherrytomaatjes zijn groter dan in de winkel en groeien in een tros zo lang als we nog nooit eerder zagen. De groene en de reeds rode vormen één tros!

We zijn benieuwd hoe ze smaken.
Weet iemand nog een andere bestemming dan die ik reeds noemde?

Vleestomaat

Cherrytomaat

Pomedoretomaat (zo staat het op het label)

Locksmith and Nurse

We wilden neef en mede scribent Niels en zijn vrouw Annie al eerder opzoeken maar het kwam er steeds niet van.
Afgelopen week hadden beide zijden van Het Kanaal een leemte in de agenda en konden wij de oversteek maken. We kozen voor de route over Duinkerken-Dover met de NORFOLKLINE, dat is twee en een half uur rijden, twee uur varen en vervolgens ruim drie uur links rijden. Dat was goed te doen ondanks de spits in England.
Ik mag zeggen dat ik/we weer bijzonder genoten van het glooiende landschap dat we zagen vanaf de Motorway's en later de kleinere tweebaans wegen.
Voor neef Niels de slotenmaker had ik een versleten slot meegenomen om met z'n tweeën lekker aan te pielen. De expert had binnen 'no-time' door wat er moest gebeuren en sloeg aan het vijlen terwijl ik mocht toekijken en met een 'oefen-slot' mocht spelen. Het slot zit ondertussen weer in de deur van mijn werkplaats en functioneert naar behoren.

Vóór ik naar England ging was er in mijn lijf een merkwaardige ontwikkeling, de plek waar één van mijn nieren was verwijderd werd steeds dikker en harder, daarover belde ik met de specialist maar die besloot te wachten met kijken tot de reguliere afspraak over drie weken.
Toen ik dag twee het slot uit de auto pakte en daarvoor de stoel naar voren klapte, 'schuurde' ik met ik met mijn linker zij langs de deurpost en opende kennelijk daarmee één van de oude wonden. Even later ontdekte ik dat mijn overhemd nat werd door wondvocht.
Annie zei meteen: "daar zit pus in" en haalde de nodige spullen en begon te knijpen.
Zij had gelijk, er kwam geel spul uit en behoorlijk wat ook. Ze heeft het goed gedaan, want ondanks dat ik nog een beetje lek is de 'gele stroom' gestopt. En nu maar hopen dat er geen infectie in komt.

Om de goede afloop te vieren hebben we een 'NIELS' open getrokken, een pilsner die neeflief in Frankrijk bij de Super U opdook.

Fantastische bouwsels

Soms schiet mijn insectenbijbel te kort en kan ik niet vinden wat ik zoek. Al bij thuiskomst van vakantie in Mei ontdekte ik een wonderlijke aanbouw aan ons huis.
Precies in het midden van de overstekende rietkap van de nieuwbouw ontwaarde ik een 'kop en schotel', maar dan op z'n kop. Helaas heb ik geen ladder die zo lang is dat ik een betere opname kan maken. Maar goed te zien is dat er eerst een 'schoteltje' aan het riet is vastgeplakt en daaraan een bol met ingang. Enige activiteit bij die ingang hebben we nooit waargenomen. Het moet het nest van een insect zijn, maar welk?

Het andere bouwsel tref ik vaker aan, maar nooit in een groep als dit. Het zat verscholen onder een oude emmer in het kleine kasje. In het stukje dat per ongeluk afbrak zijn duidelijk de larven te zien. Helaas kan ik dit metselwerk ook nergens terug vinden.
Heeft iemand een idee?

BP KNIJPT GAT DICHT

Vroeger, heel vroeger was ik trots op mijn initialen. Ik dacht dat ik - in het geheim - iets te maken had met die grote oliemaatschappij. Ik wist zelfs te vertellen dat BP voorheen een Hollandse onderneming was. Ik vond het jammer maar was ook trots, toen bleek dat het een Britse olieboorder was. Als kind hoorde ik over de B.P.M., de Bataafse Petroleum Maatschappij en was er als vanzelfsprekend vanuit gegaan dat B.P.M. het huidige BP. was geworden. Maar helemaal gek was ik niet, nu ben ik erachter dat de Bataafse is opgegaan in de SHELL, als dochter heet dat dan, opgeslokt door...
Als BOEM-DOEM generatie zijn we opgegroeid met de eventuele gevaren van kernenergie: begin er niet aan voordat je weet wat met het afval te doen. Met de winning van olie en later gas zijn we de consument geworden van nu; we kunnen er niet genoeg van krijgen. De oliemaatschappijen investeren miljarden om het zwarte goud - letterlijk - boven water te krijgen. Met de veiligheid nemen ze het niet zo nauw (volgens insiders), het gaat immers al jaren goed. Soms gaat het fout, een enkele keer goed fout! Een rampenplan voor een 'ongelukje' als het huidige bleek niet klaar te liggen en Red Adair, de legendarische oliebrandbestrijder is in 2004 gestorven. Zelden was er een 'wereldomvattend' probleem zoals nu in de Golf van Mexico. De overlast bleef beperkt tot een lokale lekkage (je zult er maar wonen), diefstal met brand als gevolg (het zal je inkomen maar zijn) en toendra's die voorgoed vervuild zijn. De miljoenen tonnen olie die uit gestrande tankers stroomden, de zee en kust vervuilend, vallen in het niet bij de huidige BP ramp.
BP denkt nu het gat dicht geknepen te hebben, maar helemaal zeker zijn ze nog niet. Het financiële gat proberen ze te dichten door onderdelen van het bedrijf te verkopen en geen dividend uit te keren aan de aandeelhouders. Over de vermeende rol van BP in de vrijlating van de Libische Lockerbie-dader zal ik maar zwijgen.

Nee, trots ben ik zeker niet meer op BP, dan maar liever Beer!

T R A N E N

Een paar dagen na mijn operatie kwam mijn ega met de goed bedoelde mededeling dat ze bezig was mensen te zoeken die mij het maai- en ander werk rond ons huis uit handen konden nemen. Ik schoot meteen vol, barstte in tranen uit en dat niet alleen tot mijn eigen verbazing. Ik kon alleen maar mompelen: "Wil je het daar alsjeblieft nu niet over hebben."
Een paar weken later kon ik - met moeite - uitleggen waarom ik zo emotioneel reageerde. Ik zou ontzettend blij moeten zijn dat een ander mij werk uit handen zou nemen, maar ik voelde het niet zo. Ik voelde het als een nederlaag. Als je gewend bent (bijna) altijd alles alleen te doen, daar zo je eigen methodes voor ontwikkelt en in de loop der jaren selectief bent gaan maaien, is het niet makkelijk dat zo maar uit handen te geven. Je beseft ineens dat je niet tot de krasse knarren, de vitale tachtigers zult gaan behoren, maar dat je het spel in een ander tempo en in een team zult moeten gaan spelen. En weer kwamen de tranen. Ik had een paar stukken dijk, waar ik redelijk eenvoudig van bovenaf en van onderuit bij kon, al eerder gemaaid en dacht: 'die strook in het midden komt later wel'. Maar het gras en onkruid bleven groeien en ik voelde dat ik het nog niet aankon. Toevallig stond er die dag een advertentie in een streekblaadje van een nieuw loonbedrijf. Ik heb Paul meteen gebeld en zaterdagmorgen stond hij voor de deur. Er zijn wat takken van de notenbomen gesneuveld en planten waar ik altijd omheen kon gaan heb ik hem 'laten meenemen', omdat het anders met zo'n grote machine niet te doen was.
Het is wennen om te zien hoe een ander jouw werk doet, maar ik heb er vrede mee en zeker geen spijt van.

De dijk ziet er nu weer goed uit, over een maand mag hij nog een keer komen. M'n tranen bewaar ik voor het volgende project.

DINKY TOYS (reactie L. op Niels' blog 'Hij doet het weer!')

Niels zijn stuk over de knappe restauratie van het Dinky Auto Service vehicle (18 juni jl.) heeft iets in mij wakker gemaakt, met gevolg deze - wat verlate - reactie. De reconstructie ziet er nu keurig uit, zeker vergeleken met het wat raadselachtige bouwpakket van 31 maart. Onduidelijk is, of deze klus voor hemzelf was of uitgevoerd voor een ander, en of de autootjes die er vervoerd worden ook van Dinky zijn of van het merk Lesney, die doorgaans een stuk kleiner zijn.
Dertig jaar geleden kreeg ik na de geboorte van mijn dochter in Amsterdam een emmertje knikkers en een doos oude speelgoedauto's als geschenk voor de kleine, voor later. Mijn buurvrouw had namelijk jarenlang bij een kinderopvang gewerkt en ging nu met pensioen. Hoezo deze dingen meegingen weet ik niet, wellicht had ze ze zelf voor de kinderen aangeschaft. Een doos vol behoorlijk afgeragde Dinky, Corgi en Lesney auto's waar zichtbaar jarenlang intensief en met veel plezier door generaties kinderen mee gespeeld was. Bijzonder geschenk! Nog steeds staan ze bij mij, veilig opgeborgen in de vitrinekast, tot de eigenaar er de ruimte voor heeft.
Van Matchbox is er o.a. een stoere cementmixer en een wals, van Lesney een bulldozer maar ook een oldtimer, Jaguar en chique sportauto (inclusief bestuurder), en dan deze zeven Dinky auto's. De merken staan eronder vermeld: zo is de groene 'logging truck' een FODEN, de kiepauto zonder laadbak een DODGE, de 'Dinky Service' takelwagentje een COMMER (bekende naam uit mijn jeugd), een AUSTIN TAXI en een JAGUAR. Het leukste is dat de raceauto "Speed of the Wind' heet. Vreemd genoeg heeft de rode auto, kennelijk een London taxi, geen naam maar alleen een nummer.
Nog steeds koester ik deze geschiedenis en heb geen behoefte ze op te laten knappen. Af en toe vul ik de collectie aan met een toevallig gevonden wrak (platgereden autootje) of door een goedkope oude barrel op een rommelmarkt op de kop te tikken.

S L A N G E T J E S

Gevangen in slangetjes, zo voelde ik mij een aantal dagen na de operatie.

Ik hoop niet dat ik mensen shockeer met deze foto's, maar alleen vertellen voldoet niet.
De eerste foto maakte L. de dag na de operatie. Eén slangetje is dan gelukkig al weggehaald, het dunne zuurstof slangetje dat in mijn linker neusgat zat. Dat kreng zat tot in m'n keel en veroorzaakte heel wat ongemak en pijn. Een andere beademingsbuis (endotracheale tube) is al direct na de ingreep verwijderd, van dat ding heb ik nog steeds keelpijn al kan ik gelukkig zeggen dat het met de dag minder wordt. Mijn stem is ook nog steeds niet de oude.
Op de bovenste foto is niet te zien dat er ook nog een viertal kleine incisies in mijn linker flank zijn gemaakt (foto van na thuiskomst). Door die kleine openingen is mijn linker nier losgemaakt heb ik begrepen en er door de grote snee in mijn lies uitgehaald. De blauwe plekken zijn inmiddels ook weggetrokken.

Het is wonderlijk mee te maken hoe snel een lichaam zich herstelt: ik kan alweer veel aan, te veel soms en dat voel ik dan onmiddellijk. Even lekker zitten of een dutje doet dan wonderen.
Ik hoop dat met deze ingreep de rotzooi uit m'n lijf is; die nier mis ik gek genoeg niet.

KUNSTENAAR EET EIGEN ORGAAN

Ik ben een echte carnivoor, wat echter niet wil zeggen dat ik zonder vlees niet kan leven. Er gaan soms dagen voorbij zonder één stukje vlees op m'n bord en vaak heb ik dat niet eens in de gaten. Er is weinig dat mij tegen staat, van orgaanvlees kan ik net zo genieten als van een kogelbiefstukje of een goed gemaakte bloedworst. Ik at ooit geitenogen (nee geen ballen, hartjes, long, en eet vaker hersenen, niertjes, lever, zwezerik en tong. Helaas koos ik in de jaren zeventig in een Frans hotel/restaurant voor 'tripes', gewoon omdat ik nieuwsgierig was. Het is één van de weinige maaltijden die ik heb laten staan en dat niet eens omdat het niet smaakte, maar de geur die eraf kwam ontnam mij elke moed een hap te nemen. Jarenlang heb ik alleen maar pens gekocht voor de hond die wij hadden, grote verse lappen pens die best lekker roken. Geen enkele herinnering aan die ene maaltijd in Frankrijk. Vorig jaar kwamen we bij een super in Frankrijk potten ingemaakte tripes tegen, die we - althans wat mij betreft - na enige overwinning kochten. Het was heerlijk! Sindsdien geloof ik weer in pens. Op ons laatste uitje kochten we ergens kalfsniertjes die er vers en zeer aantrekkelijk uitzagen. Voor de grap zei ik: 'zou die van mij er ook zo sappig uitzien'? In de wetenschap dat ik één van de twee exemplaren in mijn lijf binnenkort zou moeten missen. Eigenlijk zou ik best willen weten of die van mij, goed klaargemaakt net zo lekker is. Maar menselijke organen eten is in het geciviliseerde westen verboden, zelfs die van slachtdieren zijn niet overal vrij verkrijgbaar. Mijn links liggende nier gaat er volgende week uit, samen met de urether die de urine van de nier naar de blaas moet transporteren. Niet omdat de nier problemen geeft, maar omdat de urether verstopt dreigt te raken door de welig groeiende poliepen. Er is mij verzekerd dat met één nier goed te leven is, dus ga ik de operatie met een gerust gevoel tegemoet. Als ik mijn uroloog nou zou vragen de verwijderde nier voor mij te bewaren, opdat ik die thuis samen met mijn geliefde zou kunnen klaarmaken en vervolgens verorberen, en dat vast zou leggen op een houdbaar medium, is dat dan kunst?

Een 'happening' pur sang?

C o n i j n vliegt...

(Wanneer kunst weer leuk is).

Er zijn maar weinig hedendaagse Nederlandse kunstenaars die bij leven de voorpagina van de NRC halen.
JOOST CONIJN is het vandaag (4/06/10) gelukt.
Met zijn zelfgebouwde OSCAR KILO - NUL 43 is hij van Lelystad vertrokken naar Afrika (hoe krijg je die registratie bij elkaar?).
CONIJN gaat verder dan PANAMARENKO, LEONARDO, (FLIP) of BP, hij bouwt niet alleen tuig om mee te vliegen, hij gaat ook daadwerkelijk de lucht in met zijn bouwsel.
Volgens dit bericht in de NRC heeft hij slechts 65 liter brandstof in zijn tank, waarmee hij vijf uur in de lucht zou kunnen blijven; het lijkt mij aan de krappe kant. Hij moet heel wat sprongen maken om zijn doel te bereiken.

Hij bouwde eerder een auto van hout, die voortgedreven werd door het verbranden van hout en reed daarmee door voormalig oost Europa. Na thuiskomst wil hij een huis gaan bouwen, geïnspireerd door Körmeling, maar dan beter.

Ik hoop dat hij dit avontuur overleeft en niet als zijn illustere voorgangers in het niet verdwijnt, maar als held het NOS journaal haalt.
En als de argeloze verslaggever dan vraagt "Is dit KUNST?" hoop ik dat hij zegt: "Het feit dat u mij dit vraagt laat zien dat u het antwoord niet heeft. Ik kan u geruststellen, ik heb het ook niet. Maar ik heb plezier in het leven, u ook?"

L I E V E O P A