LEO CAHN

Een week geleden had ik zoals lindsey het noemde een 'mannendag'. Met de L200 naar Nieuwegein, daar overgestapt in de V70 van vriend Frans die ik al veertig jaar ken maar soms jaren niet zie. We gaan richting Wolvega om Leo op te zoeken. Leo en Frans kennen elkaar van naam en blijken meerdere gezamenlijke vrienden te hebben maar hebben elkaar niet eerder serieus ontmoet. Ik ken Leo ook al meer dan veertig jaar, we waren bijna buren in Amsterdam maar vrienden waren we niet. Een jaar geleden is het contact hernieuwd. Leo maakte in de jaren zeventig samen met een vriend insect-achtige sieraden met ledjes als ogen. Zij verkochten ze onder de naam LEOMAT. Leo is altijd een man van techniek geweest en dat is precies wat ons tot elkaar brengt.

Leo, zo vertelde hij was er wat het computergebruik betreft al heel snel bij, begin jaren tachtig had hij z'n eerste. Nu schrijft hij zijn eigen programma's voor zijn machines. Frans laat dat deel van het werk liever aan andere over, e-mailen vindt hij al moeilijk genoeg. En ik vind het prachtig om te zien maar beperk mij liever tot machines die ik denk te begrijpen. Hout draaien is al moeilijk genoeg.

Als presentje kregen we een kandelaar mee, die Leo wel getekend maar niet zelf 'gesneden' heeft. Een bouwpakketje uit één aluminiumplaat, niet gefreesd maar water- of laser gesneden. Welke techniek gebruikt is ben ik vergeten maar Leo mag het zeggen.

De kandelaar wordt uiteindelijk bijeen gehouden door één wigje!