REFLECTIE

De messing eitjes zijn gepolijst, de vorige exemplaren had ik laten vergulden na het polijsten. Dit keer heb ik besloten ze iets minder aantrekkelijk te maken en te volstaan met het erop spuiten van blanke tectiel. Het ziet er wat minder aantrekkelijk uit maar past daarom ook beter bij de rest.
Maar reflecteren doen ze.

Tak,takje en eieren.

Vaak moet je dagen, nee weken wachten voordat er iets gereed komt of dat derden tijd voor jou hebben. Maar het kan ook snel: vanmorgen nog een los takje en een doos gouden eieren, om 10 uur bij Jaap om te lassen en vanmiddag heb ik alles kompleet. En oh wonder, vlak bij de bronsgieter, met de tak in m'n auto nog warm van het laswerk, loop ik tegen de zoons van de aannemer aan. Eind volgende week komt het slot van het RABOtak-verhaal, dan moet hij hangen.

Eieren2

TOEVAL of.......

Al een tijdje, hoelang weten we niet, zat een krielhen ergens in de tuin op een nestje eieren.
Nu net terwijl ik met m'n 7 gouden eieren bezig ben, zie ik vanuit een ooghoek 7 kleine scharrelaars die net uitgekomen moeten zijn. Ze zijn watervlug en verstoppen zich steeds, dus moeilijk te fotograferen.
Maar de gouden eieren hebben hun plekje gevonden, het ziet er prachtig uit. Eerdaags weer naar Jaap de bronsgieter om er weer een geheel van te maken. daarna de laatste klus, de montage aan de muur.

Eieren

De eitjes zijn klaar, vandaag ga ik ze aan het takje monteren.
Gaten boren en draad tappen. De eieren wegen 3 KG samen!

RABOtak deel3

De man die de 7 eieren uit messing staf zou draaien kwam maar niet over de brug, vandaag bleek waarom. Hij wilde ze maken met een CC (CadCam) draaibank omdat een ei uit de hand draaien niet te doen is. Daarvoor moest hij wachten tot een collega draaier die zo'n bank heeft daar tijd voor had. Als hij dat nou gewoon tegen mij gezegd had..... Maar goed ze zijn klaar en morgen gaan we ze aan het takje monteren.
Vandaag heb ik de grote tak met appel en bloem onder handen genomen, schoongemaakt en opgepoetst. Dat ziet er meteen al beter uit en is lekker werken met dit zonnetje.
Morgen de eitjes in beeld.

Frituur

Gisteren weer eens Vlierbloesem gefrituurd. Een struik aan de slootkant heeft dit jaar bijzonder grote bloemen.
Acht bloemen heb ik geplukt, wat genoeg bleek voor een maaltijd.
Een simpel beslagje van bloem, ei, melk, zout en peper. Niet te dun gemaakt. De bloem onderdompelen, uit laten druipen en dan de frituurpan in. Lekker knapperig bruin laten worden .Glaasje witte wijn erbij en genieten maar.

Van de bloemen kan je ook een heerlijke siroop maken.

Toch nog niet vergeten.

Op een enkele kleine presentatie na is het 10 jaar stil geweest rond Marion's werk, ik dacht al dat ze was vergeten.

Reiger

Uit het Brabants Dagblad van 6 juni.

Onderschrift Foto

Dat een blauwe reiger kikkers, mollen en ratten eet is bekend, maar natuurfotograaf Ad Sprang uit Vianen keek zijn ogen uit toen hij onlangs een reiger behoedzaam een jong konijn zag benaderen. De reiger haalde, toen het konijntje binnen stootsafstand was gekomen, krachtig uit waarna het luid krijsend en spartelend aan een oor hing te bungelen in de dolkvormige reigersnavel.
De vogel vloog vervolgens met het konijntje 50 meter verderop naar een slootkant waar hij het konijntje verdronk en tegen alle gevoel van proportie in, met weinig moeite naar binnen liet glijden.

Foto Ad Spang

Stiftung Insel Hombroich

Prachtige Chinese beelden, een collage van Kurt Switters en kleurige doeken van een mij onbekende schilder. (Er staan geen namen en /of titels bij het tentoon gestelde werk.)

Eén van de vele velden met wilde bloemen toont de weidsheid van het terrein.

Deze ruimte is een deel van de bovenverdieping van het Tadeusz Pavillon, te bereiken via trappen en een loopbrug. Het enige wat er nu instaat zijn twee confortabele fauteuils om in alle rust, door de glazen wand over het terrein uit te kijken.

Het Insel omvat een 16 tal gebouwen, de meeste zijn zeer strakke schitterend uitgevoerde ontwerpen van Erwin Heerich. Het bijzondere aan het museum is dat alle deuren openstaan en het weer dus vrij spel heeft, in de herfst waaien de bladeren naar binnen. Suppoosten zijn er niet. De toegang is € 15.00 incluis een lunch.

Toen ik er de eerste keer kwam was het terrein nog kaal en overzichtelijk, nog niet alle gebouwen stonden er. Nu zie je de gebouwen pas als je er voor staat. De kans om te verdwalen is dan ook zeker aanwezig. Als je er heen gaat neem dan bij de kassa een plattegrond mee.

A'DAM-SLOTERMEER

Na Zandvoort, Roterdam en Arnhem kwamen wij, ik dacht in 1958 in Amsterdam te wonen. Voor het eerst in 'nieuwbouw', een flat op de derde etage in Slotermeer, een woonvorm die ons onbekend was. Daarvoor woonden wij altijd 'begane grond' en hadden een tuin of iets wat daar op leek. In Rotterdam was die tuin zo groot dat papa er ook groente teelde. In Arnhem al een stuk kleiner maar Sonsbeek was naast de deur.
Pas veel later besef je wat zo'n overgang in jouw leven en dat van broers, zus en ouders betekend moet hebben. Jaren later besef je pas, omdat de herinneringen aan zo'n periode zeer uiteen kunnen lopen, dat jouw herinnering anders is dan die van broers of zus. De periode was dezelfde maar de beleving totaal anders.Voor mij was het het laatste station voor zelfstandigheid, toch heb ik daar 10 jaar gewoond voordat die zelfstandigheid ook werkelijk kwam. Maar van die 10 jaar weet ik mij maar bitter weinig te herinneren. Ik haalde natte voeten bij het vlotje varen, had een hekel aan welke school dan ook, maar was gelukkig als ik met Solex of tram de tuinstad mocht verlaten. M'n redding was de VCJC,(de vrijzinnig christelijke tegenhanger van de AJC) daar leerde ik andere mensen en een andere mentaliteit kennen dan ik in Slotermeer tegenkwam.
Ik ben dit verhaaltje begonnen omdat wij zaterdag een klant/vriend van Lindsey over de vloer hadden,die vroeg wat mijn achternaam was, toen ik dat vertelde bleek hij met Arjen op de HBS gezeten te hebben en Arjen stuurde mij de foto van de van Leeuwenlaan.
De cirkel blijkt weer rond!