Toerist in eigen streek

Ik kan niet goed tegen toeristen, en zeker niet als ik voel dat ik er zelf een ben. Een toerist komt zelden alleen, meestal met busladingen tegelijk. Toch zijn het gewone mensen net als u en ik, maar een airbus vol gewone mensen op weg naar een tropische verrassing, is een vliegtuig vol met mensen die al voor ze op de bestemming aankomen laten horen dat ze toerist zijn, dat ze drie weken uit hun bol gaan maar vaak niet beseffen waar.
Toerist in eigen land is net zo erg, voor mij dan. Moeten beseffen dat ik toerist ben is het ergste wat mij kan overkomen.
Soms ben ik toerist tegen wil en dank en kan er nog van genieten ook, dan krijg ik mijn eigen camera in de handen gedrukt om iets vast leggen en doe ik het ook nog.
Wanneer ben je een toerist, zodra je een nieuwe, onbekende omgeving instapt? Of als je een oer Hollandse molen zoals deze digitaal vastlegt en weet dat je niet de eerste bent, of ben je toerist zoals de DIKKE laat weten slechts- iemand die voor zijn plezier reist-. Het geeft niet waar naar toe.

Ik weet het niet, u?

*

INDIE'S BIRTHDAY PRESENT

Op speciaal verzoek nog een keer het kinderstoeltje en de trotse nieuwe eigenaar!

*

Nieuwe APPLE
Oude Stoofpeer

Gisteren was het zover, aan het begin van de avond kwam Ronald, van Altijd Verse Vis, de nieuwe iMac brengen en installeren, dwz uitpakken, aansluiten, kabeltje van de oude naar de nieuwe om alles over te zetten en dan aan de koffie. Het overzetten duurde langer dan we dachten, Ronald kon z'n tijd beter besteden en ging naar huis. Vanmorgen heb ik m'n G4 ontkoppeld en alle snoertjes in deze joekel gestoken. Het is nog nooit zo probleemloos verlopen als deze keer. En nu weer uitzoeken hoe alles werkt, want het is altijd net weer anders.

Waar ik gisteren aan begonnen was, moest ik vandaag afmaken. Het kappen van een oude stoofpeer in de dijk; hij stond er al drie jaar blad-en vruchtloos bij. Deskundige Johan de Tuinder riep deze zomer al: "haal hem weg, anders krijg je brokken." Mijn kettingzaag maakt nu dus overuren en laat het zo nu en dan ook afweten. Iets in benzine- of luchttoevoer, de oorzaak kan ik nog niet vinden.
Het ene moment achter een nieuw fantastisch scherm en het andere ploeterend met een kettingzaag, dat is wat ik nou zo leuk vind aan mijn leven.

$

S T O K E N

VEEN is de afgelopen jaren vaak negatief in het nieuws geweest. Bijna altijd ging het dan om 'stoken', het rond de jaarwisseling op 'het kruispunt' in het dorp in de fik steken van sloophout, pallets en andere brandbare rotzooi. De eerste fikkies waren onschuldige vreugdevuurtjes door jongens uit het dorp aangestoken. In latere jaren werden er autobanden en benzine aan toegevoegd wat al heel wat meer ellende opleverde. Alsof dat nog niet genoeg was werden er autowrakken vol met brandbare troep het vuur in gereden. De stokers kwamen al lang niet meer uit Veen. De burgemeester zette de ME in die er lekker op los hakte, maar de echte stokers zijn nooit gepakt. Het laatste jaar was het redelijk rustig, we hopen dat dat zo blijft.

Ik maak al jaren wijn van appels en andere vruchten, soms met succes. Mijn buurman kan er ook wat van, maar het liefst gaat hij een stapje verder: het maken van calvados!
Stoken dus. De heren op de foto stoken Rakija, een zeer pittig drankje gemaakt van pruimen(?)Let op het straaltje helder vocht dat in dat blauwe vaatje loopt. Misschien dat buurman en ik over een poosje ook op ons gemak aan een zelfgebouwde ketel zitten en een Veense calvados weten te stoken, dan komt het dorp misschien weer positief in het nieuws. Maar we kunnen ook opgepakt worden wegens het produceren van illegale alcohol, dat zou minder leuk zijn. Nog geen honderd jaar geleden was het zelf stoken van alcohol op het platteland van Europa heel gewoon. En nog steeds zijn er mensen mee bezig, ga maar eens zoeken op -alcohol stoken- dan kom je o.a. deze site tegen. Hij is leuk gemaakt en zeer informatief.

+

Tekst voor liefhebbers

@ S

K L I E K J E

Het enige van eigen grond in dit heerlijke ontbijt van deze zondagmorgen zijn de eitjes. We hadden een kliekje over van twee dagen geleden. Boerenkool stamppot met echte grove rookworst (dus niet die bekende van Unox) stond op het menu. De worst was opgegaan, maar van de stamppot hadden we wat over. Behalve van het door L gemaakte ontbijt met eieren, plakjes spek, uien, paddestoelen en tomaten, ben ik bepaald geen liefhebber van een warme hap op de vroege morgen. Deze variant is echter een aanrader!

Het kliekje in een koekenpan opbakken, spekblokjes en eieren in een andere klaarmaken, serveren op voorverwarmde borden en bestrooien met wat geraspte belegen kaas (die hadden we ook over).

Een lekkerder begin van de zondag kan ik mij niet voorstellen.

*

D U B B E L


M I S T I G

Meestal wel, soms niet of andersom. Het moederschap is mij niet gegeven, zelfs niet het vader- of ouderschap. Toch ben ik voor mijn gevoel kort vader geweest van een zoon die er nooit was, een zoon die ik alleen als plaatje ken, een Polaroid door de gynaecoloog gemaakt, die het per ongeluk op z'n buro had laten liggen. In mijn herinnering zie ik een jongetje van zeven maanden, waar alles op en aan zit, niets mis mee. Maar volgens de deskundigen had het embryo geen overlevingskansen, het had hooguit twee dagen na geboorte te leven. Dat was niet wat wij - na altijd geroepen te hebben dat we er niet aan zouden werken, maar dat een kind altijd welkom zou zijn - ons voorgesteld hadden. Marion kreeg 'kloek'gevoelens, stelde een eventueel kind boven haar werk en mijn bezorgdheid kende geen grenzen. Onze slaapkamer kreeg een 'lollig' behangetje en de eerste babykleertjes kwamen in huis.
Zij liet blijken een aanstaande moeder te zijn.
Als het kind gezond geweest zou zijn, had ik nu een nazaat van een jaar of veertien en was mijn leven na Marion's dood heel anders verlopen.
Wat zo dubbel is, is het gevoel dat ik heb blij te zijn dat het joch er niet is en het toch mis! Het zou een last geweest zijn als het inderdaad een zorgenkindje was, die last had ik maar ook Marion niet willen dragen (en zouden dat ook anderen niet hebben willen aandoen).
Het is goed zoals het nu gelopen is, het houdt mij alert.

Een vrouw die zwanger is, wordt een goede moeder als zij moeder wil zijn.
De verwekker gaat mee, als hij een vader wil zijn.

*

B a a n t j e s

Bij al dat terugblikken in die donkere dagen voor kerst passeren ook de baantjes die ik ooit gehad heb, of liever gezegd de werkzaamheden die ik ooit verrichtte. Ik wilde al veel eerder een lijstje maken, maar dat kwam er nooit van. Het is er nu wel, maar ik zal zeker wat vergeten zijn. Van een paar van die baantjes zal ik wat meer vertellen.


vakantie baantjes:
Krantenbezorger
Medewerker papiermagazijn AH Zaandam

(Het zal rond 1958 geweest zijn. Het was het saaiste baantje dat ik ooit had, maar één ding is mij bijgebleven: een mechanisch vouwapparaat - machine durf ik het niet te noemen - die een grote rol bruin sitspapier wist om te plooien tot een zig/zagstrook die gebruikt werd in dozen bonbons. De ouderen onder u zullen het nog kennen. Het apparaat raakte zo snel ontregeld dat slechts de helft van de rol het beoogde resultaat behaalde.

Medewerker plantsoenendienst

Voor koppelbazen/uitzendbureaus:
Verhuizer
Schoonmaker
Medewerker in tingieterij

(Ik dacht in een tinnenkannetjes-/figuurtjesgieterij terecht te komen. Wat ik moest doen was anti-aangroeielektroden voor de scheepvaart van de gietnaad ontdoen. Een smerig ongezond werk zonder masker of enige andere vorm van bescherming.)

Handlanger in gietpannenfabriek, Düsseldorf

(De vraag was of ik in een pannenfabriek in Duitsland wilde werken; waarom niet? Ik dacht dat het om kookpannen ging. Om half zes in de morgen moest ik klaar staan, dan kon ik samen met nog twee andere jongens in een rode MG cabrio meerijden naar het Ruhrgebied. De pannen die de fabriek maakte, hadden niets met het fornuis te maken, maar alles met de Hoogovens. Het bleken 'gietpannen' van drie meter of meer hoog te zijn, bestemd voor ijzergieterijen. In die fabriek heb ik geleerd om met de snijbrander oude klinknagels te verwijderen zonder het oude gat groter te maken. Ook het opstoken van de nieuwe nagel zonder die te verbranden was een kunstje dat ik onder de knie kreeg, evenals het pneumatisch klinken. De nieuwe 'pannen' werden/worden gelast, die van voor de oorlog geklonken, het was dus een reparatieklus waar de fabriek extra personeel voor nodig had. Ik heb er veel geleerd.)

Medewerker (nachtdienst) broodfabriek
(Dit was een baan van 8-8 zonder onderbreking bij CARELS broodfabriek ergens in de buurt van Osdorp. Ik stond daar aan de 'voorgesneden broodjes'. Er was geen enkele hygiënische controle, geen werkkleding of petje. In mijn dagelijkse kloffie, zonder verplicht handen wassen, moest ik een baksel van zo'n twintig kleffe witte broodjes van de bakplaat pakken en op de band voor de snijmachine leggen. Dan had je voorgesneden broodjes, in de 60er jaren zeer populair. Ik heb ze nooit meer gekocht. Het gesneden brood van CARELS was in geel cellofaan verpakt. Aan die verpakkingsmachine heb ik ook gestaan, d.w.z. dat ik het van de band gevallen brood van de vloer moest oprapen en opnieuw moest invoeren! Ook dat brood laat ik lekker staan.)

Chauffeur elektrotechnische groothandel
Technisch monteur
Stellingbouwer
Standbouwer

In vaste dienst:
Glaswol etalagedecoratiemateriaalmaker
Polyester etalagepoppenplakker
Jongen algemene dienst Zuiderkerk
Docent beeldhouwen/vormgeving

in Amsterdam/Tilburg:
Adviseur beeldende kunst
Commissielid FvdBK

Misschien dat ik in een later blog nog terugkom op andere baantjes.

$

D e l i g h t

en het verdronken landje

Delight hangt er weer, fris gewassen en een nieuw lusje rijker. Het was een klusje van niks, maar eigenlijk niets voor mijn altijd grauwe, grove handen.
Die handen rommelen liever op het landje, maar dat staat nu voor een groot deel blank. Het 'nest' met de mosselen is nu onbereikbaar ver weg. Het is altijd een mooi gezicht dat hoge water, nog fraaier als het vriest.

.