KUNSTENAAR EET EIGEN ORGAAN

Ik ben een echte carnivoor, wat echter niet wil zeggen dat ik zonder vlees niet kan leven. Er gaan soms dagen voorbij zonder één stukje vlees op m'n bord en vaak heb ik dat niet eens in de gaten. Er is weinig dat mij tegen staat, van orgaanvlees kan ik net zo genieten als van een kogelbiefstukje of een goed gemaakte bloedworst. Ik at ooit geitenogen (nee geen ballen, hartjes, long, en eet vaker hersenen, niertjes, lever, zwezerik en tong. Helaas koos ik in de jaren zeventig in een Frans hotel/restaurant voor 'tripes', gewoon omdat ik nieuwsgierig was. Het is één van de weinige maaltijden die ik heb laten staan en dat niet eens omdat het niet smaakte, maar de geur die eraf kwam ontnam mij elke moed een hap te nemen. Jarenlang heb ik alleen maar pens gekocht voor de hond die wij hadden, grote verse lappen pens die best lekker roken. Geen enkele herinnering aan die ene maaltijd in Frankrijk. Vorig jaar kwamen we bij een super in Frankrijk potten ingemaakte tripes tegen, die we - althans wat mij betreft - na enige overwinning kochten. Het was heerlijk! Sindsdien geloof ik weer in pens. Op ons laatste uitje kochten we ergens kalfsniertjes die er vers en zeer aantrekkelijk uitzagen. Voor de grap zei ik: 'zou die van mij er ook zo sappig uitzien'? In de wetenschap dat ik één van de twee exemplaren in mijn lijf binnenkort zou moeten missen. Eigenlijk zou ik best willen weten of die van mij, goed klaargemaakt net zo lekker is. Maar menselijke organen eten is in het geciviliseerde westen verboden, zelfs die van slachtdieren zijn niet overal vrij verkrijgbaar. Mijn links liggende nier gaat er volgende week uit, samen met de urether die de urine van de nier naar de blaas moet transporteren. Niet omdat de nier problemen geeft, maar omdat de urether verstopt dreigt te raken door de welig groeiende poliepen. Er is mij verzekerd dat met één nier goed te leven is, dus ga ik de operatie met een gerust gevoel tegemoet. Als ik mijn uroloog nou zou vragen de verwijderde nier voor mij te bewaren, opdat ik die thuis samen met mijn geliefde zou kunnen klaarmaken en vervolgens verorberen, en dat vast zou leggen op een houdbaar medium, is dat dan kunst?

Een 'happening' pur sang?