S I D E - T A B L E

150X50X80

De koopster van deze side table mag ik wel een verzamelaarster van mijn tuinmeubeltjes noemen. Ik denk dat dit zo ongeveer haar vijftiende aankoop is. Tafels, bankjes en krukjes voor zowel binnen als buiten kocht of bestelde ze. Morgen ga ik haar deze brengen. Ik moet bekennen dat ik het begrip side table niet kende tot een andere buurvrouw er om vroeg en mij vertelde wat zij bedoelde. Het is het eerste tuinmeubel dat ik dit jaar maakte. Het hout begint een probleem te worden, ik heb weliswaar nog veel planken liggen maar dat is te dun voor dit soort werk. Ik zal weer nieuwe voorraad moeten gaan halen.

(:_:)

RUIMTE VOOR WATER

Tegen alle verwachting in, was er vanmiddag toch nog tijd voor een wandeling. We wilden wel eens zien hoever ze in de Biesbosch gekomen waren met het project 'Ruimte voor water'. Tot voor kort kon je een 'rondje Noordwaard' rijden c.q. lopen. Op de plek waar nu dat zinkstuk ligt lag nog niet zo lang geleden een verhoogde weg. Nu ligt er een wandel/fietsbrug over een brede nieuwe arm van de Amer.(Of eigenlijk: Gat van de Noorderklip.) De zinkstukken worden afgezonken op plekken waar het water de ondergrond zou kunnen wegspoelen, b.v. bij de pijlers van de brug.

Het is prachtig om te zien hoe die zinkstukken in elkaar gezet worden, het enige verschil met vroeger is het gebruik van kunsstof touw. In het Biesboschmuseum is te zien wat men vroeger gebruikte.

Deze wandelaars in vol ornaat kwamen aanzetten met beide een GPS ontvanger in de hand. Ze vroegen zich af waar de weg gebleven was. De buitensport zaken moeten gouden tijden beleven.

Deze koeien staan op een weggetje dat loopt naar een vakantiewoning, genaamd Martha, eigendom van Staatsbosbeheer en het daarbij behorende haventje. Vroeger kon je na Martha over de dijk verder lopen en desnoods kiezen voor een rondje, nu zul je moeten zwemmen. De dijk is doorgestoken en nu stroomt er hetzelfde water als van de eerste foto. Over een paar jaar zal deze nu nog kale plek groen zijn.

Veel meer info over de Biesbosch is hier te vinden.

__

De dorpen hangen weer vol met vlaggen en schooltassen. De examens zijn weer achter de rug, feest zal het zijn! Onze super heeft er zelfs een speciaal hoekje voor ingericht en pakketten samengesteld: een krat bier, bubbeltjes wijn, breezers en veel chips. En natuurlijk mogen de vlaggetjes en slingers ook niet ontbreken. Het is dubbel feest want Nederland doet het goed op het EK dus is er ook veel oranje te zien.

()

K A U W T J E

Deze jonge kauw werd in de ren door de kippen achterna gezeten. Hij huppelde en vloog kleine stukjes. Met een schepnet kon ik hem vangen. Er was zo te zien niets met hem/haar aan de hand, de vleugels en poten zagen er goed uit.
Ik voelde zijn hartje kloppen, niet eens bijzonder snel. Hij hield mij goed in de gaten, als ik met een vinger te dicht in de buurt kwam hapte hij naar mij en sloeg zijn klauwen uit. Deze moet maar zien te overleven, ik heb 'm in de boomgaard gezet in de hoop dat hij het haalt en elders zij heil zoekt zodat ik niet op hem hoef te schieten.

Een leuke site over kauwtjes is deze.

()

Een beetje Nederlander weet wat kouseband is, maar wat zijn PAPADUMS?
Ik had er tot een paar jaar geleden nog nooit van gehoord. Het wel of niet kennen van 'vreemd' voedsel heeft alles te maken met ons koloniaal verleden. Als Hollander groei je op met Indische en in mindere mate Surinaamse gerechten. De Britten haalden de Indiase keuken in huis en daarmee de papadums. In Nederland zijn ze ook verkrijgbaar hoewel je er soms naar moet zoeken. Onze dorps-supermarkt heeft ze ook, maar verkoopt ze heel onregelmatig. Zo onregelmatig dat er deze week een bak vol stond met papadums en andere heerlijkheden voor de HALVE PRIJS! Daar hebben we lekker in staan graaien, want zo'n kans moet je benutten. De eerste wafels bestreken met een pittige olie en in de magnetron opgewarmd waren heerlijk. Wat het precies zijn is hier te lezen.

|

G E L D E R S LANDSCHAP

Gelders landschap anno 2008: gras, plastic en ooievaars.
Ik telde er zes en ze trokken zich niets aan van de tractoren met balenpers en wikkelaar.

#

IN BRABANT STAAT EEN HUIS,

WAARIN JE NIET MAG WONEN.

HET STAAT OP EEN ROTONDE EN DRAAIT RONDJES.

HET MOET DUS EEN KUNSTWERK ZIJN.

Het is gemaakt door John Körmeling, een zeer fantasierijke kunstenaar met een opleiding in de architectuur. Het staat op de rotonde die wij vaak moeten ronden om naar het ziekenhuis te gaan. We hebben het huis zien groeien en vandaag voor het eerst ook echt zien draaien. Het huis en de rotonde zijn af! Een paar maanden geleden was er in de (Brabantse) pers grote commotie rond het kunstwerk, meestal negatief van aard, zelden positief. Een mij bekende kunstenaar probeerde het werk te 'verklaren', dat had ze beter niet kunnen doen.
Ik denk dat het goed is dat Körmeling de kans heeft gekregen één van zijn dromen te verwezenlijken, ik denk ook dat Tilburg een goed werk rijker is.
Zonder subsidie zou dit werk niet gemaakt kunnen zijn.

Wij vinden het prachtig.

<>

S L A A P B O L

Een kleine twintig jaar geleden maakte een bevriende collega van Marion voor haar een doosje van palmhout. Voor de knop goot hij een zaaddoos van de slaapbol in koper.
Het doosje meet 8x9x5 cm, het staat in onze badkamer met van die oplosfiguurtjes voor in het bad erin. Ik heb enkele stukken palmhout en zeer veel zaaddozen, maar doosjes heb ik genoeg gemaakt! Er moet nog een andere bestemming te vinden zijn.

()

ZE ZIJN ZO MOOI........

MAAR WAT KAN IK ER MEE?

PAUL DANS SA VIE

Speelfilms kunnen leuk, spannend of nietszeggend zijn. Een verzonnen verhaal, een script naar een boek of pure fictie. De titel trekt of trekt juist niet.
Bij een documentaire ligt dat anders, een enkele foto of goed geschreven recensie kan mij over de streep trekken. Ik zou kunnen genieten van een film die alleen maar laat zien hoe een Chinees, Japanner, Eskimo, Amerikaan, Rus of Europees een gaatje in een steen maakt.
Maar ik geniet ook van beelden die laten zien dat het leven dat onze grootouders leidden nog steeds bestaat. Een leven niet om meer, maar net genoeg om in leven te blijven.
Zo'n leven, het boerenleven zoals het ooit was en dus ook nog is, is te zien in de documentaire "Paul dans sa vie".

Wij hebben geleerd en genoten.

*