POLYESTER ETALAGEPOPPEN

Hans aan de 'hijs'.

Op  28 november 2012 schreef ik onder het kopje ASBEST een stukje over het bedrijf DECORA, een dochter van de firma Michels in Amsterdam. Een bedrijf waar wij met een klein aantal mensen polyester etalagepoppen maakten. Boven dat stukje plaatste ik een foto van mijzelf aan de 'hijs'. Ik wist niet wie die foto had gemaakt.
Een paar dagen geleden kreeg ik een mailtje van Hans Mulder, Hans blijkt  één van de jongens te zijn waar ik toen mee werkte. De naam Hans wist ik nog, de achternaam niet. De foto blijkt ook door hem gemaakt te zijn. Wat ik ook niet wist is dat hij meer foto's heeft gemaakt, o.a. een helaas niet zo goed belichtte prent van mij, naast een andere jongen aan het werk! Die foto laat enigszins zien waar ik het in mijn vorig verhaal over had. Een andere foto maakte ik volgens hem, met zijn camera van hem aan de hijs. Ook die foto gaat hierbij.
Zo blijkt internet toch weer heel leuk te kunnen zijn, ik kan mij niet voorstellen dat wij elkaar op een andere manier na vijftig jaar weer tegengekomen zouden zijn. Onze levenswandel loopt daarvoor te ver uiteen.

Het witte overhemd is van Cor, daarachter sta ik.

Wij strooien hier de glasvezel in de mal, om daarna met hars te impregneren.

PALLETHOUT

Een kijkje in de keuken.

Ik heb geen uitgewerkt plan of krabbels op papier, wel heb ik hout van pallets die ik gesloopt heb en daarna op maat gezaagd en geschaafd. Die plankjes zijn niet zo lang dus echt grote dingen om er van te maken liggen niet voor de hand. Het zijn smalle plankjes, zo'n 9 cm breed en nog geen 16 mm dik. Die maat wil ik in het eindresultaat zichtbaar laten.

Het zou een kinderstoeltje en/of een krukje kunnen worden.

Wat ik hier laat zien is een eerste aanzet, het stoeltje rechts is niet gelijmd maar met spijkers in elkaar gezet. Je kunt er op zitten en aan het 'oog' oppakken, maar in een kinderdagverblijf zou het binnen de kortste keren gesloopt zijn. Qua vorm ben ik er nog niet echt gelukkig mee. Links staat iets wat een krukje zou kunnen worden, drie van maat gelijke vierkanten bijeen gehouden door twee plankjes die de constructieve brug vormen.

Het zijn twee totaal verschillende probeersels, ze roepen allebei een totaal andere sfeer op, maar dat mag van mij. Ik zit niet zo vastgebakken op één lijn.

HEB IK IETS NIET GOED GEDAAN?

Het is een briljant idee en zo te zien perfect uitgevoerd, deze drie doosjes uit één stukje balk van 21,5 X 15,5 X 8 cm en een goed idee mag wel wat kosten toch? Het is sloophout, dus veel werken zal het niet meer en dat er aan de kern van het hout in de loop der jaren niet veel veranderd is, is goed te zien. Je moet het kopen als set, anders is het idee er achter niet zichtbaar. 

Ik had graag mijn naam onder deze vondst gezet, maar ik heb het niet bedacht. Als het wel uit mijn handen was gekomen, had ik er misschien met veel pijn en moeite er honderd en vijftig euro voor durven vragen, maar dit is van PIET HEIN EEK en hij vraagt € 813,00 voor een setje van drie en € 1.118,50 voor een toren van zes stuks.

Ik weet het, hij moet een man of wat van een inkomen voorzien en de prijs voor zijn naam is in tien jaar tijd ook aardig gestegen, maar als je pretendeert je producten betaalbaar te willen houden, vraag ik mij af: voor wie?

Dit stukje balk kost inkoop niet meer dan een euro, of hooguit twee euro, eigenlijk is het haardhout, maar het toverstafje van Piet Hein maakt er goud van. En ongelijk kan ik hem niet geven zolang er mensen zijn die er bij willen blijven horen en goud geld over hebben om een echte PIET HEIN EEK in huis te hebben.

KUNSTMARKTEN

foto Kors van Bennekom

Begin zestiger jaren ging ik wel eens kijken op het Rembrandtplein in Amsterdam als daar weer eens schilders op de 'kunstmarkt' voor hun ezels stonden. Na een paar keer rondgelopen en rondgekeken te hebben hoopte ik dat dat wat ik zag, mijn toekomst niet zou zijn.

Met verbazing zag ik hoe een man met met zo'n grote Franse Baret schuin op het wollige grijze hoofd met één grote kwast een heel bos van bladeren voorzag. De man maakte van die landschapjes voor boven de bank of het dressoir. Voor de lucht had hij twee kwasten; één voor het wit en de ander was blauw van de sneldrogende verf. De voorgrond ontstond ook met een paar snelle brede streken van een blokkwast. Voor een enkel detail lagen er een paar penselen. Rond de ezel stond de verkoopvoorraad bijna identieke landschapjes naast een stapeltje nog maagdelijk doeken. Op een enkele uitzondering na kwam de kwaliteit van het werk van zijn collega's niet boven dat van hem uit.  Belangstelling was er echter wel en verkocht werd er ook, niet aan drommen buitenlandse toeristen want die waren er nog niet, maar aan Amsterdammers en 'lui van buiten'.

Marktkramen zag je ook nog niet, het werk stond op ezels of hing aan het hek beschut voor de felle zon door parasols. Afgekeken van Parijs en andere grote steden. De mannen en vrouwen die daar hun werk toonden waren wel mensen die probeerden van hun werk te leven, soms maakten ze in het atelier totaal ander en vaak beter werk.

Op de kunstmarkten van tegenwoordig kom je heel andere mensen tegen met de meest uiteenlopende flauwekul. Het zijn hobbyisten, ze noemen zich nu vrijetijdskunstenaar, vroeger zeiden wij amateur. Het woord Kunst is net als Design verworden tot een verkoop slogan. Het heeft totaal niets meer te maken met de betekenis zoals ik het heb leren kennen. 

Kunstmarkten waren ooit een goedkope plek voor Kunstenaars om hun werk te slijten, maar zijn verworden tot toeristische kermis attracties voor mensen die met het hele gezin graag een dagje uit gaan. De 'vreettenten' draaien een topomzet, de populaire 'kunstamateurs' pikken een graantje mee. Het Grote Publiek geniet, loopt langs en kijkt toe en begint Pierre Janssen te missen om te begrijpen waar het eigenlijk om gaat.

AND THE WINNER IS....

Volgens mijn telling zijn er op deze opname elf meeuwen geheel of gedeeltelijk  te zien. Het leuke is dat L. wel het juiste aantal gaf, maar op een andere plek nummer elf dacht te zien en mijn nummer tien  niet zag.

Nummer elf laat alleen zijn poot met zwemvlies zien, hij was bezig aan zijn/haar landing.