WEER ZO IETS
Dit ronde houten geval is een hoedenvorm, een mal van Lindehout waar het materiaal van de te maken hoed, in dit geval een rand, omheen getrokken wordt. Het heeft jaren bij mij in het atelier aan de muur gehangen tot ik het gisteren genoeg vond en in de emmer met afvalhout gooide om te verbranden.
Toen het aan de beurt was liet ik het L zien en die vroeg wat het was.
Mijn schoonmoeder was modiste, op haar voordeur zat een klein bordje geschroefd met daarop:
Edith Herbst Chapeaux. Zij werkte keihard voor een schamel inkomen voor haar en haar dochter. Zij maakte o.a. de showhoeden voor Max Heijmans en maakte en vermaakte vele hoeden van vooral Joodse klanten. Sommige van die dames presteerden het om met een op de Cuyp gekocht hoedje bij haar langs te komen met het verzoek er een etiketje van Maison de Bonneterie in te naaien! Bij een bonthandelaar kocht zij voor een luttel bedrag snippers en naaide die met de hand aan elkaar, zo kon ze toch wat verdienen!
Na haar dood vonden we dozen vol klein materiaal; bont, voile, stofjes, vogelveertjes, naalden, spelden en scheermesjes en natuurlijk de vele houten vormen.
Een paar van die vormen hebben we aan een bevriende, net beginnende hoedenmaakster kunnen geven, de rest is al jaren terug in het vuur verdwenen (want hoeden en dus ook vormen zijn aan modegrillen onderhevig en bovendien zat er worm in). Alleen deze ring heeft langer mee mogen gaan en dan alleen omdat de vorm mij intrigeerde.
Maar wat nu, moet ik 'm weer in het atelier hangen en er nog langer tegenaan kijken of toch het vuur in?
Toen het aan de beurt was liet ik het L zien en die vroeg wat het was.
Mijn schoonmoeder was modiste, op haar voordeur zat een klein bordje geschroefd met daarop:
Edith Herbst Chapeaux. Zij werkte keihard voor een schamel inkomen voor haar en haar dochter. Zij maakte o.a. de showhoeden voor Max Heijmans en maakte en vermaakte vele hoeden van vooral Joodse klanten. Sommige van die dames presteerden het om met een op de Cuyp gekocht hoedje bij haar langs te komen met het verzoek er een etiketje van Maison de Bonneterie in te naaien! Bij een bonthandelaar kocht zij voor een luttel bedrag snippers en naaide die met de hand aan elkaar, zo kon ze toch wat verdienen!
Na haar dood vonden we dozen vol klein materiaal; bont, voile, stofjes, vogelveertjes, naalden, spelden en scheermesjes en natuurlijk de vele houten vormen.
Een paar van die vormen hebben we aan een bevriende, net beginnende hoedenmaakster kunnen geven, de rest is al jaren terug in het vuur verdwenen (want hoeden en dus ook vormen zijn aan modegrillen onderhevig en bovendien zat er worm in). Alleen deze ring heeft langer mee mogen gaan en dan alleen omdat de vorm mij intrigeerde.
Maar wat nu, moet ik 'm weer in het atelier hangen en er nog langer tegenaan kijken of toch het vuur in?
....