T A K E L

Op de plek waar ik in eerste instantie ons HUUSKE wilde stallen, heb ik op de al eerder geplaatste staanders een dwarsbalk aangebracht. Het is een sloopbalk van 3.50m lang 7X20cm waar ik € 15 voor betaalde. Hout is terecht kostbaar tegenwoordig, zelfs sloophout.
Het Chinese half tons kettingtakeltje kost nog geen € 30 en moet derhalve van twijfelachtige kwaliteit zijn. Voor een echt goede takel betaal je een paar honderd euro. Ik maak deze konstruktie om het bakje van de Pickup nog makkelijker van het chassis te kunnen takelen op een plek waar hij ook kan blijven staan.
Maar omdat ik én hout én takel niet helemaal vertrouw heb ik er een blok beton aan gehangen. Het blok weegt ± 160 kg, het 'bakje' zal niet veel meer wegen. De balk gaf geen krimp en de takel doet het nog, het moet lukken met het bakkie!



%

S C H A T J E S

Het felle licht, de schaduw, het lijkt Spanje wel. Maar het is de Groeswaard, een -ruimte voor de rivieren- gebied bij ons in de buurt. Het is er prachtig wandelen, veel groen, zandstrandjes bij de Merwede en zicht op Gorinchem en de langsvarende containerschepen. Als onderhoudsmonteurs zijn er paardjes en runderen gedropt. Die runderen maar ook de paardjes zijn soms best nieuwsgierig en brutaal, ze komen dan op je af. Vooral in het voorjaar als ze jongen hebben kan dat tot verwarrende situaties leiden. Angst gaat dan ook bij mij een rol spelen! Maar nu, begin september liggen ze lekker in de schaduw van de laatste warme zonnetraaltjes te herkauwen. Ze lagen er toen we onze wandeling begonnen en ze lagen er nog toen we weer terugkwamen, de schatjes.

@

SCHOMMELENDE ZOMER ROK

Net als recreatiefietsers zijn stug doorstappende wandelaars een steeds vaker geziene gebruiker van de dijk. Soms in fantasievol sporttenue met klotsende drinkflessen op de billen en gympen aan de voeten. Maar ook zoals deze vrouw op stevige stappers en een dagelijks kloffie rond het lijf. Aan de schommelende zomer rok is te zien dat ze er flink de pas in heeft. Ze zou best wel eens lid kunnen zijn van de plaatselijke vereniging Wandelvreugd.

*

V O S

Al een paar keer werden wij om een uur of vijf in de morgen wakker van een hels gekakel en gekrijs van de kippen(een groot deel slaapt in de boom), maar een reden voor die onrust konden we niet vinden. Tot Lindsey vanmiddag aan de voet van een pruimenboompje een zwart-glimmende hoop zag liggen. Het leek op een groot uitgevallen egeldrol. Buurman Gerard wist bijna zeker dat het van een vos zou kunnen zijn. Misschien kan je er iets op het internet over vinden, opperde hij. En ja hoor op een leuke site over vossensporen vond ik een bruikbare afbeelding, onze drol is onmiskenbaar een uitwerpsel van een vosje. Maar ik mis geen kippen, misschien is hij er met een doosje eieren van door gegaan!


*

CORNUS KOUSA

-Kom eens kijken- riep buurman Gerard, er hangen vreemde ballen in een boom. En inderdaad een oranje-rode bijna kitscherige vrucht kregen wij te zien. De struik hing er vol mee. We wisten niet wat het was. -Zoek eens onder de C- opperde Lindsey -want volgens mij is het een Cornus.- En jawel, in het meer dan duizend pagina's tellende 'BOTANICA' stond een afbeelding van wat Gerard in zijn tuin heeft staan. Het blijkt de Cornus kousa te zijn, een uit China afkomstige boom die zes meter hoog kan worden. Hoe lang hij daar over doet staat er niet bij. Een deel van de groei hoop ik te kunnen volgen want natuurlijk ga ik het zaad in een potje stoppen. Maar boompje groot, plantertje dood.


*

LEKKER VERDER KLOOIEN

Van de witte (kas)druiven van onze buurman Johan van Andel mag ik wijn maken. De eerste keer in 2004 was het resultaat voortreffelijk. In 2005 was het niet lekker genoeg om aan tafel te drinken, die wijn gebruiken we voor het koken. Het resultaat van 2006 is echter weer niet te versmaden, fruitig en 'to the point'. Met de opmerkingen van mijn SPINSISTER in het achterhoofd ben ik verder gegaan met het ontwikkelen van een nieuw etiket voor de witte wijn van Johan.
JOHAN'S Wit met het jonge stiertje ziet er op het scherm prachtig uit, maar op de fles was het geen gezicht. Verkeerde kleur en verkeerd formaat. Weet terug naar louter tekst, zoals bij de laatste APPELWIJN.

De winnaar laat ik op de flessen zien. Jammer dat het zwart geen zwart meer is.
Nu nog een etiket voor de rosé, een mix van Johan's en onze blauwe druiven.



*

Alle begin is moeilijk

Dit vliegend wondertje heet DRAGONFLY. Het 'klapwiekt' met zijn vleugels en is te sturen met een staart rotortje. (Als je er na vele oefeningen mee weet te vliegen .) Het is te koop voor slechts €49,95 bij www1.nl2.conrad.com/. Het is ook geschikt om binnen mee te spelen, anders bij windstilte buiten.


Hier ben je nooit te oud voor!


*

Bijzonder MOOI*

Dit olie en azijn stelletje kreeg ik vorige week van mijn randdochter cadeau. Het is gemaakt door Margriet Foolen, zij noemt het Oil & Vinegar birds. Het zat verpakt in een vogelhuisje. Wij hebben het gisteren in gebruik genomen om de 'Lamsoren' op smaak te maken. Het is een vrolijk stel op tafel, maar is het tuitje met het dekseltje nou voor het olie of het azijn flesje? Wij denken het laatste!
Het is te bestellen bij www.bijzondermooi.com/index.html er is nog meer leuks te zien.


*

S U I K E R M A I S

*

Al een aantal weken eten we als voorafje gekookte suikermais met boter, zout en peper. Als konijntjes knabbelen we ze af. Lindsey van links naar rechts in stroken, ik knabbel rond, als u begrijpt wat ik bedoel. Maar hoe je het ook doet het is heerlijk! Op Bali aten we ooit geroosterde suikermais, dat willen wij ook nog steeds proberen te maken. Vandaag las ik in het boek 'Leven van het land' van John Seymour, mijn bijbel van de eerste twintig jaar VEEN, dat je suikermais heerlijk kan roosteren op de Barby 'in het blad.' Wij waren dat van plan, maar toen sloeg het noodlot toe. Wij plukten en knipten alle mais en ontdeden de kolven van het blad zonder er bij na te denken. Een emmer vol heerlijk uitziende 'kippenvoer' was het resultaat, alleen zonder blad. Dan maar drie onder de grill dacht L. Ze zien er zeer aantrekkelijk uit.
De kippen krijgen alleen de echte restanten!

*

GEKLOOI in de MARGE



*

Het regende vandaag een groot deel van de dag, dus het voorgenomen maaien kon ik wel vergeten. Voor het witten van muren is het ook niet het juiste moment. Dan maar de keuken in. Volgende week moet de nieuwe lichting pruimenwijn de mandflessen in, maar dan moet ik die wel leeg hebben! Vorig jaar heb ik 30 liter appelwijn gemaakt van appels langs de dijk. Die 30 liter heb ik verdeeld over drie mandflessen. Het proefslokje uit de eerste fles gaf reden over te gaan tot bottelen. Het was een overheerlijke, fruitige verrassing uit het land van Altena!
Maar als de kurk erop zit moet je ook weten wat erin zit, een etiket is dan handig. Tussen het vullen en kurken door draaien mijn hersentjes op volle toeren, wat zal ik maken, wat moet het worden? Ik heb geen 'standaard' (wat misschien wel slimmer zou zijn) maar maak steeds weer iets nieuws wat ook zijn charme heeft. Het heeft ook te maken met het materiaal waarop je uiteindelijk gaat printen. Het prachtige maar peperdure papier dat Lindsey twee jaar terug bij van Beek kocht is schitterend en zelfklevend maar veel te kwetsbaar. In een vochtige omgeving verdwijnt het plaatje. Maar los van de printproblemen staat de vraag: wat wil je laten zien?
In eerste instantie had ik vandaag een vervolg op een eerder APPEL etiket, dat zag er te somber uit. In de iPhoto bibliotheek vond ik de foto van de koeien, een nieuw etiket was geboren.
Maar voor mij als niet grafisch ontwerper blijft het geklooi in de marge.

*