P I A N O

Deze piano kocht L ooit toen ze in Ierland woonde en nam hem in 1978 mee naar Amsterdam. Het is het enige grote 'meubelstuk' dat bij de verkoop van haar huis niet naar de nieuwe eigenaar is overgaan, maar tijdelijk ondergebracht bij een vriendin wier dochter aan pianoles toe was. De pianostemmer (tevens -restaurator) constateerde echter optredende schade wegens een te lage luchtvochtigheid in huis; de piano moest daar dus voor de winter (centraalverwarming!) weg. Het zwart gepolitoerde Jugendstiel instrument met koperen kaarsenhouders en goed geluid moest weer op transport, maar waar naartoe? Voor L behoort de piano tot het verleden, ze zal er geen muziek meer op maken bovendien wil ze nu liever 'buiten spelen'. Maar voor dochter V is het de laatste herinnering uit het huis waar zij opgroeide, zij wil het klavier behouden maar heeft de ruimte niet. Verkopen is daarmee voorlopig geen optie en opslagruimte is duur. Hier in huis is er geen plek, dus maakte ik een hoekje vrij in mijn werkruimte. Dat is een mooie koele, voldoende vochtige ruimte waar hij zal staan, keurig afgedekt met een laken tegen het stof, tot V een geschikte woonruimte heeft of anders tot ik er genoeg van heb. Hij is dus niet te koop, maar als iemand een betere oplossing weet, horen wij dat graag.

$$$$$


.

WEER ZO IETS

Dit ronde houten geval is een hoedenvorm, een mal van Lindehout waar het materiaal van de te maken hoed, in dit geval een rand, omheen getrokken wordt. Het heeft jaren bij mij in het atelier aan de muur gehangen tot ik het gisteren genoeg vond en in de emmer met afvalhout gooide om te verbranden.
Toen het aan de beurt was liet ik het L zien en die vroeg wat het was.

Mijn schoonmoeder was modiste, op haar voordeur zat een klein bordje geschroefd met daarop:
Edith Herbst Chapeaux. Zij werkte keihard voor een schamel inkomen voor haar en haar dochter. Zij maakte o.a. de showhoeden voor Max Heijmans en maakte en vermaakte vele hoeden van vooral Joodse klanten. Sommige van die dames presteerden het om met een op de Cuyp gekocht hoedje bij haar langs te komen met het verzoek er een etiketje van Maison de Bonneterie in te naaien! Bij een bonthandelaar kocht zij voor een luttel bedrag snippers en naaide die met de hand aan elkaar, zo kon ze toch wat verdienen!
Na haar dood vonden we dozen vol klein materiaal; bont, voile, stofjes, vogelveertjes, naalden, spelden en scheermesjes en natuurlijk de vele houten vormen.
Een paar van die vormen hebben we aan een bevriende, net beginnende hoedenmaakster kunnen geven, de rest is al jaren terug in het vuur verdwenen (want hoeden en dus ook vormen zijn aan modegrillen onderhevig en bovendien zat er worm in). Alleen deze ring heeft langer mee mogen gaan en dan alleen omdat de vorm mij intrigeerde.

Maar wat nu, moet ik 'm weer in het atelier hangen en er nog langer tegenaan kijken of toch het vuur in?

....

MAKKE SCHAPEN

Vriendin TRUI houdt mij in de gaten en schreef:

You did it again man!!
Gaat het een beetje?

Ik doe helemaal niets behalve wachten! De afspraak is om negen uur, 'het toxische spul' (staat op de transportbox) is er dan meestal nog niet, het moet uit Tilburg komen en ik wacht in Waalwijk omdat dat voor mij dichterbij is. Laat het over mij heen komen, trek mijn broek uit en ga liggen op het lege bed, de dienstdoende verpleegster sluit de gordijnen, haalt de ingrediënten uit de verpakking, vraagt of ik ben wie ik ben maakt mijn eikel schoon en laat dan het slangetje in mijn blaas afdalen. Dat geeft bij het passeren van de prostaat en de sluitspier van de blaas een vervelend gevoel maar doet beslist geen pijn. Dan sluit ze de koker met Mitomycine op het slangetje aan en spuit dat in de blaas. Daarna mag ik naar huis en op mijn eigen bed elk kwartier op een andere kant gaan liggen. Na het uitplassen moet ik twee keer doortrekken om het gif extra verdund het riool in te sturen.
Je stelt jezelf voor mondig te zijn, maar er zijn situaties dat 'het systeem' ons onmondig maakt: het tekort aan verplegend personeel is de hoofdoorzaak van het wachten, zij rennen zich te pletter, doen hun best maar hebben ook maat twee handen!
Je denkt mondig te zijn, wilt weten van de hoed en de rand, maar een echt duidelijk antwoord op een vraag is moeilijk te krijgen. De specialisten hebben het beste met je voor (mag je verwachten) maar geven vaak onduidelijke soms ook tegenstrijdige berichten aan de patiënt. Ik heb te maken met twee urologen die meestal wel hetzelfde bedoelen maar het anders formuleren. Een voorbeeld: de ene zegt dat ik zes keer achtereen moet spoelen, de ander laat het schema zien waaruit blijkt dat er slechts vier keer achtereen (met een week ertussen) wordt gespoeld en daarna nog twee keer met elk 22 dagen ertussen! En dat er mij totaal 11 spoelingen te wachten staan met steeds grotere tussenpozen. Dat schema lag pas afgelopen maandag (de derde spoeling) op de afdeling en als ik er vorige week bij de uroloog niet op had aangedrongen had het er nog niet gelegen en had ik, maar ook de verpleging niet geweten hoe vaak en wanneer er gespoeld moet worden. (En ik ben heus niet de eerste.)
En toch voel ik mij een beetje een mak schaap dat naar de slager gaat, want echte invloed op je eigen toekomst heb je niet.

...................................................................................................................................

O B L A M A


\


R A M B O

De avond ervoor hebben wij nog even gekeken, 'de nacht' hebben we overgeslagen en de ochtend erna was ik niet eens nieuwsgierig, het kon niet missen. -Wie heeft er gewonnen-, vroeg ik buurman Gerard, 'O.., OBLAMA met een ruime meerderheid'. Ik heb het maar zo gelaten, hij zit meer voor de buis dan wij.
Hoewel alles natuurlijk beter is dan de blanke aap die nu het ambt vervult ben ik blij met Obama, ik hoop dat hij zijn idealen en beloftes waar kan maken. Ik hoop voor hem, zijn vrouw en dochters dat hij die kans ook krijgt en niet voortijdig door een maniak met welke achtergrond dan ook overhoop geschoten wordt.
Hij zit nog niet eens in het Witte Huis, hij is nog geen president maar wel een schietschijf.
Ik heb nooit een RAMBO film gezien, het is niet echt mijn soort film, maar ik denk dat bovenstaande still er uit gehaald zou kunnen zijn.
Ik hoop dat Barak stilstaat bij dat waar hij zijn gezin en zichzelf mee opzadelt en zich afvraagt of dat de moeite waard is.
De geschiedenis zal zal het ons leren.

>>>>>>>>>>>><<<<<<<<

*

P U L P ?

Soms zie ik onderweg in een flits iets wat ik herken, wat niet wil zeggen dat ik stop om het nader te beschouwen, meestal kan dat ook niet omdat het verkeer het niet toelaat. Deze keer kon ik stoppen en zelfs op m'n spiegels achteruit rijden, er was geen verkeer! Het was ergens ten noorden van de Camargue, we hadden de route nationale verlaten en kwamen via zeer kleine landwegen op een kruising zonder borden, op mijn richtingsgevoel vertrouwende sloegen wij links af en toen zag ik het: een container vol met een rood goedje. De bak stond voor een Cave Coopérative, de plek waar de streekboeren hun druiven naar toe brengen om te laten persen. Als die druiven uitgeperst zijn blijft er onderin een rose plak pulp over. Als ik appels, druiven of ander fruit pers is het residu minimaal, dat gaat dan naar de kippen maar meestal lusten ze het niet.
In de wijnlanden verzamelen ze het kennelijk, ik kan mij niet voorstellen dat er geen bestemming voor is, bijvoorbeeld verwerkt in veevoer maar zeker weten doe ik dat niet,
Suggesties?

Vlinder,eitjes,rups,pop,vlinder.

Bij het plukken van peterselie ontdekte L deze pop, het is een donkere, bijna zwarte pop. Ik dacht eerst dat het van een Koolwitje zou zijn omdat die veelvuldig in de groentetuin voorkomen. Maar op deze site kwam ik erachter dat het dat niet kan zijn, de kleur maar ook de vorm is totaal anders. Een andere vlinder die hier veel voorkomt is de Atalanta en als ik die opzoek en naar de pop kijk denk ik dat het hem inderdaad is! Helaas zit er geen leven meer in, dus zeker weten zal ik het nooit!

Het is jammer dat veel van die prachtige rupsen zo vraatzuchtig zijn, onze kolen worden meestal behoorlijk aangetast om over de Broccoli maar te zwijgen. Maar te begrijpen is het wel als je beseft wat een energie er nodig is om telkens weer van gedaante te moeten wisselen.

>>>(:)<<<

Herfst 2008

Deze herfst geen nieuwe borrelende emmers of flessen met toekomstige alcoholische sapjes, niet omdat ik er geen zin meer in zou hebben, maar de voorraad wordt te groot. Bovendien hadden we weinig eigen fruit dit jaar. Wel vind ik het jammer dat ik de enorme hoeveelheden vlierbessen niet heb kunnen verwerken, die waren plukrijp toen wij weg waren. Volgend jaar moeten we iets eerder weg, want een vlierbessenwijn is nog veeeeel lekkerder dan een Applewijntje!
De bomen zijn weer bijna kaal, het blad ligt wel of niet op een composthoop en een aantal stammen zijn omgehaald en geschikt gemaakt voor een vuurtje in de toekomst. Tijd voor een Herfstbokje!

****

G O U D K O P J E

Uit deze wonderlijke kluit moeten over een paar weken prachtige paddenstoeltjes gaan groeien. Het succes van vorige week met de weer opnieuw verschenen Shii Take op stam was de aanleiding om het weer eens te proberen. Op het net kwam ik een nieuw adres tegen met een zestal verschillende soorten paddenstoelen geënt op baaltjes zaagsel. Ik bestelde de Koningsoesterzwam en Goudkopje omdat ik die nog niet kende. Een beetje doorgeschoten groeibaaltje met Shii Take kreeg ik er als doosvulling bij kado.
Die oranje plekken moeten het begin zijn van een heleboel Pholiota nameko's oftewel Goudkopje's. De andere twee groeibaaltjes staan nog bij te komen, daar kom ik later op terug.

Volgens Van Dale is het paddenstoel, maar op de site van Casa Foresta kom je het zowel met als zonder n tegen.
Wat is volgens jullie de juiste spelling?

G R A T I S....C O M P O S T

Sinds een aantal jaren deelt de gemeente éénmaal per jaar compost uit aan haar inwoners die daar belangstelling voor hebben, als dank voor het aan de weg zetten van het gft afval. Vandaag was de uitdeeldag, volgens de regels 1/2 kuub per gezin. Als je geen 'bakkie' of een laadbak hebt zoals onze pick-up truck mag je met de schop zakken vullen zoveel als het vervoermiddel kan hebben. Maar in Veen zie je meestal 'bakkies' in alle formaten. Deze Veense 'volkswagen' kreeg zijn tandemasser helemaal volgeladen, daar gaat heel wat meer in dan een halve kuub! Maar ook wij kregen aanzienlijk meer dan volgens de regels.
We hebben een aantal keren verstek laten gaan omdat we die gemeentelijke compost maar een dooie boel vonden. Er zit letterlijk geen leven meer in, kapotgespoten volgens sommigen. Maar vorig jaar waren de berichten beter, reden voor ons om het nog maar eens te proberen.

Wij hebben onze groene gft container nog nooit gebruikt, ons gft afval composteren wij zelf of liever gezegd: dat laten wij doen door de wormen en pissebedden, onze compost leeft!
(Het vreemde is dat je als burger niet kunt kiezen, de gemeente gaat er vanuit dat zowel de grijze als groene 'KLIKO' gebruikt worden en dus geleegd! Er is geen tarief voor mensen zoals wij, ik heb er wel eens over gebeld, maar kreeg te horen dat het administratief te ingewikkeld zou zijn! En dat terwijl die dingen al een ingebakken chip hebben! Volgens de ambtenaren wordt er met die chip nog niets gedaan....ze worden nog niet gelezen. Als dat wel zo zou zijn zouden ze op het gemeentehuis kunnen zien dat wij die groene container nooit laten legen, waardoor onze afvalstoffenheffing met de helft gereduceerd zou mogen worden. Ik ben benieuwd of dat ooit gaat gebeuren.)

De door een gulle gever geschonken hogedrukspuit kwam bij het schoonmaken van onze bak weer goed van pas!

))))))(((((((



><

MITOMYCINE




Leuker kunnen we het voor u niet maken.

Ben je voor de derde keer verlost van een aantal tumoren in de blaas, moet de blaas gedurende zes opeenvolgende maandagen gespoeld worden om verdere groei te remmen!

Voor de eerste keer wordt een afspraak gemaakt op een kladblokje van 3M, waarop reclame voor 'Tagaderm Family' en een teddybeer. Normaal krijg je voor een afspraak met de specialist een 'afsprakenkaart' mee, waarop een afdruk van je ponskaart en vele regels om in te vullen met data. Maar als het afwijkt van het reguliere, het bezoek aan de specialist, krijg je een krabbel. Dat gebeurt bij opname op de kaft van de brochure die je mee krijgt en nu dus voor de spoeling op een reclame kladblokje. Het lijkt wel zoiets als: 'hoe serieuzer hoe simpeler'. Ook moet je je tegenwoordig kunnen legitimeren in het ziekenhuis, maar daarom wordt zelden gevraagd.
Alleen voor de operatie en bij het uit de verpakking halen van het spoelmiddel 'Mitomycine' vlak voor het toedienen, wordt er gevraagd of je de meneer bent wiens naam op de verpakking staat, maar gecontroleerd wordt dat niet. Voor de volgende keren heb ik niets op papier, vergeten zal je het toch niet en een vreemde zal zich niet snel in mijn plaats melden, hoewel je dat nooit zeker kan weten.

#